ITPP1/443-373/11/KM - Stawka podatku VAT dla usług polegających na wykonaniu posadzki w garażu budynku mieszkalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2011 r. (data wpływu 11 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla wykonywanej posadzki przemysłowej w garażach budynku mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 marca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla wykonywanej posadzki przemysłowej w garażach budynku mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, podatnik VAT, prowadzący samodzielną działalność gospodarczą, świadczy usługi budowlane, polegające przede wszystkim na wykonywaniu (zatrudniając pracowników na umowę o pracę) posadzek wielkoprzemysłowych w obiektach handlowych, usługowych lub produkcyjnych. Wnioskodawca w miesiącu sierpniu 2009 r. wykonał posadzkę przemysłową w garażach znajdujących się w budynku "wielomieszkaniowym", który zgodnie z ustnym oświadczeniem zleceniodawcy (spółki z o.o.) jest oznaczony symbolem PKOB 112. Przy odbiorze usługi nie sporządzono protokołu zdawczo-odbiorczego i strona nie zamierza sporządzać w przyszłości protokołów. Wykonanie zostało udokumentowane fakturą VAT z dnia 6 sierpnia 2009 r., na której wskazany został podatek należny wg stawki 7%.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 19 listopada 2009 r. wskazano, iż przedmiotem umowy było wykonanie wyłącznie posadzek wielkoprzemysłowych w części budynku mieszkalnego nazwanej "garaże", a Wnioskodawca nie zna całości zakresu zadania inwestycyjnego i nie potrafi określić czy wykonane posadzki stanowią część zadania inwestycyjnego i dotyczą usług budowlanych wykonywanych w ramach budowy budynku mieszkalnego. Jednocześnie zauważono, iż "bezspornie" przedmiotowa usługa była wykonywana na podstawie odrębnego zlecenia, które dotyczyło wykonania posadzki w wyodrębnionej funkcjonalnie części budynku mieszkalnego o nazwie garaż. Ponadto strona nie zna faktycznego przeznaczenia, tzn. czy są to garaże w budynku mieszkalnym, czy też jest to lokal użytkowy przeznaczony do innych celów niż parkowanie samochodów.

Prowadząc samodzielną działalność gospodarczą pod firmą: D. z siedzibą w G., świadczy Pan usługi budowlane na zlecenie, polegające przede wszystkim na wykonywaniu (zatrudniając pracowników na umowę o pracę) posadzek wielkoprzemysłowych w obiektach handlowych, usługowych lub też produkcyjnych. W zakresie podatku od towarów i usług jest Pan podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym do składania miesięcznych deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT- 7).

W miesiącu marcu 2011 r. wykonał Pan posadzkę przemysłową w garażach znajdujących się w budynku "wielomieszkaniowym" na zlecenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Usługa została wykonana oraz odebrana przez Spółkę. Nieznane jest Panu przeznaczenie garaży w niniejszym budynku, natomiast Spółka złożyła jedynie oświadczenie, iż przedmiotowy budynek mieszkalny jest - jej zdaniem - zaliczony do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym " zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług wykonana przez podatnika usługa winna zostać opodatkowana stawką podatkową w wysokości 8%". W miesiącu marcu 2011 r. udokumentował Pan sprzedaż usług budowlanych fakturą VAT ze stawką podatkową w wysokości 8%.

Wskazano ponadto, iż Minister Finansów reprezentowany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał Panu interpretację indywidualną nr ITPP1/443-827/09/KM z dnia 2 grudnia 2009 r., co do zdarzeń przyszłych dotyczących stawek podatkowych podatku od towarów i usług, w której uznano, iż sprzedaż niniejszych usług budowlanych winna być opodatkowana stawką podatkową w wysokości 22%. Przedmiotowa interpretacja indywidualna z dnia 2 grudnia 2009 r. nie została do dnia złożenia przedmiotowego wniosku uchylona lub też zmieniona z urzędu, a podatnik nie wniósł skargi do sądu administracyjnego na opisaną powyżej interpretację indywidualną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca wykonując posadzkę przemysłową, nie posiadając od zleceniodawcy jakiejkolwiek informacji pisemnej lub też oświadczenia o sposobie użytkowania garaży znajdujących się w budynku "wielomieszkaniowym", miał prawo ustalić w fakturze VAT z miesiąca marca 2011 r., dokumentującej niniejszą sprzedaż usługi budowlanej w zakresie wykonania posadzek przemysłowych w garażach, znajdujących się w budynku mieszkalnym, iż przedmiotowa usługa budowlana jest opodatkowana stawką podatkową podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług określił, iż w przypadku sprzedaży usług budowlanych wykonywanych w ramach budownictwa społecznego w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. jest opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%. Z uwagi na fakt, iż przedmiotowe garaże są w budynku mieszkalnym, podatnik wykonując posadzkę przemysłową w garażach w opisanym powyżej budynku "wielomieszkalnym", aczkolwiek nie posiada od zleceniodawcy jakiejkolwiek informacji pisemnej lub też oświadczenia o sposobie użytkowania garaży znajdujących się w przedmiotowym budynku "wielomieszkaniowym", miał prawo ustalić w fakturze VAT z miesiąca marca 2011 r. dokumentującej niniejszą sprzedaż usługi budowlanej w zakresie wykonania posadzek przemysłowych w garażach znajdujących się w budynku mieszkalnym, iż przedmiotowa usługa budowlana jest opodatkowana stawką podatkową podatku od towarów i usług w wysokości 8%. Natomiast bez znaczenia w przedmiotowej sprawie należy uznać fakt, iż nadal w obrocie prawnym funkcjonuje interpretacja indywidualna Ministra Finansów reprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITPP/443-827/09/KM z dnia 2 grudnia 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl przepisu art. 5a ww. ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów innych niż podatkowe.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z kolei zgodnie z pkt 7a tego artykuł przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji (...).

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 tego artykułu. Zgodnie z jego brzmieniem przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja oznacza unowocześnienie, uwspółcześnienie produktu, trwałe ulepszenie np. istniejącego obiektu budowlanego prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej (źródło: Wikipedia, wolna encyklopedia).

Ustawodawca zatem wyraźnie wskazał, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy, oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do niej, nie precyzują definicji "lokal mieszkalny" ani "lokal użytkowy". W związku z tym, należy posiłkować się definicją lokalu mieszkalnego zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu powyższej ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi, które służą zaspakajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Natomiast w myśl ust. 4 ww. przepisu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Treść powyższych przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspakajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Zatem w świetle powyższych uregulowań, należy stwierdzić, iż garaż jest lokalem użytkowym, który nie stanowi pomieszczenia służącego bezpośredniemu zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa pozwala na stwierdzenie, iż w przypadku, gdy usługi wykonywania posadzek przemysłowych dotyczą budowy (jako całości) budynków mieszkalnych, zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zastosowanie znajdzie stawka 8% do całości tych usług, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zarówno dla generalnego wykonawcy, jak i podwykonawcy świadczonej usługi. Na etapie budowy obiektu trudno bowiem mówić o wyodrębnionych (poszczególnych) lokalach (np. użytkowych).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika natomiast, iż przedmiotowa usługa budowlana była wykonywana na podstawie odrębnego zlecenia, które dotyczyło wykonania posadzki wielkoprzemysłowej w wyodrębnionej funkcjonalnie części budynku mieszkalnego "o nazwie garaż". Ponadto Wnioskodawca nie określił, czy wykonane roboty stanowią część zadania inwestycyjnego w zakresie budowy budynku mieszkalnego, a więc czy dotyczą usług wykonywanych w ramach całego zadania inwestycyjnego, a także nie zna faktycznego przeznaczenia garaży.

Zatem dla tak opisanych we wniosku usług budowlanych wykonywanych w marcu 2011 r. przez Wnioskodawcę - na podstawie odrębnego zlecenia - w istniejącym lokalu użytkowym, tj. w garażu, stanowiącym wyodrębnioną funkcjonalnie części budynku mieszkalnego, stawka podatku od towarów i usług wynosi 23%.

W kontekście powyższego bez wpływu pozostaje stanowisko Wnioskodawcy odnośnie obowiązku uzyskania - dla zastosowania 8% stawki podatku - oświadczenia zleceniodawcy, potwierdzającego wykonanie posadzki przemysłowej w garażach, znajdujących się w budynku mieszkalnym.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.