ITPP1/443-27/13/TS - Prawo samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w fakturach dokumentujących zakup towarów i usług służących sprzedaży opodatkowanej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 14 marca 2013 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-27/13/TS Prawo samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w fakturach dokumentujących zakup towarów i usług służących sprzedaży opodatkowanej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2013 r. (data wpływu 10 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych faktur - j est nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych faktur.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Samodzielnym Publicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej, który dokonuje sprzedaży usług i towarów zwolnionych, jak i opodatkowanych. W związku z prowadzeniem swojej działalności w 2013 r. Wnioskodawca zakupuje niezbędne towary i usługi, na które kontrahenci wystawiają faktury. Faktury dokumentujące zakup towarów i usług służących sprzedaży opodatkowanej stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

1.

Faktury te zawierają dane sprzedawcy i nabywcy, nie zaś podatnika i nabywcy.

2.

Zdarzają się również przypadki faktur zakupu z adnotacją ORYGINAŁ, gdzie faktura z adnotacją KOPIA pozostaje u kontrahenta dokonującego sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy przy realizacji zakupów w 2013 r. Wnioskodawca ma prawo odliczać podatek VAT na podstawie faktur zakupu zawierających dane sprzedawcy i nabywcy, nie zaś podatnika oraz nabywcy.

2.

Czy przy realizacji zakupów w 2013 r. Wnioskodawca ma prawo odliczać podatek VAT na podstawie faktur zakupu zawierających dla identyfikacji egzemplarza adnotację ORYGINAŁ.

Ad. 1. Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. brzmieniem § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, faktura powinna zawierać m.in. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy. Zdaniem Wnioskodawcy, faktura zakupu zawierająca jedynie dane sprzedawcy i nabywcy nie spełnia wymogów ww. rozporządzenia, w związku z powyższym faktura taka nie może stanowić podstawy do odliczenia wynikającego z niej podatku naliczonego.

Ad. 2. Zgodnie zaś z brzmieniem § 19 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży, w związku z czym faktura zakupu z adnotacją ORYGINAŁ jest niezgodna z rozporządzeniem dot. wystawiania faktur, więc nie powinna stanowić podstawy do odliczenia wynikającego z niej podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu wynika, iż kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca przewidział zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia zarówno tzw. przesłanek pozytywnych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 88 ust. 3a ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1.

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

a.

wystawionymi przez podmiot nieistniejący,

b.

w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;

2.

transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

3.

wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;

4.

wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

a.

stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,

b.

podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,

c.

potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;

5.

faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;

6.

zaświadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym;

7.

wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Stosownie do art. 106 ust. 1 powołanej ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur, w tym zakres i rodzaj danych zawartych w fakturze reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.).

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., faktura powinna zawierać:

1.

datę jej wystawienia;

2.

kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3.

imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4.

numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;

5.

numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;

6.

datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;

7.

nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8.

miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9.

cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10.

kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11.

wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12.

stawkę podatku;

13.

sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14.

kwotę podatku, od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15.

kwotę należności ogółem.

Na podstawie § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż w związku z prowadzeniem działalności w 2013 r. Wnioskodawca zakupuje niezbędne towary i usługi, na które kontrahenci wystawiają faktury. Faktury dokumentujące zakup towarów i usług służących sprzedaży opodatkowanej stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego. Zdarzają się przypadki, gdzie faktury zakupu zawierają oznaczenie "sprzedawca" i "nabywca", nie zaś "podatnik" i "nabywca", zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. Ponadto Wnioskodawca otrzymuje faktury zakupu z adnotacją ORYGINAŁ, zaś fakturę z adnotacją KOPIA zatrzymuje kontrahent dokonujący sprzedaży.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że znowelizowane przepisy § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. zawierają katalog danych, które winna zawierać faktura. Stanowią one odzwierciedlenie obecnych w tym zakresie regulacji zawartych w § 5, § 7 ust. 1-2, § 23, § 25 dotychczasowego rozporządzenia "fakturowego". Zostały jednakże one odpowiednio nieznacznie zmodyfikowane, celem dostosowania regulacji krajowych do regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zmienionych przez Dyrektywę Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania (Dz. Urz. UE L 189 z 22.07.2010, str. 1).

Przepis § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia stanowi zatem implementację art. 226 pkt 5 ww. Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym bez uszczerbku dla przepisów szczególnych przewidzianych w niniejszej dyrektywie, faktury wystawione zgodnie z przepisami art. 220 i 221, do celów VAT, zawierają wyłącznie następujące dane: (...) pełną nazwę (nazwisko) i adres podatnika oraz nabywcy lub usługobiorcy.

Jak wynika z powyższego, regulacje unijne w przedmiotowym zakresie mówią o "podatniku oraz nabywcy lub usługodawcy" i tym należy tłumaczyć modyfikację z dniem 1 stycznia 2013 r. § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia.

Natomiast przepis § 19 ust. 1 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., nie odnosi się do oryginału i kopii faktury.

Mając tym samym na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy otrzymana przy zakupach w 2013 r. przez Wnioskodawcę faktura zawiera oznaczenia ("sprzedawca i nabywca" czy "oryginał") wymagane przepisami rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2012 r., to pod warunkiem, że dokumentuje ona rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych, stanowi podstawę do odliczenia podatku naliczonego. Nie są to bowiem przesłanki uniemożliwiające odliczenie określone w art. 88 ustawy.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy występuje, o ile istnieje związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl