ITPP1/443-147/07/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2007 r. (data wpływu 13 sierpnia 2007 r.), uzupełnionym wnioskiem z dnia 20 sierpnia oraz pismami z 31 sierpnia i 31 października 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia: kto posiada status podatnika podatku od towarów i usług - Gmina czy Urząd Gminy; sposobu dokonywania rozliczeń podatku VAT przy posiadaniu dwóch numerów NIP- Urzędu Gminy i Gminy oraz które czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Gminie, a które w Urzędzie Gminy - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia: kto posiada status podatnika podatku od towarów i usług - Gmina czy Urząd Gminy; sposobu dokonywania rozliczeń podatku VAT przy posiadaniu dwóch numerów NIP-ów: Urzędu Gminy i Gminy oraz które czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Gminie, a które w Urzędzie Gminy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Urząd Gminy jest jednostką organizacyjną Gminy, przy pomocy której organ wykonawczy -Wójt wykonuje swoje zadania. Wszystkie czynności Urzędu są wykonywane na rzecz Gminy i w jej imieniu. Na potrzeby podatku od towarów i usług zarejestrowany jest Urząd Gminy i dokonuje rozliczeń tego podatku stosując NIP nadany Urzędowi Gminy. Wszystkie czynności zwolnione i podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (sprzedaż gruntów, dzierżawa gruntów, najem lokali mieszkalnych, koszty specyfikacji przetargowych, najem pomieszczeń biurowych, sprzedaż środków trwałych) są ewidencjonowane i rozliczane w Urzędzie Gminy, który także jako jednostka budżetowa prowadzi rejestr sprzedaży. Faktury VAT wystawiane są przez Urząd Gminy, jako nabywca również występuje Urząd Gminy. Urząd Gminy nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla Gminy oraz dla Urzędu obsługującego Gminę od strony techniczno-organizacyjnej. Pozostałe jednostki organizacyjne Gminy zarejestrowane są jako odrębne podmioty podatku VAT i posiadają numery NIP.

Dodatkowo wnioskodawca nadmienił, iż postanowieniem z dnia 15 grudnia 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kołobrzegu przyjął, iż podstawą rozliczeń podatkowych winien być numer identyfikacji podatkowej nadany Gminie jako osobie prawnej. W wyniku zażalenia na to postanowienie Dyrektor Izby Skarbowej w Szczecinie decyzją z dnia 12 lutego 2007 r. odmówił zmiany zaskarżonego postanowienia podzielając stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kołobrzegu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowiska wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Dla celów określenia statusu podatnika kluczowa jest zatem cecha samodzielności. W oparciu o art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 1991 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), Gmina posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Samorządowe osoby prawne nie mają własnych struktur organizacyjnych, a nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem Urzędu. W tym miejscu należy zauważyć, że Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest wspólnotą samorządową, działającą jako strona czynności cywilnoprawnych we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Nie powinno zatem ulegać wątpliwości, że w odniesieniu do znacznego zakresu swojej działalności posiada ona status podatnika VAT oraz związane z tym prawa i obowiązki.

Wobec powyższego należy podkreślić, iż traktowanie Urzędu Gminy jako odrębnego podatnika VAT nie znajduje żadnego uzasadnienia. Brak jest aktów prawnych, które stanowiłyby o jego samodzielności, a nawet takich, które dokładnie określałyby jego pozycję względem osób trzecich. Urząd Gminy bowiem należy rozumieć jako wydzieloną część Gminy, realizującą zadania w jej imieniu i na jej rzecz. Jest to więc rodzaj wewnętrznej jednostki organizacyjnej Gminy. Każde działanie podejmowane przez Urząd Gminy w rzeczywistości nie będzie jego działaniem, lecz - przynajmniej z perspektywy ustawy o VAT- działaniem samej Gminy. Zdolność prawną i zdolność do dokonywania czynności prawnych ma Gmina, nie zaś Urząd Gminy.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) wynika, że zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywanymi w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednostki samorządu terytorialnego są innymi, niż organy władzy publicznej, uczestnikami sektora finansów publicznych, co wynika z art. 4 ustawy o finansach publicznych. Zatem korzystają z ww. zwolnienia od podatku, a nie z wyłączenia zapisanego w art. 15 ust. 6. Jednostki samorządu terytorialnego mają osobowość prawną, przysługuje im prawo własności oraz inne prawa majątkowe zgodnie z art. 165 Konstytucji RP.

Oznacza to zatem, że Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego posiada status podatnika VAT. W związku z powyższym Gmina i Urząd Gminy nie mogą być odrębnymi (odrębnie zarejestrowanymi) podatnikami podatku od towarów i usług, gdyż są to ściśle ze sobą związane podmioty. Biorąc pod uwagę całokształt regulacji prawnych należy zauważyć, że w stosunku do całej działalności, a więc Gminy i Urzędu, podatnikiem podatku od towarów i usług jest Gmina, a nie Urząd Gminy. W konsekwencji powyższego na Gminie ciąży obowiązek związany z rejestracją w zakresie podatku od towarów i usług, której w jej imieniu dokonuje Urząd Gminy, jak również obowiązek prowadzenia ewidencji dla potrzeb rozliczania podatku od towarów i usług.

Reasumując, w oparciu o wyżej przytoczone przepisy należy stwierdzić, że Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest podatnikiem korzystającym ze zwolnienia od podatku w zakresie wykonywanych czynności statutowych związanych z wykonywaniem zadań publicznych, nałożonych odrębnymi przepisami wykonywanych w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast w zakresie pozostałych czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych Gmina jako osoba prawna jest podatnikiem podatku od towarów i usług, dlatego też podstawą rozliczeń podatkowych winien być numer identyfikacji podatkowej nadany Gminie jako osobie prawnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń