ITPP1/443-170/11/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniu 9 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wartości towarów dla potrzeb określenia podstawy opodatkowania świadczenia usług konserwacyjnych urządzeń dźwigowych na podstawie § 7 ust. 1 pkt 3 - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lutego 2011 r. złożono wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wartości towarów dla potrzeb określenia podstawy opodatkowania świadczenia usług konserwacyjnych urządzeń dźwigowych na podstawie § 7 ust. 1 pkt 3.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zajmuje się m.in. konserwacją urządzeń dźwigowych w obiektach budownictwa sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Świadczenie tych usług wypełnia według Spółki przesłanki § 7 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392). Wykonując przedmiotowe usługi, Spółka korzysta z zakupionych materiałów, które mogą niekiedy stanowić znaczny udział w ostatecznej cenie dla klienta. W kalkulacji ostatecznej ceny netto za usługę Spółka wskazuje:

* wartość robocizny obliczoną na podstawie czasu wykonywanej usługi, stawki roboczogodziny, udziału procentowego kosztów ogólnych przedsiębiorstwa i marżę zysku,

* wartość materiałów obliczoną na podstawie ceny ewidencyjnej (ceny zakupu) powiększonej o narzut procentowy w postaci kosztów zaopatrzenia.

Wszystkie składniki kalkulacji, poza ceną zakupu materiałów i czasem wykonywanej usługi, są elementami negocjowanymi indywidualnie z klientami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie, doprecyzowane w piśmie uzupełniającym z dnia 6 maja 2011 r.

W jakiej kwocie określić wartość towarów bez podatku, wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekraczających 50% tej podstawy, dla usług konserwacyjnych wykonywanych w obiektach budownictwa mieszkaniowego sklasyfikowanych w PKOB w grupach: 111, 112, 113.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla określenia wartości towarów należy przyjąć cenę ewidencyjną (cenę zakupu), ponieważ jest elementem w ostatecznej cenie, o wielkości którego przedsiębiorstwo samo nie decyduje. Jego wartość wynika z kwoty netto wskazanej w fakturze zakupu. W związku z powyższym o tym, czy został przekroczony 50% limit warunkujący możliwość skorzystania z 8% stawki podatku, dla usług określonych w § 7 ust. 1 pkt 3 powołanego rozporządzenia, powinien decydować udział ceny zakupu materiałów w ostatecznej cenie netto za usługę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 z późn. zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy, obniża się do wysokości 8% dla:

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy. (§ 7 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Należy wskazać, iż ww. rozporządzenie Ministra Finansów zostało zastąpione rozporządzeniem z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), regulującym w sposób tożsamy powyższe kwestie, odpowiednio w § 7 ust. 1 pkt 2 i 3 i ust. 2 i 3.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zajmuje się m.in. konserwacją urządzeń dźwigowych w obiektach budownictwa sklasyfikowanych w PKOB w grupach: 111, 112, 113. W kalkulacji ostatecznej ceny netto za usługę Spółka wskazuje:

* wartość robocizny obliczoną na podstawie czasu wykonywanej usługi, stawki roboczogodziny, udziału procentowego kosztów ogólnych przedsiębiorstwa i marżę zysku,

* wartość materiałów obliczoną na podstawie ceny ewidencyjnej (ceny zakupu) powiększonej o narzut procentowy w postaci kosztów zaopatrzenia.

Analiza treści przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego w kontekście powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że w przypadku, gdy roboty konserwacyjne dotyczą obiektów budownictwa mieszkaniowego sklasyfikowanych w PKOB w grupie 112 i 113, to norma przepisu § 7 ust. 3 ww. rozporządzenia nie znajdzie zastosowania (dotyczą bowiem przypadków, o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 2).

Natomiast, o ile występują przypadki wykonywania robót konserwacyjnych w obiektach nie objętych społecznym programem mieszkaniowym (np. mieszczące się w PKOB w grupie 111), to w sytuacji, gdy Spółka przyjmuje za wartość materiałów cenę ewidencyjną (cenę zakupu) powiększoną o narzut procentowy w postaci kosztów zaopatrzenia - jak ma to miejsce w przedstawionym stanie faktycznym - dla określenia wartości towarów wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia usług konserwacyjnych urządzeń dźwigowych, należy przyjmować tak ustaloną wartość materiałów. Nie jest zatem prawidłowe twierdzenie Spółki, iż dla określenia przedmiotowej wartości towarów należy przyjąć cenę ewidencyjną widniejącą na fakturze zakupu materiałów wykorzystywanych do świadczenia robót konserwacyjnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.