ITPP1/443-287a/09/11-S/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 24 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 729/09 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów - jest prawidłowe.

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów.

W przedmiotowym wniosku, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na produkcji i sprzedaży śniadaniowych płatków zbożowych oraz śniadaniowych płatków zbożowych w formie batonika. W celu zwiększenia sprzedaży Wnioskodawca przeprowadza akcje reklamowe, promocyjne, sponsoringowe i marketingowe, skierowane do aktualnych oraz potencjalnych nabywców swoich produktów, tj. podmiotów gospodarczych, dokonujących dalszej odsprzedaży, np. hurtownie oraz podmiotów gospodarczych sprzedających produkty Wnioskodawcy lub ostatecznych konsumentów. Celem akcji jest uatrakcyjnienie oferty Wnioskodawcy, rozpowszechnianie informacji o nim oraz o produkowanych produktach, zachęcanie potencjalnych (jak i dotychczasowych) nabywców do zakupu wyrobów produkowanych przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca prowadzi również działania reprezentacyjne, a więc działania wiążące się z okazałością, wytwornością w celu wywołania jak najlepszego wrażenia i promowania go na danym rynku. W ramach wskazanych akcji, Wnioskodawca przekazuje nieodpłatnie własne wyroby lub zakupione towary należące do niego, np. miseczki, długopisy i inne, oznakowane i nieoznakowane logo firmy. Dobra te przekazywane są firmom, pracownikom firm, ostatecznym konsumentom, uczestnikom akcji sponsoringowych, podmiotom gospodarczym uczestniczącym w prowadzonych akcjach oraz osobom fizycznym lub podmiotom gospodarczym, wobec których Wnioskodawca się reprezentuje. W przypadku, gdy wartość przekazywanych dóbr przekraczała limit wskazany w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca naliczał i nalicza podatek od towarów i usług od takiego przekazania, jednocześnie korzystając z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupu tych dóbr.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazania własnych wyrobów lub zakupionych towarów należących do Wnioskodawcy na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Spółki nieodpłatne przekazanie własnych wyrobów lub zakupionych towarów należących do Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ zostały one przekazane na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem i jednocześnie Wnioskodawca zachowuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu ich nabycia. Zgodnie bowiem z wykładnią literalną ww. przepisu przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa w sposób nieodpłatny jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług tylko wtedy, gdy łącznie są spełnione dwie przesłanki: przekazanie towarów odbywa się na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem oraz podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z tymi towarami. Natomiast wykładnia językowa tego przepisu prowadzi do wniosku, że nie jest opodatkowane zarówno nieodpłatne przekazanie jakichkolwiek towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, bez względu na prawo do odliczenia, jak i przekazanie towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem w sytuacji, gdy podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia. Ponadto z wykładni tej wynika, że art. 7 ust. 3 cyt. ustawy wskazuje, iż w przypadku drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek nigdy nie będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług, bez względu na to, czy przekazanie takich towarów następuje na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, czy też na inne. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w świetle aktualnie obowiązujących uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku, gdy podatnik dokonuje nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, nawet w sytuacji, gdy przy nabyciu przekazywanego towaru posiadał prawa do odliczenia podatku naliczonego, taka czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przywołując szereg wyroków sądów administracyjnych, Wnioskodawca zauważa, że powyższe stanowisko jest zgodne z ugruntowaną w tych wyrokach jednolitą linią orzeczniczą, z której wynika, że na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podlega jedynie nieodpłatne przekazanie towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Wnioskodawca nadmienia także, że wskazane wyroki sądów administracyjnych wprawdzie dotyczą konkretnych spraw podatników, osadzonych w określonych stanach faktycznych, ale przede wszystkim wskazują jak należy rozumieć i interpretować ww. przepis ze względu na konstrukcję językową, gramatyczną i literalną norm prawa krajowego. Zdaniem Wnioskodawcy na uwagę zasługuje wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 1 października 2008 r. sygn. akt I SA/Kr 1113/08, w którym sąd stwierdził, że dokonana w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I FSK 743/07 wykładnia, jest wiążąca zarówno dla niego, jak i dla organów podatkowych, które powinny ją uwzględnić przy rozpoznaniu sprawy. Ponadto Wnioskodawca zauważa, że w dniu 23 marca 2009 r. został wydany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I FSP 6/08, który co prawda jest formalnie wiążący tylko w sprawie, ale jego znaczenie jest większe niż trzech wcześniejszych orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego (wszystkie były korzystne dla podatników), bowiem wyrok ten wydany został w rozszerzonym składzie. Wnioskodawca wskazuje jednocześnie, że mimo niezgodności przepisów art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług z prawem wspólnotowym, dostrzeganą także przez sądy administracyjne, w ślad za doktryną i orzecznictwem ETS, polskie sądy administracyjne zwracają uwagę w wyrokach, że tylko podatnik może powoływać się na ustawodawstwo unijne w przypadku, gdy jest ono dla niego korzystniejsze. Takiego prawa nie mają natomiast organy podatkowe. W rezultacie, jeżeli w prawie krajowym istnieje przepis, który jest niezgodny z postanowieniami Dyrektywy, ale jest korzystny dla podatników, organy władzy państwowej obowiązane są stosować - do czasu, aż nie zostanie on zmieniony - przepis prawa krajowego. Państwo bowiem jest zobowiązane do zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z regulacji wspólnotowych, a jeżeli zrobiło to nieprecyzyjnie, nie może obciążać konsekwencjami podatnika. Dyrektywy nie mogą powodować wzrostu obciążeń podatkowych w stosunku do tego, co wynika z prawa krajowego, nawet jeżeli jest ono z nimi niezgodne. W związku z powyższym, biorąc pod uwagę brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przytoczone orzeczenia polskich sądów administracyjnych oraz przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nieodpłatne przekazanie przez niego własnych wyrobów lub zakupionych towarów należących do Wnioskodawcy na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W interpretacji indywidualnej z dnia 18 czerwca 2009 r. znak ITPP1/443-287a/09/DM oceniono stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę.

Wyrokiem wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy z dnia 24 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 729/09, zaskarżona interpretacja została uchylona.

Minister Finansów kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, pismem z dnia 14 stycznia 2010 r. złożył skargę kasacyjną, która następnie pismem z dnia 14 stycznia 2011 r. została wycofana, z uwagi na to, iż stanowisko WSA zawarte w zaskarżonym wyroku było zgodne z ugruntowaną i jednolitą linią orzeczniczą sądów administracyjnych, w tym również Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2011 r. sygn. akt I FSK 318/10 postępowanie kasacyjne zostało umorzone.

W dniu 11 lutego 2011 r. wpłynął do tut. organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 24 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Bd 729/09. Sąd w wyroku tym, powołując stanowisko wyrażone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 marca 2009 r. sygn. akt I FPS 6/08 uznał, iż z literalnego brzmienia części wstępnej art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika wprost, że przepis ten odnosi się do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. W ocenie Sądu, wbrew stanowisku zaprezentowanemu przez organ, przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 24 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 729/09 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja ta dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.