ITPP1/443-305a/09/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2009 r., (data wpływu 2 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie refakturowania kosztów za "media" - jest prawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie refakturowania kosztów za "media".

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jednostką budżetowo-oświatową. Jest podatnikiem podatku od towarów i usług i wykonuje czynności opodatkowane, zwolnione oraz niepodlegające opodatkowaniu. Dlatego od zakupu towarów i usług udokumentowanych fakturami VAT nie odlicza podatku (działalność oświatowa - statutowa). Występują jednak zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną. Jednostka na podstawie zawartych umów użycza pomieszczenia dla innej szkoły oraz obciąża za energię cieplną Nadleśnictwo za mieszkańców otrzymujących ciepło ze wspólnego węzła cieplnego. Użytkujący pomieszczenia są obciążani kosztami za "media", tj. wodę, kanalizację, energię elektryczną i cieplną w wysokości procentowego udziału zapisanego w umowie ze szkołą, podlicznika zużycia energii cieplnej oraz mocy zamówionej i opłaty stałej za przesył ustalonej w porozumieniu z Nadleśnictwem. Na podstawie faktur otrzymanych od dostawców Wnioskodawca dokonuje refakturowania na rzecz użytkujących zgodnie z umowami z zachowaniem cen i stawek VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo refakturować "media" zgodnie z umowami w cenach i stawce VAT z faktur dostawców.

Zdaniem Wnioskodawcy, kupując "media", a następnie w stanie "nieprzetworzonym" odsprzedając je (na podstawie podpisanych z użytkującymi umów) dochodzi do "dostawy w oparciu o zapis art. 7 i 8 ustawy o podatku od towarów i usług, którą należy refakturować".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

W myśl zapisu art. 5 ust. 2 ustawy, czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)

Stosownie zaś do definicji zawartej w art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publiczne, a także grunty.

Z kolei zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. Przyjmuje się, że jego celem jest przeniesienia kosztów na podmiot, który z danego towaru faktycznie korzysta.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Natomiast o refakturowaniu mówimy wówczas, gdy u świadczącego usługę (np. najmu) powstaje konieczność przeniesienia na usługobiorcę kosztu towarów lub usług obcych niezbędnych do wykonania tego świadczenia (np. dostawy energii elektrycznej lub usług w zakresie dostawy wody, wywozu nieczystości, usług telekomunikacyjnych itp.). Wówczas przedmiotem sprzedaży danego podatnika jest nie tylko czynność własna (np. najem, czyli oddanie w odpłatne użytkowanie rzeczy lub nieruchomości), ale także wchodzące w jej skład towary (energia) i usługi obce, które są ściśle i nierozłącznie związane z czynnością własną oraz te, które w aspekcie gospodarczym stanowią jedną całość.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie posługują się pojęciem tzw. refakturowania i nie wprowadzają regulacji prawnej dotyczącej tego typu instytucji. Dlatego w tym przypadku należy odnieść się do postanowień Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347/1 z późn. zm.). Zgodnie z zapisem art. 28 Dyrektywy w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Refakturowanie polega na tym, że podatnik kupuje usługę czy towar, a następnie dokonuje odsprzedaży w "nieprzetworzonym" stanie swojemu kontrahentowi. Kosztami dostawy towaru lub wykonania usługi obciążony zostaje faktyczny beneficjent.

W praktyce refakturowanie ma miejsce gdy zostaną spełnione poniższe warunki:

Przy spełnieniu powyższych warunków dana usługa, czy towar może być przedmiotem odsprzedaży w drodze refakturowania.

Należy podkreślić, iż istotą "refakturowania" jest to, aby na fakturze dokumentującej odsprzedaż cena jednostkowa netto, wartość netto oraz stawka podatku od towarów i usług były takie, jak na fakturze dostawy. Zatem dokonując odsprzedaży towarów czy usług na zasadzie refakturowania, Wnioskodawca zobowiązany jest stosować opisane wyżej reguły, czyli wartości z faktury pierwotnej muszą być zgodne z wartościami na refakturze.

W świetle powołanych przepisów, stwierdzić należy, że zakup towarów i usług (tzw. mediów) przez podatnika we własnym imieniu, jak również w dalszej kolejności ich odprzedaż na rzecz innych podmiotów wypełnia definicję dostawy towarów i świadczenia usług określonej w art. 7 i 8 ustawy.

Zatem, należy stwierdzić, iż czynność refakturowania to nic innego jak odsprzedaż określonego rodzaju towarów i usług. Czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymuje faktury VAT z tytułu opłat obejmujących: energię cieplną, wodę, kanalizację, energię elektryczną (tzw. media). W związku z tym, że z ww. "mediów" korzystają inne Jednostki, a z zawartych umów wynika, iż rozliczenie z tego tytułu następuje niezależnie od ustalonej wielkości czynszu - jak słusznie stwierdził Wnioskodawca - istnieje możliwość obciążenia użytkowników kosztami dostarczanych "mediów" z zastosowaniem stawek właściwych dla danego rodzaju usług czy towarów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.