ITPP1/443-29/14/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2014 r. (data wpływu 13 stycznia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 14 kwietnia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego w trybie art. 89a ust. 1 - jest prawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 14 kwietnia 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego w trybie art. 89a ust. 1.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółdzielnia Pracy, w dniu 21 listopada 2005 r. zawarł umowę najmu nieruchomości z Firmą Handlową... (dalej: Wynajmujący). Umowa została zawarta na okres od 1 grudnia 2005 r. do 31 grudnia 2015 r.

§ 13 umowy zawiera zobowiązanie stron do zawarcia przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości do 30 sierpnia 2006 r. Natomiast § 12 pkt 5 umowy przewiduje zwrot nakładów poniesionych przez Wynajmującego na remont i przebudowę nieruchomości, jeżeli Spółdzielnia rozwiąże umowę z przyczyn niezawinionych przez Wynajmującego przed upływem okresu, na jaki została zawarta. W dniu 30 sierpnia 2006 r. podpisano przedwstępną umowę sprzedaży, w której określono termin sprzedaży do 31 grudnia 2011 r. W dniu 5 grudnia 2011 r. zmieniono termin sprzedaży na: do 31 marca 2012 r. Na poczet sprzedaży Wynajmujący wpłacił 500.600 zł zaliczki i 500.000 zł zadatku. W dniu 27 marca 2012 r. ponownie zmieniono termin sprzedaży na: do 30 września 2012 r. W dniu 1 października 2012 r. kolejny raz zmieniono termin sprzedaży na: do 4 stycznia 2013 r. W umowie ustalono także harmonogram spłat pozostałej części należności z tytułu sprzedaży nieruchomości. Do sprzedaży nieruchomości 4 stycznia 2013 r. nie doszło, ponieważ Wynajmujący nie dokonał wpłaty pozostałej części należności z tytułu umowy sprzedaży nieruchomości, a na dzień 4 stycznia 2013 r. zalegał Spółdzielni z płatnościami czynszów w kwocie 247.188,79 zł. Spółdzielnia w styczniu 2013 r. zaliczyła otrzymany zadatek w kwocie 500.000 zł do przychodów podatkowych, natomiast pozostałe 500.000 zł skompensowała ze swoimi wierzytelnościami wobec Wynajmującego. W ten sposób Wynajmujący miał "opłacony" czynsz do czerwca 2013 r. włącznie oraz częściowo za lipiec 2013 r. Od lipca 2013 r. faktury za czynsz wystawione na Wynajmującego pozostają niezapłacone. Powołując się na § 10 umowy najmu, Spółdzielnia wezwała Wynajmującego do zapłaty wierzytelności, informując jednocześnie o zamiarze rozwiązania umowy najmu z winy najemcy z uwagi na zaległości w płaceniu czynszu. Z uwagi na brak zapłaty, 14 października 2013 r. wysłano pismo rozwiązujące umowę najmu ze skutkiem natychmiastowym, z żądaniem wydania nieruchomości w terminie 14 dni od rozwiązania umowy. Wynajmujący w dalszej korespondencji podniósł, że rozwiązanie umowy nastąpiło z winy Spółdzielni, z uwagi na to Wynajmujący ma prawo do zwrotu poniesionych na nieruchomość nakładów. Poinformował też o skompensowaniu - wykazanej jako należny zwrot - nakładów kwoty 873.866,91 zł z własnym długiem z tytułu faktur czynszowych, uznając tym samym, że są one w pełni opłacone. Spółdzielnia nie uznaje zasadności kompensaty. Wierzytelności Spółdzielni wobec Wynajmującego zostały zgłoszone do Sądu Okręgowego... w sprawie o zapłatę. Ponieważ Wynajmujący nie opuścił nieruchomości, Spółdzielnia wystawia co miesiąc od listopada 2013 r. noty obciążeniowe tytułem bezumownego korzystania z nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółdzielnia może skorzystać z ulgi na złe długi na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do niezapłaconych faktur czynszowych wystawionych za okres od lipca do października 2013 r. Faktura za lipiec ma termin płatności na 8 lipca 2013 r., faktura za sierpień ma termin płatności 8 sierpnia 2013 r., faktura za wrzesień ma termin płatności 9 września 2013 r., faktura za październik ma termin płatności 8 października 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawcy na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo do skorzystania z ulgi na złe długi w odniesieniu do wierzytelności z terminem płatności 8 lipca 2013 r. w rozliczeniu za grudzień 2013 r. jeśli do dnia złożenia deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta, ponieważ wtedy następuje uprawdopodobnienie jej nieściągalności. Dotyczy to niezapłaconej części faktury. Świadczenie usługi jest dokonane na rzecz podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, zarejestrowanego jako podatnik czynny, niebędący w trakcie postępowania upadłościowego lub likwidacyjnego. W odniesieniu do wierzytelności z terminem płatności 8 sierpnia 2013 r. Spółdzielnia będzie miała prawo skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w rozliczeniu za styczeń 2014 r. jeśli do dnia złożenia deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie zostanie uregulowana lub zbyta. Odpowiednio dotyczy to wierzytelności z terminami zapłat 9 września 2013 r. oraz 8 października 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Kwestie dotyczące rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Stosownie do treści art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

Stosownie do treści art. 89a ust. 3, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Z kolei zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Natomiast, w myśl art. 89a ust. 5 ww. ustawy, wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika (89a ust. 5 ww. ustawy).

Przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 (art. 89a ust. 7).

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy także, iż podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę jest dokonanie transakcji na rzecz podatnika, który w momencie jej dokonywania był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, a więc podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Wobec powyższego, tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że skoro - jak wskazano we wniosku - zarówno Wnioskodawca, jak i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni, dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, to - przy założeniu, że wierzytelności bezsprzecznie nie zostały uregulowane w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w fakturze, tj. sporna kompensata, o której mowa we wniosku nie jest zasadna, a ponadto spełnione zostaną inne przesłanki określone w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, które stanowią podstawę do korekty deklaracji w związku z wystąpieniem wierzytelności nieściągalnych - Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do dokonania korekt deklaracji za odpowiednie okresy rozliczeniowe, w których upływa 150-dniowy termin płatności, jednakże nie później niż po upływie dwóch lat licząc od końca roku, w którym została wystawiona faktura.

Należy w tym miejscu podkreślić, że niniejszą interpretację wydano przyjmując jako element stanu faktycznego, że opisane wierzytelności bezsprzecznie nie zostały uregulowane na rzecz Wnioskodawcy, a kwestia ta nie podlegała ocenie.

Tym samym, tutejszy organ nie dokonywał oceny postanowień zawartej przez Wnioskodawcę umowy najmu a także oceny zasadności nieuznania kompensaty zwrotu poniesionych przez Wynajmującego na nieruchomość nakładów z długiem z tytułu faktur czynszowych.

Trzeba bowiem wskazać, że analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja. Organ podatkowy, wydając interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nie przeprowadza postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.