ITPP1/443-1564/14/JP - Zwolnienie od podatku sprzedaży gruntów niezabudowanych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2014 r. (data wpływu 15 grudnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 9 marca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży gruntów niezabudowanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 grudnia 2014 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 9 marca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży gruntów niezabudowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Jest Pani osobą fizyczną nieprowadzącą pozarolniczej działalności gospodarczej i niebędącą podatnikiem podatku od towarów i usług. Zamierza Pani sprzedać działki o nr X i X znajdujące się w XX, dzielnica XXX ul. XXX są to grunty orne częściowo objęte planem zagospodarowania przestrzennego.

W roku 1XXX na podstawie aktu notarialnego z dnia xx maja xx r. sporządzonego przez notariusza nabyła Pani w drodze darowizny od rodziców nieruchomość rolną położoną w XXX łączny obszar xx ha (x hektary x arów). W skład nieruchomości wchodziły między innymi działki nr xx obszaru xx ha (xx hektar XXX arów) i nr xx2 obszaru xx (xx arów XXX metrów kwadratowych). W księdze wieczystej KW nr XXX prowadzonej przez Sąd Rejonowy w xx jako właściciel wpisany był XXX, który oświadczył, że powyższą nieruchomość nabył na podstawie orzeczenia o wykonaniu aktu nadania w czasie trwania małżeństwa z XXX i stanowi ona ich majątek wspólny. Jak wynikało z wykazu zmian gruntowych, działka nr XXX zmieniła numerację na numer XXX. Stawający oświadczyli, że działki numer xx i XXX nie były zabudowane. Stawający przedstawili następujące dokumenty:

Zaświadczenie Urzędu Miejskiego w XXX Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa z dnia xx maja 1XXX roku nr XXX, stwierdzające, że działki nr xx, xx i xx stanowią własność xx XXX są użytkowane rolniczo. W § 3 aktu notarialnego określono, że XXX i XXX małżonkowie XXX darują z nieruchomości wyżej w § 1 opisanej, objętej księgą wieczystą KW nr XXX Sądu Rejonowego w xx działki: nr XXX obszaru xx ha i nr xx 0,xx ha swojej córce XXX, która powyższą darowiznę przyjmuje i oświadcza, że nabycia dokonuje będąc stanu wolnego. Jednocześnie strony wniosły o odłączenie z księgi wieczystej KW nr XXX Sądu Rejonowego w XXX działek nr xx obszaru XXX ha i nr XXX obszaru XXX i urządzenie nowej księgi wieczystej z wpisem prawa własności na rzecz XXX. W dniu xx kwietnia XXX roku została założona księga wieczysta w wyniku odłączenia części z innej księgi wieczystej dla działki nr xx obszaru XXX ha, przy ulicy xx i działki nr XXX 0XXX ha (numer księgi wieczystej XXX nadanej przez III wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego XXX). Sposób korzystania w księdze wieczystej jest zaznaczony jako rola. Dnia xx marca 20XXX r. została podjęta uchwałą XXX przez Radę Miasta XXXa Karta XXXzmieniająca przeznaczenie działki nr XXX w całości oraz działki nr xx w 10% z gruntów rolnych na tereny budowlane. Przepis prawny: art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 105 z późn. zm.).

Z uzupełnienia wniosku wynika, że opisane we wniosku grunty nie były nigdy przez Panią wykorzystywane i nie stanowiły przedmiotu jakiegokolwiek użytkowania. Grunty nie były uzbrojone i nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza związana z działalnością marketingową w zakresie sprzedaży nieruchomości. Jako osoba prywatna umieściła Pani ofertę sprzedaży tych gruntów na portalu, po pewnym czasie z powodu braku zainteresowania ogłoszenie zostało wycofane i aktualnie nie są podejmowane tego typy działania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jeżeli Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT sprzedaż działek nr xx i xx w tym przypadku będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ze względu na to, że transakcja jest jednorazowa i jest związana wyłącznie z prywatnym majątkiem?

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działek xx i XXX znajdujących się w XXX, dzielnica - XXX, ul. XXX będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 105 z późn. zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zwolnienie od podatku dostaw terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Jak jednocześnie stanowi art. 2 pkt 33 ustawy o VAT ilekroć w ustawie mowa jest o terenach budowlanych, rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zestawienie tych przepisów prowadzi do wniosku, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ma zastosowanie, jeżeli:

Od dnia 1 kwietnia 2013 r. w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT wprowadzono definicję terenu budowlanego. Zgodnie z tą definicją przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Od dnia 1 kwietnia 2013 r. obowiązuje również nowe brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT przewidujące zwolnienie od podatku w przypadku dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Wnioskodawca przytacza interpretację ogólną Ministra Finansów z dnia 18 czerwca 2013 r., PT10/033/12/207/WLI/13/RD "W związku z czym od dnia 1 kwietnia 2013 r. w związku z wprowadzeniem do ustawy o VAT definicji terenu budowlanego dla potrzeb prawidłowej klasyfikacji gruntów celem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, w sytuacji gdy brak jest planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie należy już kierować się danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków, które były zgodnie z wykładnią zaprezentowaną w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r., istotne w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. W konsekwencji dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług".

Dnia xx marca 2xx r. została podjęta uchwała XXX przez Radę Miasta XXX Karta XXX zmieniająca przeznaczenie działki nr XXX w całości oraz działki nr xx w 10% z gruntów rolnych na tereny budowlane. Zmiana przeznaczenia działek budowlanych nr xx w całości oraz działki nr xx w 10% - z gruntów rolnych na tereny budowlane powoduje, że dostawa ta jest objęta opodatkowaniem VAT pod warunkiem, że dostawa ta jest dokonywana przez podatnika podatku VAT w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Natomiast pozostała cześć działki nr xx (90%) jako dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. C-180/10: "Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności."

" (...) jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej." Zgodnie z art. 12 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej:

2. Do celów ust. 1 lit. a "budynek" oznacza dowolną konstrukcję trwale związaną z gruntem.

Państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

Państwa członkowskie mogą zastosować kryteria inne niż kryterium pierwszego zasiedlenia, takie jak okres upływający między datą ukończenia budynku a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy, pod warunkiem że okresy te nie przekraczają, odpowiednio pięciu i dwóch lat.

3. Do celów ust. 1 lit. b "teren budowlany" oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2011 r., sygn. I FSK 83/11:

1. "Nie ma jakichkolwiek podstaw, aby z treści art. 15 ust. 2 u.p.t.u. z 2004 r. wywodzić, że norma ta obejmuje także transakcje okazjonalne, o których stanowi art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, opodatkowane niezależnie od ustalenia takiej okoliczności, jak zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy.

2. Brak w u.p.t.u. z 2004 r. które w sposób jasny i precyzyjny wskazywałby na fakt transpozycji do tej ustawy możliwości (opcji) określonej w art. 12 ust. 1 i ust. 3 dyrektywy nr 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej co do uznania za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością gospodarczą, w zakresie pojedynczej dostawy terenu budowlanego, nie pozwala na stwierdzenie, że Polska skorzystała z tej opcji."

Należy zatem podkreślić, że Polska z pewnością nie skorzystała z możliwości określonej w art. 12 dyrektywy 112 i nie uznała w przepisach krajowych, że każdy sprzedawca okazjonalnie dokonujący dostawy terenu budowlanego działa jako podatnik.

W związku z powyższym można rozważyć te okoliczności, które Trybunał wskazał jako mogące mieć znaczenie dla uznania podmiotu sprzedającego działki za podatnika (w tym zakresie). Z wyroku wynika, że należy wziąć pod uwagę całokształt okoliczności, z których każda z osobna nie musi mieć charakteru przeważającego (rozstrzygającego) dla uznania statusu danego podmiotu jako podatnika. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 maja 2012 r. I SA/Po 352/12 sąd stwierdził: "Przyjęcie, że dana osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Przesłanka "stałości" działalności gospodarczej wynika z porównania art. 9 i art. 12 Dyrektywy 112, gdyż skoro art. 12 wprowadza, jako zasadę szczególną możliwość uznania za podatnika także podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w sposób sporadyczny (okazjonalny), to oznacza, iż zasadą ogólną jest, by działalność gospodarcza musiała być wykonywana w sposób niesporadyczny (stały).

Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych."

Wnioskodawca przytacza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lutego 2012 r. I FSK 1742/11, w którym sąd stwierdził: "Przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga uprzedniego ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Przesłanka "stałości" działalności gospodarczej wynika z porównania art. 9 i art. 12 Dyrektywy 2006/112/WE, gdyż skoro art. 12 wprowadza, jako zasadę szczególną, możliwość uznania za podatnika także podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w sposób sporadyczny (okazjonalny), to oznacza, iż zasadą ogólną jest, by działalność gospodarcza musiała być wykonywana w sposób ciągły". W świetle obowiązujących przepisów i ugruntowanego orzecznictwa - sprzedaż działek xx i xx znajdujących się w xx, dzielnica - Sxx, ul. Sxx będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Nie ma jakichkolwiek podstaw, aby z treści art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wynikałoby, ze sprzedaż działek jest wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Należy zaznaczyć, że jest to sprzedaż majątku osobistego (nabytego w drodze darowizny od rodziców), który nie został nabyty w celach odsprzedaży, a spożytkowania w celach prywatnych. W związku z powyższym, sprzedaż ww. działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT - jako dostawa gruntu dokonywana przez nie podatnika podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str.1 z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Co do zasady stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy trudno uznać Panią za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości gruntowej. Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to nie można uznać, że dokonując sprzedaży opisanej nieruchomości gruntowej będzie Pani działać w charakterze handlowca. Nabycie gruntu - jak wskazano - nie nastąpiło bowiem w celach zarobkowych. Niniejszą nieruchomość rolną otrzymała Pani w drodze darowizny i nie była ona wykorzystywana przez Panią w jakiejkolwiek działalności gospodarczej. W konsekwencji sprzedając nieruchomość gruntową, będzie Pani korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynności sprzedaż oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania, bowiem dokonywać będzie Pan zbycia gruntu należącego do majątku prywatnego.

Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe (w tym wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10)) - że sprzedaż nieruchomości gruntowych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Panią za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, iż powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Zatem mając powyższe na względzie w związku ze sprzedażą niezabudowanych gruntów - o ile przed sprzedażą nie będą występować ww. działania - nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazać trzeba, że z uwagi na powołanie się przez Panią we wniosku na przepisy regulujące kwestię zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości, tj. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.