ITPP1/443-209/14/KM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2014 r. (data wpływu 26 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z organizacją imprezy - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z organizacją imprezy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Gminę Miasta... pod numerem...../95. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Celem statutowym Wnioskodawcy jest inicjowanie i wspieranie działalności kulturalnej sprzyjającej kreowaniu postaw twórczych oraz powstawaniu różnorodnych form i przejawów aktywności twórczej, a tym samym zaspokajanie potrzeb i aspiracji kulturalnych społeczeństwa, które są realizowane głównie poprzez organizowanie imprez kulturalnych, imprez plenerowych i okolicznościowych, kongresów, konferencji, festiwali, konkursów itp. Wnioskodawca prowadzi także działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest wynajem sal reprezentacyjnych.

Świadczy w głównej mierze usługi opodatkowane podatkiem VAT. Na wynajem sal wystawia faktury VAT ze stawką 23%, a na organizację imprez sprzedaje bilety wstępu ze stawką 8%. Pojawia się też sporadycznie organizacja imprez zlecona ("zakupiona") przez inne podmioty niż osoby fizyczne - głównie Urząd Miasta, bądź Urząd Marszałkowski. W tym przypadku Wnioskodawca wystawia faktury ze stawką "VAT zwolnioną" na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

W 2013 r. Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i sprzedażą zwolnioną w 100%. Proporcja VAT, o której mowa w art. 90 ust. 2 obliczona zgodnie z art. 90 ust. 3, 4, 5, 6 za 2012 r. wyniosła 99,8%. Natomiast proporcja VAT za rok 2013 wyniosła 95%.

W dniu 12 grudnia 2013 r. na zlecenie Gminy Miasta..., Wnioskodawca zorganizował koncert G. Gmina na podstawie umowy zobowiązała się do przekazania kwoty 14.000 zł (czternastu tysięcy złotych) na zleconą imprezę z przeznaczeniem pokrycia kosztów honorariów artysty. Pozostałe wydatki realizacji przedsięwzięcia pokrył Wnioskodawca. Wystawił zleceniodawcy tzn. Gminie Miasta... fakturę VAT na kwotę 14.000 zł netto, ze stawką "VAT zwolnioną" zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatków od towarów i usług, za realizację imprezy kulturalnej. Ponadto koncert był "otwartym" koncertem dla publiczności, na który były sprzedawane bilety wstępu ze stawką VAT 8%. Sprzedawcą biletów był Wnioskodawca i cały przychód ze sprzedaży biletów był dla Wnioskodawcy jako organizatora imprezy. Bilet wstępu był w cenie 20 zł brutto. Wnioskodawca sprzedał 293 bilety i uzyskał przychód w wysokości 5.860 zł brutto (5.426,25 zł netto, 433,75 zł VAT). Pokrył następujące wydatki na organizacje imprezy: honorarium artysty w wysokości 16.000 zł netto (19.680 zł brutto) oraz opłaty ZAIKS w wysokości 434,07 zł netto (533,91 zł brutto).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na organizację przedmiotowej imprezy.

Zdaniem Wnioskodawcy zakup usług na organizację przedmiotowej imprezy związany jest z ich wykorzystaniem do czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, a przypisanie bezpośrednio kosztów do konkretnych przychodów staje się kłopotliwe. W związku z powyższym Wnioskodawca może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką cześć kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Proporcję tę należy wyliczyć zgodnie z art. 90 ust. 3, 4, 5, 6. Proporcja ta w 2012 r., po zaokrągleniu w górę do najbliższej liczby całkowitej wyniosła 100%. A więc w bieżącym okresie Wnioskodawca może w 100% odliczyć VAT na wydatki związane z zakupem usług na organizację przedmiotowej imprezy. Natomiast po zakończonym 2013 r. Wnioskodawca obliczył proporcję za rok 2013, która po zaokrągleniu wyniosła 95%. Następnie Wnioskodawca w deklaracji za miesiąc styczeń 2014 r., powinien skorygować VAT naliczony związany z zakupem towarów i usług na cele działalności mieszanej, gdzie między innymi zawiera się VAT naliczony związany z organizacją przedmiotowej imprezy. Reasumując Wnioskodawca mógł odliczyć VAT naliczony związany z organizacją koncertu G...., natomiast po zakończonym roku skorygować go o 5% i odprowadzić tę kwotę do urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Zatem, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług. Jeśli jednak dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Zauważyć należy, że w przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów, w stosunku do których przysługuje mu prawo do jego odliczenia i niedających takiego prawa, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, mający na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie zatem z art. 90 ust. 1 ww. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl ust. 3 powołanego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zatem w liczniku tak ustalanej proporcji uwzględnia się roczny obrót z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tzn. wartość transakcji, które zgodnie z art. 86 ust. ustawy, dają podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. W mianowniku natomiast, uwzględnia się całkowity obrót uzyskany z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (czyli kwotę z licznika), oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo, a więc czynności zwolnionych od podatku VAT.

Podkreślić jednocześnie należy, że czynności niepodlegające opodatkowaniu nie są w ogóle objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, zatem nie uwzględnia się ich w proporcji.

Jak wynika z konstrukcji cytowanych wyżej przepisów, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów czynności, z którymi wydatki te są związane. Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku, określona w art. 90 ust. 2 i następne ustawy, ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju czynności.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zorganizował imprezę kulturalną (koncert) na zlecenie Gminy Miasta...., która na podstawie umowy zobowiązała się do przekazania kwoty 14.000 zł celem pokrycia kosztów honorariów artysty. Wnioskodawca wystawił na rzecz zleceniodawcy fakturę VAT ze zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 za realizację imprezy, był także sprzedawcą biletów wstępu ze stawką 8%. Ponosił również wydatki na organizację danej imprezy.

W tym miejscu wskazać należy, że Wnioskodawca powinien każdorazowo przeanalizować daną fakturę dokumentującą nabyte towary i usługi i dokonać jej kwalifikacji pod względem związku z wykonywanymi czynnościami w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W pierwszej kolejności obowiązkiem Wnioskodawcy jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli istnieje obiektywna możliwość Wnioskodawca winien przyporządkować odpowiednie kwoty podatku naliczonego, związanego z nabyciem określonych towarów i usług do czynności wyłącznie opodatkowanych. Przy realizacji prawa do odliczenia należy kierować się przede wszystkim zapisem art. 86 i 90 ust. 1 ustawy, a więc należy ustalić rzeczywisty zakres prawa do odliczenia. Wskazać jednak należy, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy. Istotne jest jedynie aby przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi. Jednakże należy podkreślić, że wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z czynnościami opodatkowanymi, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

Dopiero w przypadku, gdy nie jest możliwe rzetelne wyodrębnienie kwot podatku naliczonego (tekst jedn.: przypisanie konkretnych kwot podatku naliczonego), związanego wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną, z pominięciem podatku naliczonego przyporządkowanego czynnościom zwolnionym od podatku oraz niepodlegającym opodatkowaniu, Wnioskodawca ma prawo dokonywać odliczenia podatku naliczonego związanego z opisanymi usługami doradztwa prawnego, w oparciu o proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2-10 ustawy o podatku od towarów i usług, z tym jednak zastrzeżeniem, że odliczenie to wymagać będzie, na podstawie art. 91 ww. ustawy, dokonywania stosownej korekty.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że w tej konkretnej sprawie - w ocenie organu - Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować wskazane zakupy do czynności opodatkowanych. Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na organizację imprezy, będące przedmiotem zapytania są bowiem związane z określonymi czynnościami, zatem trudno uznać, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w oparciu o proporcję ustaloną zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy, tj. określoną w stosunku rocznym na postawie całkowitego obrotu osiągniętego w danym roku podatkowym z całej działalności Wnioskodawcy. Należy zauważyć, że charakter poniesionych wydatków dotyczących honorarium artysty oraz opłat ZAIKS jednoznacznie wskazuje na bezpośredni i wyłączny ich związek z konkretną imprezą, z którą wiążą się ściśle określone czynności Wnioskodawcy, w tym przypadku sprzedaż opodatkowana i zwolniona. Nieuprawnione zatem byłoby w odniesieniu do tych wydatków - jak wskazuje Wnioskodawca - pomniejszenie kwoty podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można przypisać proporcjonalnie według proporcji ustalonej ostatecznie za dany rok podatkowy dla całej działalności Wnioskodawcy. W tym bowiem przypadku prawo do odliczenia przysługuje Wnioskodawcy tylko w takiej części, jaka odpowiada (przypada) na konkretne czynności opodatkowane w omawianych okolicznościach sprawy, tj. w jakiej jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych - sprzedaży biletów.

Zatem oceniając stanowisko wyrażone we wniosku całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.