ITPP1/443-316/10/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2010 r. (data wpływu 29 marca 2010 r.) uzupełnionym w dniu 17 marca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania opłat "za media", związanych z najmem lokali mieszkalnych - jest prawidłowe.

W dniu 29 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania opłat "za media", związanych z najmem lokali mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jednoosobową spółką gminy, świadczącą usługi z zakresu użyteczności publicznej, w szczególności:

* zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków,

* utrzymania czystości i porządku w gminie-zbieranie i transport odpadów komunalnych,

* dostarczania ciepła na potrzeby centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej dla mieszkańców gminnych zasobów mieszkaniowych oraz wspólnot mieszkaniowych,

* administrowania gminnymi zasobami mieszkaniowymi,

* zarządzania wspólnotami mieszkaniowymi.

W ramach zawartych ze wspólnotami mieszkaniowymi (którymi administruje) umów na świadczenie usług w zakresie dostawy mediów (zaopatrzenia w wodę, odprowadzanie ścieków, odbiór odpadów komunalnych i dostarczanie ciepła) Wnioskodawca wystawia wspólnotom faktury VAT i nalicza podatek VAT w obowiązującej stawce. W tym momencie odprowadzony jest podatek VAT od sprzedaży usług w zakresie dostawy wymienionych wyżej mediów.

Wspólnoty zaś wystawiają rachunki na Wnioskodawcę (jako zarządcę) w kwocie brutto, zawierającej opłatę za czynsz i media, dotyczącej najemców gminnych zasobów mieszkaniowych. Wyjaśniono również, że na podstawie zawartej z gminą umowy Wnioskodawca zarządza również gminnymi zasobami mieszkaniowymi.

Właścicielem lokali mieszkalnych, znajdujących się we wspólnotach mieszkaniowych jest gmina. Gmina jest też członkiem wspólnoty mieszkaniowej w odniesieniu do lokali wynajmowanych na rzecz najemców, stanowiących gminny zasób mieszkaniowy.

Gmina powierzyła Wnioskodawcy zarząd tymi lokalami mieszkalnymi. Usługi najmu dotyczą wyłącznie lokali mieszkalnych, wynajmowanych na cele mieszkaniowe. Usługi te Wnioskodawca klasyfikuje w PKWiU pod symbolem 70.20.11 "Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek".

Wnioskodawca działający w imieniu gminny, naliczając czynsz dla najemców gminnych zasobów mieszkaniowych we wspólnotach obejmujących czynsz oraz dostarczanie mediów, obciąża ich kwotą brutto, nie odprowadzając od tego podatku VAT. W opinii Wnioskodawcy odprowadzenie w tym momencie ponownie podatku VAT, spowodowałoby podwójne opodatkowanie tych samych usług. Ponadto stanowiłby on koszt bez możliwości jego odzyskania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien odprowadzać podatek VAT od naliczanych opłat "za media" dla najemców, którzy "mają mieszkania we wspólnotach mieszkaniowych", będących gminnymi zasobami mieszkaniowymi. VAT od wyżej wymienionych usług (sprzedaż wody, ciepła, odbiór śmieci i kanalizacji) już raz był naliczony przy sprzedaży tych samych usług dla wspólnot mieszkaniowych, w których są lokale mieszkalne stanowiące zasoby gminy.

Zdaniem Wnioskodawcy, doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku, do opłat "za media" dla najemców gminnych lokali nie powinien być doliczany podatek od towarów i usług.

Wspólnoty mieszkaniowe obciążają Wnioskodawcę za czynsz i media dotyczących wynajmowanych lokali kosztami brutto. Wnioskodawca, działając w imieniu i na rzecz gminy tymi kosztami obciąża najemców lokali mieszkalnych i nie odprowadza podatku od towarów i usług od mediów. Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien dodatkowo obciążać lokatorów lokali gminnych kosztami podatku VAT od opłat "za media", które stanowią integralną część czynszów najemców (w przeciwnym wypadku najemcy gminnych lokali mieszkalnych płaciliby podwójny podatek od nabytych mediów).

Wnioskodawca naliczając czynsz i opłaty "za media" dla najemców lokali mieszkalnych, znajdujących się we wspólnotach mieszkaniowych, obciąża ich kwotami brutto i nie odprowadza VAT do urzędu skarbowego. Naliczony czynsz z opłatami "za media" najemcy wpłacają w kasie Wnioskodawcy, a następnie są przekazywane do wspólnoty mieszkaniowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119, o czym stanowi art. 8 ust. 3 cyt. ustawy.

Stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. Jak wynika z przepisu art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu mieszkalnego lub użytkowego przez jego najemcę.

Zwrócić należy także uwagę, iż zgodnie z art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.) w stosunkach najmu oprócz czynszu wynajmujący może pobierać jedynie opłaty niezależne od właściciela, a w wypadku innych tytułów prawnych uprawniających do używania lokalu, oprócz opłat za używanie lokalu, właściciel może pobierać jedynie opłaty niezależne od właściciela, z zastrzeżeniem ust. 6. Natomiast w myśl art. 9 ust. 6 ww. ustawy opłaty niezależne od właściciela mogą być pobierane przez właściciela tylko w wypadkach, gdy korzystający z lokalu nie ma zawartej umowy bezpośrednio z dostawą mediów lub dostawą usług.

Ze złożonego wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że w ramach wykonywanych czynności, Wnioskodawca działając w imieniu gminy będącej członkiem wspólnoty mieszkaniowej, wynajmuje lokale mieszkalne na cele mieszkaniowe. Stroną umowy o dostawę mediów jest wspólnota mieszkaniowa, która następnie wystawia notę obciążeniową. Jednocześnie Wnioskodawca, obciąża najemców lokali mieszkalnych czynszem oraz opłatami "za media". Koszt mediów "przenoszony" jest na najemcę w kwocie, którą został obciążony wynajmujący przez wspólnotę mieszkaniową.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że przedmiotem świadczenia na rzecz najemców jest usługa główna, tj. najem lokali mieszkalnych, natomiast obciążanie kosztami mediów jest elementem usług pomocniczych do tej usługi. W efekcie, na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przedmiotowe wydatki są świadczeniem należnym z tytułu umowy najmu lokali, a nie z tytułu odsprzedaży "mediów", czy przeniesienia na najemców tych kosztów. Tym samym wydatki "za media" w sytuacji, gdy korzystający z lokalu nie ma zawartej umowy bezpośrednio z dostawcą mediów, stanowią wraz z czynszem obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu świadczenia usług najmu na rzecz lokatorów - Wnioskodawca wskazał bowiem, iż opłaty te stanowią integralną część czynszów najemców. Należy przy tym wskazać, że usługi te opodatkowane będą według zasad właściwych dla świadczonych usług najmu lokali, tj. w przypadku najmu lokali mieszkalnych, zastosowanie znajdzie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z pozycją 4 załącznika nr 4 do ustawy, przy założeniu, że czynności najmu zostaną zaklasyfikowane do grupowania PKWiU 70.20.11. Tym samym wydatki "za media" stanowiące obrót w rozumieniu art. 29 cyt. ustawy są opodatkowane stawką właściwą dla świadczonych usług najmu.

A zatem, gdy Wnioskodawca występuje w imieniu gminy, będącej członkiem wspólnoty mieszkaniowej, która jest stroną umów o dostawę mediów, ww. wydatki są świadczeniem należnym wynajmującego z tytułu umowy najmu lokali, a nie z tytułu odsprzedaży mediów, czy przeniesienia na najemców kosztów z mediami związanych.

Interpretacja ta dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.