ITPP1/443-354/13/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. (data wpływu 17 kwietnia 2013 r.) uzupełnionym w dniu 15 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnie świadczonych usług przez Spółkę na rzecz pracowników-jest prawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2013 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnie świadczonych usług przez Spółkę na rzecz pracowników.

W złożonym wniosku przedstawiono następując zdarzenie przyszłe.

Spółka zajmuje się bezwykopową renowacją kanalizacji ściekowej (nie świadczy usług parkingowych dla osób trzecich). Spółka posiada parking z dwóch stron budynku administracyjnego. Parking bliżej wyjazdu jest parkingiem dla pracowników dojeżdżających do pracy i klientów, kontrahentów firmy. Natomiast drugi parking-plac przeznaczony jest do parkowania samochodów służbowych oraz samochodów dostawczych przywożących towary i materiały na czas rozładunku. Parking udostępniany pracownikom oraz klientom należy do infrastruktury pracodawcy i znajduje się w ewidencji środków trwałych, a ponoszonym kosztem jest amortyzacja parkingu. Jest to parking niestrzeżony, bez wyznaczonych miejsc parkingowych konkretnym osobom. Cześć pracowników Spółki bardzo często wykonuje prace w delegacji, wówczas ich samochody prywatne stoją na parkingu firmowym przez cały czas trwania podroży służbowej. Pracownicy przyjeżdżając do pracy nie mają możliwości pozostawienia samochodu poza terenem Spółki, ponieważ w pobliżu nie ma żadnego parkingu ogólnie odstępnego, a parkowanie samochodu na ulicy stwarza niebezpieczeństwo w ruchu drogowym. Nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w dostępnych publikacjach sformułowane "świadczenie w naturze" oznacza wszystkie te zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy. Istotą "nieodpłatnego otrzymania" jest więc brak świadczenia wzajemnego. W związku z tym można stwierdzić, że pracodawca nie udostępnia swoim kosztem parkingu na rzecz pracowników. Parking ten jest bowiem elementem infrastruktury należącym do firmy i będzie funkcjonował bez względu na to czy pracownicy będą z niego korzystać czy tez nie. Trudno w tym zakresie zatem przypisać konkretną wartość ewentualnego przychodu po stronie pracownika, a także wskazać jakikolwiek stosunek zobowiązaniowy pomiędzy pracownikiem a pracodawcą w zakresie konieczności udostępniania miejsc parkingowych. Na chwilę obecną korzystanie z parkingu przez pracowników rozliczane jest w ten sposób, że co miesiąc na liście płac pracownikom parkującym na jego terenie potrącana jest opłata w wysokości 15 zł, a pracodawca wystawia fakturę wewnętrzną za usługi parkingowe, odprowadza podatek VAT i podatek dochodowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka może zrezygnować z dotychczasowego sposobu rozliczania parkingu tzn. pobierania opłat za parking od pracowników i wstawiania faktury wewnętrznej, a jeżeli tak to czy spowoduje to jakieś konsekwencje podatkowe.

2. Czy możliwość parkowania prywatnego samochodu na firmowym parkingu stanowi nieodpłatne świadczenie usług na rzecz pracowników i podlega opodatkowaniu VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy nieodpłatne używanie parkingu firmowego przez pracownika nie powoduje obowiązku podatkowego w podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, a także przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych).

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, iż za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka posiada parking przeznaczony dla pracowników dojeżdżających do pracy i klientów, kontrahentów firmy. Parking udostępniany pracownikom oraz klientom należy do infrastruktury pracodawcy i znajduje się w ewidencji środków trwałych, Jest to parking niestrzeżony, bez wyznaczonych miejsc parkingowych konkretnym osobom. Cześć pracowników Spółki bardzo często wykonuje prace w delegacji, wówczas ich samochody prywatne stoją na parkingu firmowym przez cały czas trwania o podroży służbowej. Na chwilę obecną korzystanie z parkingu przez pracowników rozliczane jest w ten sposób, że co miesiąc na liście płac pracownikom parkującym na jego terenie potrącana jest opłata w wysokości 15 zł, a pracodawca wystawia fakturę wewnętrzną za usługi parkingowe, odprowadza podatek VAT i podatek dochodowy. Spółka zamierza zrezygnować z pobierania opłat za parking i wystawiania faktury wewnętrznej.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że nieodpłatne udostępnienie parkingu na rzecz pracowników jest czynnością, mającą na celu zaspokajanie potrzeb pracowniczych. Czynność ta bez wątpienia związana jest z działalnością gospodarczą. A zatem ww. czynność jako niewypełniająca postanowień art. 8 ust. 2 ustawy znajduje się poza zakresem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie wskazuje się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości "zrezygnowania z dotychczasowego sposobu rozliczania parkingu tzn. pobierania opłat za parking od pracowników i wstawiania faktury wewnętrznej, a jeżeli tak to czy spowoduje to jakieś konsekwencje podatkowe". Analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska, czy Spółka może zrezygnować z dotychczasowego sposobu rozliczania parkingu, a fakt ten przyjęto jako element stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.