ITPP1/443-36/08/12-S/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 1851/11 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 18 lutego 2009 r., sygn. akt I SA/Sz 727/08 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2008 r. (data wpływu 14 stycznia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek, które zostały wydzielone z gospodarstwa rolnego - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek, które zostały wydzielone z gospodarstwa rolnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1983 r. zakupił Pan, jako osoba fizyczna grunty rolne o powierzchni ok. 10 ha. Grunty te przez 19 lat były uprawiane jako rolne. W 2002 r. przekształcono je częściowo według planu zagospodarowania przestrzennego na grunty rekreacyjno-budowlane. W latach 2004 - 2007 r. sprzedał Pan kilka działek. Od przedmiotowych transakcji został naliczony podatek od towarów i usług, a Pan zmuszony został do zarejestrowania działalności gospodarczej pomimo, że przedmiotowe grunty stanowiły Pana własność prywatną. W uzupełnieniu do wniosku z dnia 29 marca 2008 r. poinformował Pan, iż od 2002 r. działki nie były uprawiane jako rolne, a w dniu 22 maja 2003 r. dokonał Pan podziału gruntu na 20 działek. Wytyczona została także droga dojazdowa do przedmiotowych działek. W 2004 r. została sprzedana pierwsza działka.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pomimo tego, iż jest Pan osobą fizyczną i profesjonalnie nie zajmuje się obrotem nieruchomościami, powinien Pan zarejestrować działalność gospodarczą, w związku z dokonanymi transakcjami sprzedaży kilku działek. Czy słusznie został potrącony podatek od towarów i usług od sprzedaży przedmiotowych gruntów oraz w jaki sposób i w jakiej wysokości powinien zostać on rozliczony.

Pana zdaniem nie powinien był Pan "zakładać działalności gospodarczej i odprowadzać podatku od towarów i usług" od sprzedaży działek rekreacyjno-budowlanych, gdyż dokonane przez Pana transakcje sprzedaży gruntów, stanowiących Pana własność prywatną nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W interpretacji indywidualnej z dnia 11 kwietnia 2008 r. znak ITPP1/443-36/08/AP oceniono Pana stanowisko za nieprawidłowe uznając, że dostawa przedmiotowych gruntów, ma niewątpliwie charakter zorganizowany i powtarzalny, co oznacza, że został spełniony warunek określony w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. W efekcie dostawę przez Pana przedmiotowych działek przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe należy uznać za działalność gospodarczą, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożył Pan skargę.

Wyrokiem z dnia 18 lutego 2009 r., sygn. akt Wojewódzki Sąd Administracyjny, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Sąd w wyroku tym, analizując przepis art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdził, że dla przypisania danemu podmiotowi statusu podatnika podatku od towarów i usług, tj. działania w charakterze handlowca nie jest wystarczające ustalenie i ocena okoliczności związanych z samą sprzedażą, lecz konieczne jest również ustalenie i ocena okoliczności towarzyszących nabyciu towarów, a zwłaszcza, czy zostały one nabyte w celu ich odsprzedaży, a nie na potrzeby własne. Zdaniem Sądu nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, w rozumieniu powołanego wyżej przepisu sprzedaż, czy wyprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ocena czynności podejmowanych przez dany podmiot pod kątem spełnienia przez niego przesłanek koniecznych do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług powinna być kompleksowa i uwzględniać wszystkie podjęte przez ten podmiot działania. Prawidłowość powyższego poglądu potwierdza stanowisko, jakie zajął co do sposobu interpretacji przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług Naczelny Sąd Administracyjny, analizując uprzednio prawidłowość implementacji przepisów VI Dyrektywy, tj. art. 4 ust. 1 i 2. Ponadto zdaniem Sądu organ podatkowy nie wykazał, że Wnioskodawca spełnia kryteria podmiotowe określone w przepisach art. 15 ust. 1, w związku z ust. 2 ustawy, tj. że w chwili nabycia nieruchomości działał jako osoba wykonująca działalność gospodarczą, ani tym bardziej, aby w przyszłości.sprzedając działki będzie występował w takiej roli. Zdaniem Sądu tut. organ nie wykazał, że Wnioskodawca nie zakupił nieruchomości, jako towaru handlowego, tj. po to aby je sprzedać.

Minister Finansów kwestionując stanowisko Sądu I instancji złożył w dniu 6 kwietnia 2009 r. skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego została oddalona. W uzasadnieniu wyroku Sąd odniósł się do kwestii opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości gruntowej, w której wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach (C 180/10) i (C 181/10). W wyroku tym, Trybunał m.in. stwierdził, iż osoba fizyczna, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie może zostać uznana za podatnika podatku od wartości dodanej, w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

W świetle powyższego, zdaniem Sądu zbycie nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego na cele prywatne, po zmianie - bez inicjatywy strony - przeznaczenia tego gruntu, nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy, w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego, stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku wykonywane czynności mieszczą się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, niemającym cech działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem trafnie Sąd I instancji stwierdził, że Wnioskodawca - w okolicznościach sprawy podanych we wniosku - nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 23 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.