ITPP1/443-186/10/BS - Nieodpłatne przekazanie samochodu osobowego w ramach konkursu a podatek VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2010 r. (data wpływu 22 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania używanego samochodu osobowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem apteki i zajmuje się sprzedażą leków oraz wyrobów medycznych. Strona ogłosiła publicznie konkurs, w ramach którego klienci apteki po spełnieniu szeregu warunków mogą wziąć udział w losowaniu używanego samochodu osobowego marki Fiat Grande. Losowanie niniejszego samochodu nastąpiło w styczniu 2010 r. i w dniu 24 stycznia 2010 r. wydano nieodpłatnie przedmiotowy samochód osobie fizycznej. Wnioskodawca od 2004 r. jest podatnikiem podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania w zakresie podatku od towarów i usług miesięcznych deklaracji podatkowych (VAT-7). W latach podatkowych 2004-2008 uzyskał obrót ze sprzedaży towarów i usług zwolnionych lub też niepodlegających opodatkowaniu podatkiem w kwocie nieprzekraczającej 2% całości dostaw, co nie skutkowało obowiązkiem korekty podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowy samochód Wnioskodawca nabył od podatnika VAT czynnego za kwotę brutto 36.778,00 zł - w tym podatek naliczony 6.632,26 zł, do celów związanych z prowadzoną działalnością, samochód osobowy marki Fiat Grande, który został zarejestrowany w dniu 17 lutego 2009 r. i przyjęty w tym dniu do użytkowania oraz ujęty w ewidencji środków trwałych. Przedmiotowe nabycie zostało udokumentowane fakturą VAT z dnia 17 lutego 2009 r., z której to faktury Wnioskodawca korzystając z uprawnień wynikających z art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, odliczył od podatku należnego w deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT - 7) za miesiąc luty 2009 r. kwotę 3.979 zł. Samochód był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych w celu prowadzenia działalności gospodarczej do miesiąca stycznia 2010 r., w którym przekazano nieodpłatnie w formie nagrody w ramach organizowanego w aptece konkursu osobie fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej. W fakturze VAT dokumentującej niniejszą dostawę, Wnioskodawca wskazał, iż na podstawie § 12 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799) przedmiotowa dostawa jest zwolniona od podatku od towarów i usług oraz ustalił jednocześnie wartość wydanego nieodpłatnie samochodu osobowego na kwotę 36.778,89 zł. Wnioskodawca poinformował, iż zastosował się do wydanej w jego sprawie interpretacji indywidualnej z dnia 1 grudnia 2010 r. i w związku z nieodpłatnym przekazaniem samochodu osobowego w dniu 24 stycznia 2010 r. dokonał korekty podatku naliczonego za styczeń 2010 r. podatku naliczonego związanego z nabyciem przedmiotowego samochodu osobowego. Nieodpłatne wydanie samochodu zostało przez Wnioskodawcę udokumentowane fakturą VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydając nieodpłatnie w ramach konkursu w miesiącu styczniu 2010 r. opisany używany samochód osobowy Fiat Grande o wartości 36.778,89 zł, który był użytkowany przez Wnioskodawcę ponad 6 miesięcy przy prowadzeniu działalności gospodarczej - miał prawo wskazać w fakturze VAT dokumentującej przedmiotową czynność i w ewidencjach prowadzanych dla celów podatku od towarów i usług oraz w deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7) za miesiąc styczeń 2010 r., iż czynność jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy zachodzi uzasadnione podejrzenie, iż Minister Finansów z naruszeniem art. 136 pkt a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 Nr 347/1, zm. Dz. U. L z 2007 r. Nr 346/13) zwolnił na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799) sprzedaż na terenie Rzeczypospolitej Polskiej samochodów osobowych używanych. Strona nadmienia, iż między innymi Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 27 listopada 2009 r. (sygn. akt. III SA/Wa 565/09) uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów reprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w sprawie zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży używanych, samochodów osobowych. Uchylając przedmiotową interpretację polecił też dla Ministra Finansów zbadanie czy polski ustawodawca miał prawo wprowadzić całkowite zwolnienie sprzedaży samochodów osobowych, co do których przysługiwało przy ich nabyciu na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług częściowe prawo odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego w kwocie nie wyżej niż 6.000,00. Reasumując należy stwierdzić, iż Spółka wydając nieodpłatnie w miesiącu styczniu 2010 r. używany samochód osobowy o wartości 36.778,89 zł - który był użytkowany przy prowadzeniu działalności gospodarczej - nie miała prawa wskazać w fakturach VAT dokumentujących przedmiotową dostawę i w ewidencjach prowadzanych dla celów podatku od towarów i usług oraz w deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT - 7) za miesiąc styczeń 2010 r., iż przedmiotowa sprzedaż jest zwolniona od podatku od towarów i usług. Zdaniem Strony z uwagi na powyższe z tytułu dostawy przedmiotowego używanego samochodu osobowego jest zobowiązana do zadeklarowania i zapłaty podatku należnego za miesiąc styczeń 2010 r. w kwocie 6.632,00 (sześć tysięcy sześćset trzydzieści dwa) złotych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również - zgodnie z art. 7 ust. 2 powołanej ustawy - przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Z przywołanych przepisów wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest także to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w cyt. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie.

Na mocy § 12 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Uznać należy więc, że powyższe zwolnienie zostało obwarowane spełnieniem dwóch przesłanek, po pierwsze, prawem do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu pojazdu, na warunkach określonych w art. 86 ust. 3 ustawy, po drugie - uznaniem pojazdu za towar używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 2 powołanej ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

W myśl art. 86 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 22 sierpnia 2005 r. w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zgodnie z art. 136 pkt a) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347) (dalej zwana "Dyrektywą") państwa członkowskie zwalniają transakcje dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do celów działalności zwolnionej na podstawie art. 132, 135, 371, 375, 376 i 377, art. 378 ust. 2, art. 379 ust. 2 i art. 380-390, jeżeli towary te nie dały prawa do odliczenia.

Natomiast na podstawie art. 131 Dyrektywy zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu lekami oraz wyrobami medycznymi. W lutym 2009 r. Wnioskodawca nabył samochód osobowy, od którego odliczył podatek naliczony zgodnie z brzmieniem powołanego przepisu art. 86 ust. 3 ustawy. Przedmiotowy samochód, zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy był użytkowany ponad 6 miesięcy przy prowadzeniu działalności gospodarczej. W styczniu 2010 r. Wnioskodawca nieodpłatnie przekazał przedmiotowy samochód jako nagroda w konkursie i zastosował zwolnienie od podatku na podstawie § 12 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy miał prawo wykazać na fakturach VAT, że przedmiotowa sprzedaż tych samochodów korzystała ze zwolnienia od podatku.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan prawny oraz stan faktyczny zaistniały w przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, że nieodpłatne przekazanie przedmiotowego samochodu jest zwolnione od podatku na podstawie § 12 ust. 1 powołanego rozporządzenia, gdyż pojazd ten stanowił towar używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 powołanej ustawy (Wnioskodawca używał przedmiotowy samochód ponad pół roku), a także przy nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy

Jednocześnie tut. Organ podatkowy pragnie wykazać, iż argumentacja Wnioskodawcy, iż przepis § 12 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia jest niezgodny z odpowiednimi przepisami Dyrektywy należy uznać za nieuzasadniony. W opinii tut. Organu przepis § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia potwierdza zasadę, że przepisy prawa podatkowego obowiązujące na terenie Unii Europejskiej stosowane są w krajach członkowskich poprzez implementację, czyli uregulowanie w przepisach prawa krajowego zagadnień prawa wspólnotowego. Należy zauważyć, iż o ile polski ustawodawca ma obowiązek implementacji zawartych w dyrektywach postanowień wiążących państwo członkowskie co do zamierzonego celu, to Wspólnota zostawia władzom krajowym swobodę co do form i metod jakimi skutek ma być osiągnięty, co wynika z treści art. 249 TWE. Taką swobodę pozostawia wspomniany art. 131 Dyrektywy, który stanowi, iż (...) zwolnienia stosuje się na warunkach określonych przez państwa członkowskie. Na gruncie krajowych przepisów o podatku VAT warunki te wymienia § 12 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż treść § 12 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia nie pozostaje w kolizji z przepisami prawa Unii Europejskiej, w szczególności z powołanymi przez Wnioskodawcę art. 136 pkt a) Dyrektywy.

Reasumując należy stwierdzić, iż Wnioskodawca miał uprawnienie do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w przypadku nieodpłatnego przekazania przedmiotowego samochodu, bowiem przysługiwało mu prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego przy jego nabyciu oraz wykorzystywał go co najmniej pół roku do prowadzenia działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.