ITPP1/443-199/13/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2013 r. (data wpływu 4 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania rozliczeń pomiędzy współwłaścicielami nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 marca 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 7 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania rozliczeń pomiędzy współwłaścicielami nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest czynnym "płatnikiem VAT" i posiada nieruchomość, będącą współwłasnością. Spółka występuje jako współwłaściciel nieadministujący, a drugi właściciel jako administrujący. Współwłaściciele działają na podstawie podpisanej umowy o wspólnym przedsięwzięciu, polegającym na świadczeniu usług krótkotrwałego zakwaterowania w nieruchomości stanowiącej współwłasność. Nieruchomość służy do prowadzenia działalności gospodarczej przez współwłaścicieli nieruchomości, polegającej na oferowaniu usług krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU "55.20.Z"). Jednocześnie współwłaściciele działają jako odrębne i niezależne podmioty prowadzące we własnym imieniu działalność gospodarczą. Sprzedaż usług krótkotrwałego zakwaterowania dokumentowana jest fakturami VAT lub paragonami wystawionymi przez współwłaściciela administrującego.

Spółka wystawia fakturę na rzecz administrującego współwłaściciela, dotyczącą ustalonej w umowie części przychodów z wynajmu pomieszczeń - tytułem "usługa krótkotrwałego zakwaterowania - rozliczenie 50% przychodów" z 8% stawką VAT. Kwota udziału nieadministrującego współwłaściciela (Wnioskodawcy) jest kwotą brutto - tj. nieadministrujący współwłaściciel wystawia fakturę na kwotę ustalonego udziału w przychodach, w ramach której wykazuje kwotę VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca prawidłowo dokumentuje fakturą, wewnętrzne rozliczenia pomiędzy współwłaścicielami nieruchomości z tytułu należnej części ustalonego udziału w przychodach tytułem krótkotrwałego zakwaterowania wykazując 8% VAT liczony od wartości brutto?

Czy Wnioskodawca prawidłowo stosuje obniżoną stawkę podatku od towarów i usług za "usługę krótkotrwałego zakwaterowania - rozliczenie 50% przychodów" (PKWiU "55.20.Z")?

Zdaniem Wnioskodawcy, należy wystawić fakturę VAT wykazując 8% VAT liczony od wartości brutto od ustalonego przez współwłaściciela administrującego, udziału z tytułu krótkotrwałego zakwaterowania. Wystawiając fakturę VAT Spółka "zachowuje" 8% stawkę VAT - wg PKWiU "55.20.Z" - stosowaną dla usługi podstawowej.

Uzasadniając prezentowane stanowisko wskazano, iż mając na uwadze treść interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (IPPP1/443-1356/11-2/MP) ukształtowana pomiędzy Wnioskodawcą a drugim współwłaścicielem współpraca w zakresie wykorzystywania nieruchomości stanowiącej współwłasność jest realizacją wspólnego przedsięwzięcia. Współwłaściciele nieruchomości realizują przedsięwzięcie, w ramach swobody zawierania umów, mogą określić, kto będzie reprezentował to przedsięwzięcie na zewnątrz, innymi słowy, który z podmiotów będzie administratorem nieruchomości. Administrator nieruchomości, w ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu polegającym na świadczeniu usług krótkotrwałego zakwaterowania nieruchomości stanowiącej współwłasność może m.in. wystawiać faktury dla klientów (gości) oraz inkasować zapłatę, nie jest jednak uprawniony do prowadzenia za współwłaściciela nieruchomości rozliczeń z tytułu należności podatkowych. Podatnikami podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia usług w zarządzanej nieruchomości są obydwaj współwłaściciele. Na skutek ustanowienia administratora, Wnioskodawca nie traci prawa własności swojego majątku, lecz jedynie jest zastępowany w pewnych kwestiach przez administratora nieruchomości. Okoliczność ta nie pozbawia go jednak statusu podatnika podatku od towarów i usług. W świetle powyższego współwłaściciele nieruchomości obowiązani są prowadzić indywidualnie rozliczenie tego podatku z budżetem. Powyższe oznacza, że relacji zachodzących pomiędzy współwłaścicielami nieruchomości, dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń stron. Analiza przedstawionego opisu sprawy prowadzi do wniosku, że przekazywana Wnioskodawcy należna część przychodów z tytułu krótkotrwałego zakwaterowania pomieszczeń stanowić będzie faktycznie wynagrodzenie za świadczone usługi, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Podstawą opodatkowania, stosownie do przepisu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, jest co do zasady obrót. Obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Z kolei kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. A zatem obrotem, który należy wykazać do opodatkowania jest należna współwłaścicielowi część przychodów z tytułu wynajmu pomieszczeń, pomniejszona o kwotę należnego podatku. W myśl " art. 41 pkt 2" ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca wystawi fakturę z obniżoną stawką VAT 7% zgodnie z poz. 163 załącznika nr 3 stanowiącego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką VAT w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem "usługi" w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji jest uznawane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania usługi. Wynagrodzenie musi być należne za jej wykonanie.

Kwestią "odpłatności" zajmował się wielokrotnie w swoim orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. w sprawach: C-16/93, C-213/99, C-404/99) podkreślając, iż o dostawie towarów i usług za wynagrodzeniem można mówić jedynie w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami. Związek, o którym mowa musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za to świadczenie.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z powyższych przepisów, fakturami VAT dokumentuje się jedynie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynności niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem dokumentuje się innymi dokumentami, np. notami księgowymi lub innymi dowodami księgowymi w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

W myśl art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Zgodnie z art. 206 ww. ustawy, każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną (art. 207 k.c.).

Zaznacza się, iż kwestię zawierania umów reguluje ustawa - Kodeks cywilny. Zasada swobody umów zapisana jest w art. 3531 Kodeksu cywilnego, w świetle którego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka jest podatnikiem VAT czynnym i posiada nieruchomość, będącą współwłasnością. Spółka występuje jako współwłaściciel nieadministujący, a drugi właściciel jako administrujący. Współwłaściciele działają na podstawie podpisanej umowy o wspólnym przedsięwzięciu, polegającym na świadczeniu usług krótkotrwałego zakwaterowania w nieruchomości stanowiącej współwłasność. Nieruchomość służy do prowadzenia działalności gospodarczej przez współwłaścicieli, polegającej na oferowaniu usług krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU "55.20.Z"). Jednocześnie współwłaściciele działają jako odrębne i niezależne podmioty prowadzące we własnym imieniu działalność gospodarczą. Sprzedaż usług krótkotrwałego zakwaterowania dokumentowana jest fakturami VAT lub paragonami wystawionymi przez współwłaściciela administrującego. Na tym tle Spółka powzięła wątpliwości czy słusznie wystawia fakturę na rzecz administrującego współwłaściciela, dotyczącą ustalonej w umowie części przychodów z wynajmu pomieszczeń jako sprzedaż usług krótkotrwałego zakwaterowania - rozliczenie 50% przychodów z 8% stawką VAT. Kwota udziału Spółki jest kwotą brutto, a zatem Spółka wystawia fakturę na kwotę ustalonego udziału w przychodach, w ramach której wykazuje kwotę VAT.

Analizując okoliczności faktyczne sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż wypłacanie części udziału w zyskach samo w sobie nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie wypełnia bowiem zarówno definicji dostawy towarów (art. 7 ust. 1 ustawy), jak i definicji usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, nie stanowi również wynagrodzenia za jakakolwiek świadczenie Spółki.

Mimo bardzo szerokiej definicji usługi dla celów podatku od towarów i usług nie można uznać za usługę każdego zdarzenia niestanowiącego dostawy towarów. W analizowanym przypadku zapłata w ramach podziału zysków wynika z faktu współwłasności nieruchomości i jest przychodem z tytułu posiadania rzeczy wspólnej. Nie ma w przedmiotowej sytuacji ekwiwalentności świadczeń. Podział zysków z rzeczy wspólnej nie jest formą zapłaty za jakiekolwiek świadczenia wykonane przez Spółkę.

Regułą jest, iż wystawca faktury VAT jest podmiotem świadczącym usługę a odbiorca faktury - beneficjentem świadczenia, odnoszącym z niego bezpośrednią korzyść. Analiza treści wniosku nie wskazuje jednak, by Wnioskodawca wykonywał jakiekolwiek świadczenie, którego administrujący współwłaściciel byłaby konsumentem. A w szczególności z przedstawionego stanu faktycznego trudno wywieźć, iż Spółka świadczy usługi krótkotrwałego zakwaterowania na rzecz współwłaściciela.

W konsekwencji Wnioskodawca nieprawidłowo dokumentuje poprzez wystawianie faktur VAT wzajemne rozliczenie ze współwłaścicielem z tytułu usług krótkotrwałego zakwaterowania.

Ponadto wskazać należy, iż w niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wyłącznie kwestię objętą zapytaniem, a zatem nie rozstrzygano kwestii związanej ze sposobem dokumentowania obrotu z tytułu dokonywanej sprzedaży.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.