ITPP1/443-349/08/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2008 r. (data wpływu 14 kwietnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 czerwca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkaniowym jednorodzinnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkaniowym jednorodzinnym.

W przedmiotowym wniosku oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wójt Gminy zarządzeniem z dnia 12 listopada 2007 r. wyznaczył do zbycia w drodze bezprzetargowej działkę nr 213/4 o pow. 0,16 ha na rzecz dotychczasowego najemcy. Przedmiotem planowanej sprzedaży będzie nieruchomość gruntowa zabudowana przedwojennym budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym o powierzchni użytkowej 64,40 m ^2, stanowiącym obiekt budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Od zakończenia budowy tego budynku minęło 5 lat. Przedmiotowy budynek był wynajmowany od 9 marca 1999 r. Bezspornym jest fakt, iż najemca mieszka w przedmiotowym budynku i nie stanowi on lokalu, który ma być zamieszkały lub zasiedlony po raz pierwszy.

Przy nabyciu opisanej nieruchomości Gminie nie przysługiwało prawo odliczenia podatku od towarów i usług. Gmina nie poniosła również wydatków na ulepszenie obiektu budowlanego w wysokości co najmniej 30% jego wartości początkowej i nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, w przypadku sprzedaży byłemu najemcy nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym powinna pobierać podatek VAT, czy winna zastosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż opisanej nieruchomości byłemu najemcy powinna podlegać zwolnieniu określonemu w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Gmina cytując powołany przepis stwierdza, iż bezspornym jest fakt, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym budynek mieszkalny jednorodzinny stanowi towar używany, zdefiniowany w art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług określa m.in. przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl unormowania zawartego w art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Odnosząc powyższe przepisy do przedmiotowej sprawy, należy podkreślić, iż sprzedaż nieruchomości zabudowanej jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Budynki mogą korzystać ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy zwalnia od podatku dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe. Zgodnie z art. 2 pkt 14 ww. ustawy przez pierwsze zasiedlenie rozumie się wydanie pierwszemu nabywcy lub pierwszemu użytkownikowi obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Natomiast treść art. 29 ust. 5 ww. ustawy stanowi, iż w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem sprzedaży będzie nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym, nie stanowiącym takiego, który ma być zasiedlony lub zamieszkany po raz pierwszy.

Zatem, w odniesieniu do opisanego we wniosku stanu faktycznego, przy dostawie nieruchomości gruntowej zabudowanej opisanym budynkiem mieszkalnym będzie miało zastosowanie zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a nie jak Gmina wskazała na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.

Dlatego też stanowisko Gminy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.