ITPP1/443-1480/14/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2014 r. (data wpływu 25 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu niezabudowanego - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 listopada 2014 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu niezabudowanego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wszedł w posiadanie nieruchomości gruntowej niezabudowanej na terenie Miasta.... Nieruchomość tą nabył w latach siedemdziesiątych w formie darowizny od rodziców. Od chwili nabycia grunt ten miał charakter rolny. W latach 80-tych Gmina w wyniku rozbudowy miasta, objęła niniejszy grunt planem zagospodarowania przestrzennego. Do dnia złożenia wniosku plan zagospodarowania przestrzennego wielokrotnie zmieniano, wyłączając m.in. możliwość zabudowy przedmiotowego gruntu jakimikolwiek budynkami. Powyższe wynika z faktu, że grunt sąsiaduje z terenem lotniska miejskiego i pozostaje w bezpośredniej bliskości z tzw. "strefą nalotów" samolotów. Tym samym formalnie przedmiotowy grunt w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest sklasyfikowany jako grunt przeznaczony pod zabudowę, lecz ten sam plan zagospodarowania przestrzennego, zakazuje jednocześnie jakiejkolwiek zabudowy przedmiotowego gruntu. Obecnie działkę tą chce przejąć Gmina. Wnioskodawca zamierza zbyć niniejszy grunt. Tym samym nie dojdzie do wywłaszczenia, zostanie zawarta stosowna umowa, a Gmina działkę gruntu przejmie na własność. Zaznaczenia również wymaga fakt, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEiDG. W tym zakresie Wnioskodawca jest również zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działka, którą zamierza zbyć stanowi jego majątek prywatny. Nie została nabyta do działalności gospodarczej, nie została nigdy włączona do prowadzonego przedsiębiorstwa. Nigdy również nie została zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej. W świetle przepisów powołanej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 9) opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów (terenów) niezabudowanych innych, niż tereny budowlane. Z kolei art. 2 pkt 33 ustawy definiuje, że przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W niniejszym przypadku brak możliwości zabudowy gruntu trwale wyklucza zarówno sam miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jak i w przypadku jego zmiany, przepisy odrębnych ustaw - m.in. ustawa z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze oraz szereg aktów wykonawczych do tej ustawy.

Z uwagi na fakt, iż ww. definicja terenu budowlanego zwarta w ustawie o VAT, nie odnosi się do takiej, jak przedstawiona we wniosku o wydanie interpretacji sytuacji, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy transakcja przeniesienia własności nieruchomości na rzecz Gminy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy uprawniony jest do wystawienia faktury, dokumentującej sprzedaż tego gruntu, pomimo że transakcja dokonywana jest "poza działalnością". W jego ocenie nie istnieje możliwość zarejestrowania się tylko na potrzeby transakcji zbycia nieruchomości niezabudowanej jako podatnik podatku od towarów i usług, skoro on sam w dniu sprzedaży już posiada taki status w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym wystawiona faktura dokumentująca przedmiotową sprzedaż oraz wykazany podatek należny, w ocenie Wnioskodawcy, nie może zostać uznany za ten, o którym mowa w treści art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca uważa jednocześnie, że udokumentowanie sprzedaży prywatnego gruntu fakturą nie stanowi podstawy do jej ujęcia, w jego ewidencji prowadzonej na potrzeby rozliczeń VAT w działalności gospodarczej (art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług), bowiem transakcja ta związana jest wyłącznie ze zbyciem części majątku prywatnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż gruntu w takich okolicznościach, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, pomimo faktu, że grunt ten spełnia definicję terenu budowlanego, o którym mowa w treści art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, korzystać będzie ze zwolnienia od opodatkowania tym podatkiem.

Zdaniem Wnioskodawcy zbywając grunt sklasyfikowany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako grunt przeznaczony pod zabudowę, nie skorzysta on ze zwolnienia wynikającego z treści przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Czynność ta zatem będzie opodatkowana tym podatkiem.

Pomimo, że sprzedaż występuje "poza działalnością gospodarczą" podatnika, uprawniony jest on do wystawienia faktury oraz wykazania w jej treści podatku od towarów i usług należnego. Wynika to z faktu, iż to szczególny przepis ustawy korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Czynność ta jest tym samym niezależna od tego, czy sprzedający prowadzi jednocześnie działalność gospodarczą, czy też nie, oraz czy w dniu zbycia gruntu jest czynnym (zarejestrowanym) podatnikiem VAT, czy też nim nie jest.

Jednocześnie Wnioskodawca uważa, że sprzedaż niniejszej działki gruntu jako, że transakcja nie ma żadnego związku z majątkiem firmowym i prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, nie podlega ujawnieniu w ewidencjach prowadzonych przez Wnioskodawcę na potrzeby rozliczeń podatku od towarów i usług, do których prowadzenia jest on zobowiązany w ramach swojego przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Co do zasady stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w latach siedemdziesiątych nabył w drodze darowizny od rodziców nieruchomość gruntową niezabudowaną, która miała charakter rolny. Niniejsza nieruchomość nie była wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Grunt objęty został planem zagospodarowania przestrzennego (wielokrotnie zmienianym), który wyłącza możliwość zabudowy przedmiotowego gruntu jakimikolwiek budynkami. Wynika to z faktu, że grunt ten sąsiaduje z terenem lotniska miejskiego i pozostaje w bezpośredniej bliskości tzw. "strefy nalotów" samolotów. Obecnie Wnioskodawca zamierza dokonać jednorazowej sprzedaży należącej do niego nieruchomości na rzecz Gminy.

Przenosząc powołane przepisy prawa na grunt niniejszej sprawy trudno uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą niezabudowanej nieruchomości gruntowej. Pomimo, iż grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to w opisanych okolicznościach sprawy, nie można uznać, że dokonując sprzedaży tego gruntu Wnioskodawca działać będzie w charakterze handlowca. Nabycie działek gruntu - jak wskazano - nie nastąpiło bowiem w celach zarobkowych. Wnioskodawca otrzymał niniejszą nieruchomość w darowiźnie od rodziców. Nie została nabyta do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, ani nie była w niej wykorzystywana. Ponadto obowiązujący dla tej nieruchomości plan zagospodarowania przestrzennego wyklucza możliwość zabudowy przedmiotowego gruntu jakimikolwiek budynkami. Wynika to z faktu, że grunt ten sąsiaduje z terenem lotniska miejskiego i pozostaje w bezpośredniej bliskości tzw. "strefy nalotów" samolotów. W konsekwencji sprzedając nieruchomość gruntową, Wnioskodawca korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynności sprzedaży oznaczają działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wnioskodawca dokonywać będzie zbycia gruntu należącego do majątku prywatnego.

Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe - że sprzedaż nieruchomości gruntowych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, iż powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Zatem mając powyższe na uwadze, z uwagi na fakt iż Wnioskodawca nie wykonywał takich zorganizowanych działań (brak możliwości zabudowy przedmiotowego gruntu jakimikolwiek budynkami, z uwagi na bliskie sąsiedztwo lotniska miejskiego), sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej, otrzymanej w drodze darowizny od rodziców, należącej do majątku prywatnego Wnioskodawcy, wbrew twierdzeniu zawartemu w stanowisku, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji rozstrzyganie możliwości zwolnienia od podatku planowanej transakcji zbycia nieruchomości stało się bezprzedmiotowe.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.

Dodatkowo należy wskazać, że w niniejszej interpretacji indywidualnej oceniano stanowisko Wnioskodawcy w kontekście zadanego pytania. Zatem pozostałe kwestie, w tym w szczególności zasadność dokumentowania transakcji fakturą nie było przedmiotem oceny tutejszego organu.

Końcowo należy zauważyć, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.