ITPP1/443-221/13/JJ - Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług obrotu zużytym sprzętem elektrycznym i elektronicznym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2013 r. (data wpływu 7 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 31 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad opodatkowania obrotu zużytym sprzętem elektrycznym i elektronicznym - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 31 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad opodatkowania obrotu zużytym sprzętem elektrycznym i elektronicznym.

W przedmiotowym wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się odbiorem zużytego sprzętu elektronicznego i elektrycznego. Sprzęt traktowany jest zgodnie z ustawą o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym z dnia 29 lipca 2005 r. jako odpad, który odbierany jest przez Spółkę zarówno od osób fizycznych ("bezkwotowo"), jak i od firm (na podstawie faktur VAT). Spółka nie demontuje zużytego sprzętu, a jedynie sprzedaje w całości nierozmontowany odpad do zakładów przetwarzania odpadów. W następstwie ww. procedury zakłady przetwarzania dokonują demontażu (w tym na metale). W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazuje, iż opisana działalność jest sklasyfikowana w grupowaniu w PKWiU 38.11.49.0. Odpad nabywany jest przez Spółkę od podatników, zgodnie z art. 15 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054). Spółka nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy. Spółka informuje, ze dostawa nie będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Spółki w przypadku transakcji zakupu, realizowanych z podatnikami podatku VAT, dotyczących odpadów przeznaczonych do recyklingu, lecz wymagających dalszej obróbki nie znajdą zastosowania przepisy art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatkach od towarów i usług. Spółka uważa, iż sprzęt elektryczny i elektroniczny uznany jako odpad nie może być zakwalifikowany jako złom, ponieważ ww. sprzęt (AGD, monitory, drukarki, ew. lodówki) składa się z wielu rodzajów surowców, np. metale, tworzywa sztuczne, plastik, szkło, guma, itd. Transakcje pomiędzy Spółką a ostatecznym odbiorcą dokonujących demontażu na poszczególne surowce nie będą zatem objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Zgodnie z ww. klasyfikacją PKWiU w grupowaniu PKWiU 38.11.49.0 mieszczą się "Wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające".

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Załącznik nr 11 określający wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, obejmuje:

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 (art. 17 ust. 7 ustawy).

Z treści wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się odbiorem zużytego sprzętu elektronicznego i elektrycznego, który odbierany jest przez Spółkę zarówno od osób fizycznych, jak i od firm. Nadmienić należy, że Spółka, nie demontuje zużytego sprzętu a jedynie sprzedaje w całości nierozmontowany odpad do zakładów przetwarzania odpadów. Wyroby te zostały przez Spółkę zaklasyfikowane w grupowaniu w PKWiU 38.11.49.0. Spółka nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy, a dostawa nie będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W przedmiotowej sprawie, dla zastosowania właściwego sposobu rozliczania podatku od towarów i usług, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r., istotna jest klasyfikacja towaru będącego przedmiotem transakcji.

Jak już zaznaczono, w załączniku nr 11 do ustawy o VAT wymieniono towary, jednocześnie identyfikując je na podstawie symbolu PKWiU.

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy prawa wskazać należy, że skoro zużyty sprzęt elektroniczny i elektryczny, sklasyfikowany w PKWiU w grupowaniu 38.11.49.0 (o ile podana klasyfikacja jest prawidłowa) nie został wymieniony w żadnej z pozycji załącznika nr 11 do ustawy o VAT, to w stosunku do tych dostaw nie znajduje zastosowania norma zawarta w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. W konsekwencji Spółka jest zobowiązana do opodatkowania sprzedaży ww. towarów na zasadach ogólnych, tj. 23% stawką podatku VAT.

Jednocześnie podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Spółkę we wniosku klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego, w związku z czym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowania wskazane w złożonym wniosku. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.