ITPP1/443-350/09/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2010 r. (data wpływu 12 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 kwietnia 2010 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarcza, w ramach której zajmuje się Pan miedzy innymi obrotem nieruchomościami. Jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług. W lutym w 2009 r., w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabył Pan 21 ha gruntów rolnych od osoby fizycznej (bez podatku VAT). Następnie dokonał Pan podziału tych gruntów na mniejsze działki - o powierzchni od 30 arów do nieco powyżej 1 ha. Działki w dalszym ciągu mają charakter rolny, a teren na którym się znajdują nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego. Zamierza Pan sprzedawać pojedyncze działki, zgodnie z podziałem, ale może zaistnieć sytuacja, że znajdzie się nabywca całego gruntu. W akcie notarialnym, w momencie podpisania umowy sprzedaży, zawarte będzie oświadczenie ze strony nabywcy dotyczące celu nabycia działki tj. utworzenie bądź powiększenie gospodarstwa rolnego lub inne cele np. rekreacyjny, inwestycyjny, budowlany.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Pana zdaniem, dostawa gruntu sklasyfikowanego jako rolny, który po nabyciu przez Pana nie zmienił swego charakteru - podlega zwolnieniu od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uważa Pan również, iż dostawa gruntu rolnego, dla osoby której celem nabycia nie będzie utworzenie lub powiększenie gospodarstwa rolnego, podlega opodatkowaniu wg 22% stawki podatku od towarów i usług.

Natomiast sprzedaż gruntu rolnego, w przypadku gdy nabywca w akcie notarialnym oświadczy, iż nie zmieni jego charakteru podlega zwolnieniu od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Nie można przyjmować założenia, iż nabywca zamierza oszukać dostawcę, a zmiana jego decyzji co do charakteru działki, po dokonanej transakcji nie powinna mieć wpływu na zastosowanie zwolnienia z opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - art. 7 ust. 1 ww. ustawy.

Definicja towaru zawarta została w art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy zgodnie z którym pod tym pojęciem rozumie się: rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z przytoczonych przepisów wynika więc, że grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i jako taka podlega opodatkowaniu.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 cytowanej ustawy - wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, jak ma to miejsce w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Zaznaczyć należy, iż o ile przeznaczenie terenu określa plan zagospodarowania przestrzennego, decyzja o ustaleniu warunków zabudowy oraz studium zagospodarowania, o tyle ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych i nie określają przeznaczenia gruntu.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż jest Pan podatnikiem VAT i prowadzi Pan działalność gospodarczą, której przedmiotem jest miedzy innymi obrót nieruchomościami. W lutym 2009 r. zakupił Pan 21 ha gruntów rolnych, które następne zostały podzielone na mniejsze działki. Grunty te nadal posiadają charakter gruntów rolnych. Zamierza Pan dokonywać sprzedaży tych działek, a wysokość stawki przy dostawie przedmiotowych gruntów, uzależnia Pan, od zawartego akcie notarialnym oświadczenia nabywcy nieruchomości. W przypadku gdy nabywca gruntów oświadczy, iż grunty nabywane są na cele rolne - według Pana zastosowanie ma zwolnienie od podatku - zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9, natomiast sprzedaż gruntu rolnego, przy założeniu, iż nabywca przeznaczony te grunty na cele inne niż rolne - należy opodatkować wg 22% stawki podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, a w szczególności okoliczność, iż przedmiotem dostawy mają być grunty rolne, stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy w momencie dokonania sprzedaży przedmiotem dostawy będą grunty niezabudowane inne niż budowlane bądź przeznaczone pod zabudowę, to ich dostawa będzie zwolniona od podatku od towarów i usług, na podstawie powołanego art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Natomiast w sytuacji, gdy nastąpi zmiana przeznaczenia tych gruntów (określona na podstawie powołanych wyżej przepisów) i w momencie dokonywania zbycia, będą to grunty budowlane bądź przeznaczone pod zabudowę, to ich sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu wg stawki 22%.

Bez znaczenia dla kwestii zastosowania zwolnienia dostawy gruntów niezabudowanych (innych niż budowlane lub przeznaczone pod zabudowę), o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, jest zamieszczenie w akcie notarialnym oświadczenia nabywcy o przyszłym sposobie użytkowania nabywanych gruntów, bowiem kryterium przesądzającym o możliwości zastosowania zwolnienia, zgodnie z powołanymi przepisami jest faktyczny charakter gruntów w momencie dokonywania dostawy, wynikający z przepisów z zakresu planowania przestrzennego.

Z tego względu stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.