ITPP1/443-206/08/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2008 r. (data wpływu 27 lutego 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy sprzedaży nieruchomości niezabudowanej (gruntów) - jest prawidłowe.

W dniu 27 lutego 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy sprzedaży nieruchomości niezabudowanej (gruntów).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 19 lutego 2008 r. Spółka nabyła od osoby fizycznej, bez podatku od towarów i usług, nieruchomość niezabudowaną. Nieruchomość ta oznaczona jest w ewidencji jako grunty orne i łąki trwałe (R i Ł). Przedmiotowe grunty stanowią działkę nr (...) o pow. 1 ha 750 m ².

Na podstawie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, uchwalonego przez Radę Miejską (uchwała z dnia 6 czerwca 2003 r.) działka o wskazanym wyżej numerze ewidencyjnym to teren o podstawowym przeznaczeniu pod ośrodek wypoczynkowy - hotel, stanicę żeglarską, linię energetyczną 15 kV ze strefą uciążliwości, we fragmencie teren planowanej zieleni parkowej i rekreacji weekendowej, położony w strefie chronionego krajobrazu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaż wskazanych wyżej gruntów Spółka ma obowiązek naliczyć podatek od towarów i usług i w jakiej wysokości.

Zdaniem Spółki należy podatek naliczyć, ponieważ teren (nieruchomość zakupiona) przeznaczona jest pod zabudowę. Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatek winien być naliczony w wysokości 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powyższych zapisów wynika, że od chwili wejścia w życie tych przepisów tj. od 1 maja 2004 r. zasadą jest opodatkowanie dostawy gruntów podatkiem od towarów i usług.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 cytowanej ustawy - wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi oraz zwolnienie od podatku niektórych czynności. I tak, stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod budowę.

Regulacja ta oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie jest objęta dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie podlegają one opodatkowaniu stawką w wysokości 22% (art. 41 ust. 1 tej ustawy).

W opisie stanu faktycznego Spółka wskazała, że dla przedmiotowego gruntu (działki o nr ewidencyjnym (...)) istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, według którego są to tereny o podstawowym przeznaczeniu pod ośrodek wypoczynkowy - hotel, stanicę żeglarską, linię energetyczną 15 kV ze strefą uciążliwości, we fragmencie teren planowanej zieleni parkowej i rekreacji weekendowej, położony w strefie chronionego krajobrazu. W związku z powyższym sprzedaż tych gruntów, jako gruntów ornych i łąk trwałych, przeznaczonych pod zabudowę, tj. gruntów wyłączonych ze zwolnienia od podatku na podstawie zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.