ITPP1/443-309/09/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2009 r. (data wpływu 3 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczki udzielonej poza systemem bankowym - jest prawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2009 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczki udzielonej poza systemem bankowym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT. W dniu 29 grudnia 2008 r. (jeszcze pod nazwą T. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa) udzielił oprocentowanej pożyczki spółce T. Sp. z o.o., będącej również podatnikiem VAT. Jednocześnie Wnioskodawca, będący spółką komandytową nie jest udziałowcem pożyczkobiorcy. Czynności usług pośrednictwa finansowego są wymieniane w zakresie usług Wnioskodawcy, jednakże czynność udzielania pożyczek jest działalnością sporadyczną, nie stanowi koniecznego, a tym bardziej stałego rozszerzenia podstawowej działalności gospodarczej, którą jest budowa i zarządzanie nieruchomości komercyjnych. Pożyczka zostało udzielona ze środków własnych (operacyjnych) Wnioskodawcy. Ponadto Wnioskodawca nie wyklucza udzielania podobnych pożyczek w przyszłości.

Wnioskodawca w dacie udzielenia pożyczki działał pod nazwą T. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa. Zmiana nazwy na obecną (T. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa) nastąpiła ze skutkiem od dnia 21 stycznia 2009 r. Pożyczkobiorca jest wspólnikiem komplementariuszem w spółce Wnioskodawcy. Pozostałymi dwoma wspólnikami (komandytariuszami) Wnioskodawcy są udziałowcy spółki pożyczkobiorcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy udzielenie oprocentowanej pożyczki przez podmiot będący podatnikiem podatku od towarów i usług innemu podatnikowi jest czynnością zwolnioną w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług na rzecz innego podatnika podatku od towarów i usług, w sytuacji, w której pożyczkodawca nie jest ani wspólnikiem, ani udziałowcem pożyczkobiorcy jest usługą pośrednictwa finansowego traktowaną jako usługą zwolnioną od podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczek przez podatnika VAT spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu tym podatkiem, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielania.

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka udzielając ww. pożyczki o charakterze odpłatnym, wykonuje działalność usługową określoną w grupowaniu PKWiU 65.22.10 (usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym), a tego rodzaju działalność mieści się w definicji działalności gospodarczej zamieszczonej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Udzielenie tego rodzaju pożyczek podlega regulacjom zawartym w tej ustawie, z tym, że usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

W świetle powyższej definicji umowę pożyczki dokonaną przez podatnika VAT należy uznać jako odpłatne świadczenie usług, mieszczące się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W załączniku tym, stanowiącym wykaz usług zwolnionych od podatku, w pozycji 3 wymieniono usługi mieszczące się w PKWiU w Sekcji J ex (65-67), tj. usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

Użycie przez ustawodawcę"ex" przy grupowaniu PKWiU oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Z treści opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej udzielił oprocentowanej pożyczki spółce T. Sp. z o.o., będącej podatnikiem VAT i jednocześnie wspólnikiem komplementariuszem w spółce Wnioskodawcy. Czynności usług pośrednictwa finansowego są wymienione w zakresie usług Wnioskodawcy, jednakże są dokonywane sporadycznie. Podstawową działalnością Wnioskodawcy jest zarządzanie nieruchomościami komercyjnymi. Spółka sklasyfikowała przedmiotowe usługi w grupowaniu PKWiU 65.22.10 (jako usługi świadczone poza systemem bankowym).

Uwzględniając powyższe okoliczności stwierdzić należy, iż czynność polegająca na udzieleniu pożyczki pieniężnej świadczona poza systemem bankowym zaliczana jest do grupy usług pośrednictwa finansowego, sklasyfikowanego w sekcji J dział 65 PKWiU (poz. 3 zał. nr 4 do ustawy), a tego rodzaju działalność mieści się w definicji działalności gospodarczej zamieszczonej w art. 15 ust. 2 ustawy, wobec powyższego udzielenie pożyczki podlega regulacjom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług. Ze względu jednak na przewidziane w ustawie zwolnienie, usługa ta korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy, o ile Spółka wykonuje działalność usługową określoną w grupowaniu PKWiU 65-67 sekcja J i nie zachodzą wyłączenia wskazane w tej pozycji.

Wskazać należy, że tutejszy organ nie jest uprawniony do klasyfikacji usług, bowiem obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania świadczonych usług ciąży na podmiocie wykonującym te czynności, który ponosi również odpowiedzialność za nieprawidłowo dokonaną klasyfikację, Zatem niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o wskazane przez Wnioskodawcę grupowanie statystyczne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.