ITPP1/443-355/10/BJ - Opodatkowanie premii pieniężnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2010 r. (data wpływu 12 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanych wynagrodzeń w postaci bonusów i premii pieniężnych - jest prawidłowe.

W dniu 12 kwietnia 2010 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanych wynagrodzeń w postaci bonusów i premii pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła umowy o współpracę z dostawcami towarów. Na ich podstawie realizowane są nabycia towarów przez Spółkę, prowadzącą ich dalszą dystrybucję na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, bądź też na rzecz podmiotów gospodarczych. Obok podstawowych postanowień dotyczących wzajemnych praw i obowiązków związanych z warunkami sprzedaży towarów, a w tym zasad ustalania ceny, rabatów i terminów płatności wymienione umowy zawierają ustalenia obejmujące przesłanki nabycia przez odbiorcę prawa do szczególnego wynagrodzenia zwanego bonusem lub premią. Wskazane bonusy (dodatkowe wynagrodzenie) nie dotyczą konkretnej dostawy towarów i nie stanowią rabatu, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Wśród zawartych przez Spółkę umów można wyróżnić umowy, w których wysokość wynagrodzenia Spółki zależy od osiągniętego limitu kwotowego nabyć towarów od kontrahenta w danym okresie, ale związana jest też z wykonaniem przez Spółkę na rzecz kontrahenta świadczeń, polegających na odpowiednim sposobie prezentowania i promowania (czynności reklamowania i promowania produktów służące intensyfikacji sprzedaży i zwiększenia jej wartości) jego towarów oraz udzielania nabywcom informacji o ich właściwościach. Spełnienie warunków umownych związanych z usługą reklamowania i promowania towarów dostawcy stanowi podstawę do wystawienia faktury VAT określającej wynagrodzenie za ww. usługę opisaną jako intensyfikacja sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, jako otrzymujący na podstawie zawartej umowy wynagrodzenie w postaci bonusu, czy też premii od dostawcy, z tytułu osiągnięcia przewidzianej umową wartości zakupów w danym okresie i wykonania czynności promocyjnych i reklamowych jest zobowiązany do opodatkowania tego wynagrodzenia podatkiem od towarów i usług, gdy wartość nabyć jest podstawą obliczenia wynagrodzenia, ale warunkiem tejże realizacji jest także spełnienie obowiązków nabywcy w zakresie czynności o charakterze promocyjnym i reklamowym na towarach dostawcy, służących zintensyfikowaniu sprzedaży produktów.

Zdaniem Spółki, mając na uwadze przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) każde zobowiązanie się do wykonania za wynagrodzeniem świadczeń o charakterze reklamowym i promocyjnym należy traktować jak usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - VAT. Określenie sposobu ustalenia wynagrodzenia w oparciu o wartość osiągniętych obrotów towarem nie ma znaczenia dla kwalifikacji czynności nazwanej usługą intensyfikacji sprzedaży. W szczególności nie dochodzi do korekty wartości sprzedaży lecz do odrębnego rozliczenia wartości usługi wykonanej przez nabywcę towarów i potwierdzonej przez ich dostawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w świetle postanowień art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy, poprzez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L. 347 z późn. zm.) wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 cyt. ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych.

Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy. Usługa w rozumieniu ust. 1 powołanego wyżej artykułu oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie te zostały wypłacone, tzn. czy podatnik otrzymuje je w związku z zachowaniem stanowiącym usługę, w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów.

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka na podstawie zawartych umów o wzajemnej współpracy handlowej z dostawcami otrzymuje wynagrodzenie w postaci bonusów i premii pieniężnych. Jak wskazano, z umów o współpracę wynika, iż oprócz dokonywania określonego pułapu obrotów Spółka wykonuje dodatkowe czynności - działania reklamowe i promocyjne produktów, mających wpływ na intensyfikację sprzedaży.

A zatem w tym konkretnym przypadku, o ile wynikające z zawartych umów handlowych czynności (działania reklamowe i promocyjne) są rzeczywiście wykonywane przez Wnioskodawcę i mają wpływ na wypłatę wynagrodzenia, to powoduje, że pomiędzy stronami istnieje relacja zobowiązaniowa, którą należy traktować jako świadczenie usługi przez stronę otrzymującą z tego tytułu określone świadczenie, które to usługi podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, tj. wg stawki 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w przypadku gdy wypłata premii uzależniona jest wyłącznie od osiągniętego pułapu obrotów w danym okresie rozliczeniowym i oprócz tego kontrahent nie świadczy żadnych dodatkowych czynności, to należałoby uznać iż otrzymujący premię pieniężną nie świadczy usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a zatem czynności te nie podlegałyby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.