ITPP1/443-1464/11/14-S/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 lipca 2013 r. sygn. akt I FSK 1396/12 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku dnia 14 listopada 2013 r. sygn. akt I SA/Gd 1249/13 stwierdza, że stanowisko #61485; przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2011 r. (data wpływu 27 października 2011 r.) uzupełnionym w dniu 18 marca 2014 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku świadczonych usług analizy kredytowej - jest prawidłowe.

W dniu 27 października 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 18 marca 2014 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług analizy kredytowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka, należąca do grupy S., świadczy usługi sklasyfikowane jako pozostałe pośrednictwo pieniężne (PKWiU 64.19), pozostałe formy udzielania kredytów (PKWiU 64.92) oraz działalność wspomagająca usługi finansowe z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKWiU 66.19). Spółka nie jest podmiotem udzielającym kredytów. Świadczy usługi analizy kredytowej na rzecz podmiotów zainteresowanych nabyciem usług od Spółki, w tym również podmiotów z ww. grupy, z którymi ma podpisane umowy outsourcingu usług analizy kredytowej. Zakres czynności Spółki obejmuje:

* sprawdzanie zgodności wniosku kredytowego klienta z ofertą,

* ocenę zdolności kredytowej uczestników transakcji,

* ocenę punktowej transakcji (scoring),

* weryfikację dokumentacji kredytowej w zakresie źródła i wysokości dochodu:

* ocenę sytuacji finansowo-ekonomicznej klienta oraz ocenę proponowanego zabezpieczenia,

* przygotowanie umowy kredytowej z zabezpieczeniem rzeczowym lub umowy dla zobowiązania konsorcjalnego,

* ustanawianie (zmiana/zwolnienie) zabezpieczenia rzeczowego w przypadku transakcji z zabezpieczeniem rzeczowym,

* kontrolę przedmiotu zabezpieczenia, polegającą na ocenie stanu faktycznego przedmiotu zabezpieczenia przez firmę zewnętrzną,

* monitorowanie wartości przedmiotu zabezpieczenia:

* ocenę sytuacji finansowej klienta posiadającego zobowiązanie na cele gospodarcze,

* kontrolę kontynuacji ubezpieczenia przedmiotu, stanowiącego zabezpieczenie zobowiązania - polegającą na wezwaniu kredytobiorcy do przedłożenia polisy ubezpieczeniowej oraz jej sprawdzenie pod względem formalnoprawnym.

Realizacja usługi odbywa się poprzez każdorazowe złożenie zamówienia przez zleceniodawcę na daną usługę. Na podstawie wyników czynności Spółki, zleceniodawca podejmuje decyzję w kwestii udzielenia kredytu/pożyczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do usług świadczonych przez Spółkę znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czy Spółka uprawniona jest do zastosowania zwolnienia do świadczonych przez siebie usług.

Zdaniem Spółki do świadczonych przez nią usług, opisanych powyżej, znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Po powołaniu brzmienia art. 43 ust. 13 i art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, Wnioskodawca wskazał, iż dyspozycja art. 43 ust. 13 dotyczy również usług stanowiących element usługi udzielania kredytów lub pożyczek, jeśli stanowią odrębną całość oraz są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej udzielania kredytów lub pożyczek. Świadczone przez Spółkę usługi analizy kredytowej niewątpliwie są związane z usługami udzielania kredytów lub pożyczek, co wskazuje, że co do zasady usługi opisane w niniejszym wniosku mogą być przedmiotem zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy. Należy więc poddać analizie, czy wszystkie warunki do uznania usług świadczonych przez Spółkę za zwolnione na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy są spełnione. W związku z tym należy wskazać, że z art. 43 ust. 13 ustawy wynikają następujące warunki do uznania usługi za zwolnioną:

Ad. 1. Spółka zwróciła uwagę, że ani z treści, ani z celu analizowanego przepisu nie wynika, żeby warunkiem jego zastosowania była tożsamość podmiotowa podmiotu świadczącego usługę udzielania kredytu albo pożyczki oraz podmiotu świadczącego usługę pomocniczą, zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy. Innymi słowy, podmiotem świadczącym usługę zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 13 może być podmiot inny niż podmiot udzielający kredytu lub pożyczki, co ma miejsce w analizowanym przypadku. Spółka podkreśliła, że taki wniosek wynika z:

W świetle powyższego Spółka stwierdziła, że pierwszy warunek zastosowania do przedmiotowych usług zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 13 ustawy, jest spełniony, gdyż z punktu widzenia klienta analiza kredytowa jest elementem procesu prowadzącego do wyświadczenia mu usługi finansowej.

Ad. 2. Drugim warunkiem zastosowania art. 43 ust. 13 ustawy jest, by usługa pomocnicza stanowiła odrębną całość. Również ten warunek zdaniem Spółki jest spełniony w analizowanym stanie faktycznym, gdyż dokonanie pełnej analizy kredytowej, jak opisana w niniejszym wniosku, jest samodzielnym etapem na drodze do realizacji usługi finansowej, który jest w całości wykonywany przez Spółkę. W świetle powyższego również drugi warunek zastosowania art. 43 ust. 13 jest w analizowanym stanie faktycznym spełniony.

Ad. 3. Zdaniem Spółki nie ulega również wątpliwości, że jej usługa jest niezbędna dla usługi podstawowej, tj. usługi udzielania kredytów lub pożyczek. Udzielanie kredytów lub pożyczek bez uprzedniej analizy zdolności do spłacania zobowiązań i możliwości zaspokojenia się przez pożyczkodawcę z majątku klienta, byłoby działaniem oczywiście sprzecznym z jakąkolwiek logiką oraz najprawdopodobniej doprowadziłoby do konieczności zakończenia działalności w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek, ze względu na straty realizowane na tej działalności. W tym świetle, zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, że również trzeci warunek zastosowania w analizowanej sytuacji art. 43 ust. 13 jest spełniony.

Ad. 4. W celu ustalenia, czy usługi Spółki opisane w niniejszym wniosku są właściwe dla zwolnionej usługi podstawowej, należy określić, czym są usługi właściwe dla zwolnionej usługi podstawowej. Zgodnie z zasadami wykładni przede wszystkim należy się odwołać do literalnego znaczenia słowa "właściwy". Za stroną http://pl.wiktionary.org/wiki/ "właściwy" oznacza:

W świetle powyższego więc słowo "właściwy" oznacza coś, co jest charakterystyczne dla kogoś lub czegoś. Zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że analiza kredytowa jest charakterystyczna dla usług udzielania pożyczek lub kredytów, gdyż nie dokonuje się takowej dla celów innych operacji gospodarczych. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że z treści przepisu nie wynika, żeby warunkiem skorzystania ze zwolnienia z VAT na jego podstawie, było spełnianie funkcji właściwych dla usługi podstawowej. Analizowany przepis stanowi, że to usługa pomocnicza ma być właściwa dla usługi podstawowej, a nie że ma spełniać funkcje właściwe dla usługi podstawowej. Słowo "właściwy" w analizowanym przypadku niewątpliwie stanowi o cesze, którą ma się charakteryzować usługa pomocnicza, natomiast gdyby przepis wskazywał, że usługa pomocnicza ma spełniać funkcje właściwe dla usługi podstawowej, to słowo "właściwe" odnosiłoby się do funkcji usługi podstawowej. W konsekwencji pojęcie "usługi właściwej dla usługi podstawowej" jest pojęciem w zupełności odrębnym od pojęcia "usługi spełniającej funkcje właściwe dla usługi podstawowej". W świetle powyższego więc wykładnia literalna pojęcia "właściwy dla usługi podstawowej" wskazuje, że usługi Spółki podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy, gdyż wszystkie warunki do jego zastosowania są w analizowanym przypadku spełnione.

Spółka wskazała ponadto, że zarówno w doktrynie (M. Koszowski, Wykładnia prowspólnotowa w ujęciu teoretycznoprawnym, Przegląd Legislacyjny Nr 3/2009), jak i w orzecznictwie, powszechny jest pogląd, zgodnie z którym wykładnia prowspólnotowa jest możliwa jedynie w zakresie, w jakim zasady wykładni prawa krajowego pozwalają na różne rozumienie danego przepisu. W tym kontekście należy wskazać na wyrok NSA z dnia 23 marca 2009 r., sygn. I FPS 6/08, w którym stwierdzono m.in. "Prowspólnotowa wykładnia prawa powinna mieć miejsce wyłącznie wówczas, gdy wykładnia językowa nie prowadzi do odpowiedzi w przedmiocie treści przepisów prawa krajowego. Wykładnia prowspólnotowa nie powinna mieć miejsca, gdy będzie prowadziła do rezultatów sprzecznych z efektami wykładni językowej, mogłoby to bowiem doprowadzić do niedopuszczalnej wykładni contra legem; por. cytowane wyroki NSA I FSK 600/07 i I FSK 743/07 oraz powołana tam literatura, a także wyrok TSUE z dnia 14 lipca 1994 r. w sprawie Paola Faccini Dori v. Recreb Srl. (C-91/92), zgodnie z którym sąd krajowy, wykonując obowiązek dokonywania wykładni prawa wewnętrznego w świetle brzmienia i celu dyrektywy, nie może wykraczać poza wyraźne brzmienie przepisu prawa wewnętrznego. Oznaczałoby to bowiem przyzwolenie na to, aby bez właściwej transpozycji przez państwo określonego przepisu dyrektywy do prawa krajowego, sąd krajowy mógł - poprzez stosowaną wykładnię - nakładać na obywatela obowiązek wynikający z tej dyrektywy wbrew unormowaniu krajowemu. Tymczasem organy państwa członkowskiego w żadnym wypadku nie mogą powoływać się na bezpośrednią skuteczność dyrektywy wobec osób fizycznych i prawnych i nakładać na nie - poprzez stosowanie wykładni zgodnej z celami dyrektywy - obowiązków z niej wynikających, które jednak nie zostały lub zostały niewłaściwie określone w przepisach krajowych; p. orzeczenia TSUE z dnia 19 stycznia 1982 r. w sprawie Ursula Becker (8/81) i z dnia 8 października 1987 r. w sprawie Kolpinguis Nijmegen (80/86)".

W świetle powyższego, skoro przepis art. 43 ust. 13 ustawy nie wskazuje w żaden sposób, żeby warunkiem skorzystania ze zwolnienia było spełnianie funkcji właściwych dla usługi podstawowej, to taki wniosek nie może być wywodzony na podstawie wykładni prowspólnotowej. Jak wskazano w powyższym wyroku, wykładnia prowspólnotowa nie może prowadzić do wykładni contra legem, natomiast wykładnia oparta jedynie o orzecznictwo ETS prowadząca do wniosków niedających się oprzeć na brzmieniu krajowych regulacji, byłaby taką wykładnią.

Końcowo Spółka oświadcza, że nie została wydana interpretacja indywidualna dotycząca przedstawionego stanu faktycznego - Spółce wydano interpretację indywidualną w podobnym stanie faktycznym, w którym wskazano, że Spółka świadczy swoje usługi na rzecz podmiotów z grupy S., z którymi podpisano outsourcing na usługi analizy kredytowej oraz pytano o zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Natomiast w analizowanym stanie faktycznym wskazano, że Spółka świadczy swoje usługi na rzecz wszystkich podmiotów skłonnych skorzystać z usług Spółki w analizowanym zakresie, w tym również podmiotów z grupy S., a pytanie dotyczy zastosowania zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 13 ustawy. W związku z powyższym przedmiotowy wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji dotyczy innego stanu faktycznego niż tego, który był przedmiotem rozpatrzenia w interpretacji.

W interpretacji indywidualnej z dnia 23 stycznia 2012 r. znak ITPP1/443-1464/11/TS stanowisko Wnioskodawcy oceniono za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca złożył skargę.

Wyrokiem wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku z dnia 3 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 473/12, oddalił skargę Strony Skarżącej.

Kwestionując stanowisko Sądu I instancji, Spółka złożyła w dniu 10 września 2012 r. skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 lipca 2013 r. sygn. akt I FSK 1396/12 została uwzględniona. W uzasadnieniu wyroku NSA nie podzielił stanowiska Sądu I instancji i uznał zasadność zarzutów dotyczących naruszenia art. 134, 146 i 141 § 4 p.p.s.a. sformułowanych w podpunktach a, b i d osnowy skargi kasacyjnej. NSA zaznaczył jednak, że zarzuty zawarte w skardze kasacyjnej dotyczące naruszenia przepisów prawa materialnego art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług okazały się niezasadne.

NSA zaznaczył, że Sąd I instancji przyjął, że usługi analizy kredytowej, mogą być świadczone również dla podmiotów, które nie udzielają kredytów/pożyczek. NSA wskazał, że kwestia ta nie była w ogóle omawiana przez organ, który skupił się na zagadnieniu dotyczącym charakteru usługi świadczonej przez Spółkę. Do tego, jak podniósł NSA, kwestia określenia rodzaju podmiotów zlecających Spółce dokonanie usług analizy kredytowej wcale nie jest jednoznaczna w świetle wniosku strony, w którym w tym zakresie jedynie wskazano, że (...)" Na podstawie wyników czynności Spółki zleceniodawca podejmuje decyzję w kwestii udzielenia kredytu/pożyczki". W ocenie NSA, równie dobrze za uprawnioną można było przyjąć tezę lansowaną w skardze kasacyjnej, że tylko podmioty udzielające kredytów/pożyczek zainteresowane są w zlecaniu usług w zakresie analizy kredytowej. Według NSA, przemawia za tym nie tylko rodzaj usług przedstawionych we wniosku, ale również to, że Spółka wskazała, że to zleceniodawca podejmuje decyzję w kwestii udzielania kredytu/pożyczki, co może równie dobrze świadczyć o tym, że wykonywane usługi nie są wykorzystywane do innych celów. W ocenie NSA, jeśli stan faktyczny nie był jednoznaczny w kwestii określenia zakresu podmiotów korzystających z usług spółki, na co wskazuje zarówno treść wniosku strony, jak również rozważania zawarte w treści wyroku, to sąd administracyjny dokonując legalnej kontroli wydanej interpretacji nie był uprawniony do samodzielnego rozstrzygania tych wątpliwości. Konkludując NSA stwierdził, że Sąd I instancji, przyjmując, że usługi Spółki są świadczone również podmiotom innym niż udzielające kredytów/pożyczek wykroczył poza stan faktyczny nakreślony przez Spółkę, naruszając tym samym art. 134 § 1, art. 141 § 4 i art. 146 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 14b § 3 O.p. w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

Wykonując przywołany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 14 listopada 2013 r. sygn. akt I SA/Gd 1249/13 uchylił zaskarżoną interpretację.

Sąd wskazał, że zgodnie z art. 190 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny. Będąc związanym wykładnią zawartą w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, stwierdził, że skarga zasługuje na uwzględnienie. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia, WSA dokonał analizy uwag, które na kanwie rozpoznawanej sprawy poczynił Naczelny Sąd Administracyjny w swoim wyroku z dnia 23 lipca 2013 r. W konsekwencji WSA stwierdził, że zakres działalności podmiotu, na rzecz, którego wykonywana jest usługa spełniająca wymogi określone w art. 43 ust. 13 ustawy jest prawnie istotny. Sąd wskazał, iż kwestia ta wymaga wyjaśnienia przez organ interpretacyjny, który powinien zwrócić się do skarżącej o doprecyzowanie we wskazanym zakresie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.

W dniu 20 stycznia 2014 r. do tutejszego organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Gdańsku.

Wykonując przywołany wyrok, organ wezwał Wnioskodawcę o doprecyzowanie stanu faktycznego w zakresie "określenia rodzaju podmiotów zlecających spółce dokonanie analizy kredytowej" oraz wskazania zakresu działalności podmiotów, na rzecz których wykonana jest usługa.

W uzupełnieniu z dnia 17 marca 2014 r. (wpływ w dniu 18 marca 2014 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu, Wnioskodawca wskazał, że odbiorcą usług są podmioty udzielające kredytów/pożyczek, gdyż tylko takie podmioty korzystają z usług analizy kredytowej i tylko takie podmioty podejmują decyzje w kwestii udzielenia kredytu/pożyczki. Jak wskazuje Wnioskodawca, usługi służą więc podjęciu przez klientów Spółki decyzji w kwestii udzielenia kredytu/pożyczki.

Wnioskodawca wskazuje, że w świetle powyższego oraz tez zawartych w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 3 lipca 2012 r. sygn. I SA/Gd 473/12 ("Jeżeli Spółka świadczy usługi, o których mowa we wniosku podmiotowi udzielającemu kredyty lub pożyczki, to usługi te nie podlegają opodatkowaniu, natomiast jeśli usługobiorcą jest inny podmiot, to zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, nie ma zastosowania.") nie ulega wątpliwości, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za uzasadnione w całej rozciągłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 września 2013 r. sygn. akt I FSK 1396/12 oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Gdańsku z dnia 14 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 1249/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług analizy kredytowej.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku - zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku świadczenia usług ubezpieczeniowych i finansowych zostały określone w art. 43 pkt 37-41 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Jak wynika z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi finansowej wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Jednakże zgodnie z art. 43 ust. 14 ustawy, zwolnienia z ww. ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 tegoż artykułu.

Z przywołanego przepisu wynika, że usługi "cząstkowe" nie są zwolnione od podatku jeżeli stanowią element usług pośrednictwa, o których mowa m.in. w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, tj. usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

Zauważyć zatem należy, że aby czynności podlegały zwolnieniu na podstawie przepisu art. 43 ust. 13 ustawy, muszą spełniać łącznie cztery przesłanki, tj. muszą one stanowić element zwolnionej usługi finansowej, muszą stanowić odrębną całość, muszą być właściwe oraz niezbędne do świadczenia zwolnionej usługi finansowej. Zwolnienie to ma jednakże zastosowanie do usług świadczonych przez inne podmioty niż podmiot świadczący zwolnioną usługę finansową, gdyż taki podmiot, świadcząc swoje usługi, niejako "wyręcza" podmiot świadczący zwolnioną usługę finansową w świadczeniu niektórych jej elementów. Nie obejmuje ono takich usług pomocniczych, które co prawda są związane ze zwolnioną usługą finansową, lecz nie stanowią jednego ze świadczeń dokonywanych w ramach takiej usługi. Ze ścisłym związkiem czynności pomocniczej z czynnością zwolnioną mamy do czynienia, gdy brak czynności pomocniczej uniemożliwiałby wykonanie czynności podstawowej (czynności pomocnicze są niezbędne do wykonania czynności podstawowej). Przesłanka "właściwe" z kolei w semantycznym znaczeniu oznacza tyle co zgodnie z jakąś normą, przepisami itp.; charakterystyczne dla kogoś lub czegoś; mające najbardziej typowe, charakterystyczne cechy dla danego gatunku, grupy przedmiotów czy zjawisk; nie rzekome, nie fałszywe, prawdziwe, powołane prawnie do jakiś zadań, kompetentne (B. Dunaj, popularny słownik języka polskiego, Warszawa 2000, s. 787). Połączenie użytego w art. 43 ust. 13 ustawy słowa "właściwe" z usługami opisanymi w art. 43 ust. 1 pkt 38, prowadzi do wniosku, wedle którego z podanych wyżej znaczeń słowa "właściwe" istotne znaczenie dla dokonania prawidłowej wykładni przepisu art. 43 ust. 13 ustawy będą miały tylko niektóre z nich, a mianowicie słowa "charakterystyczny dla kogoś", "stanowiący najważniejszą część czegoś", "mający typowe cechy danego gatunku, grupy przedmiotów czy zjawisk". Usługa pomocnicza, aby mogła zostać uznana za część usługi podstawowej, musi zatem przyczyniać się do lepszego wykorzystania przez nabywcę usługi pomocniczej wchodzącej w jej zakres usługi podstawowej. Wprowadzenie warunku w postaci "właściwe" oznacza, wbrew temu, co przyjmuje organ w tej sprawie, że usługi te nie muszą występować tylko w działalności kredytowej, być tylko i wyłącznie dla niej właściwe, typowe, charakterystyczne.

W kwestii ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 13 ustawy należy zauważyć, iż z uwagi na brak w samej ustawie o podatku od towarów i usług definicji legalnej "usługi stanowiącej element usługi finansowej (...)", należy przy ustalaniu zakresu przedmiotowego odwołać się do obowiązującego dorobku orzeczniczego TSUE.

Ze stanowiska Trybunału Sprawiedliwości UE wynika natomiast, iż aby stanowiące element usługi finansowej czynności mogły został uznane na gruncie Dyrektywy za zwolnione, muszą one stanowić odróżniającą się całość, być specyficzne dla transakcji zwolnionych, mieć podstawowe znaczenie dla ich realizacji. Wobec tego samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy technicznym nie jest objęte zwolnieniem (wyrok w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) C-2/95). TSUE wskazał jednocześnie, iż usługi polegające na udostępnianiu finansowych informacji bankom i innym użytkownikom nie są objęte zwolnieniem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż należąca do grupy S, świadczy usługi analizy kredytowej na rzecz podmiotów udzielających kredytów/pożyczek oraz podmiotów z grupy S. Jak jednoznacznie wskazał Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku, analiza kredytowa świadczona jest tylko dla takich podmiotów, które podejmują decyzje w kwestii udzielenia kredytu/pożyczki. Zakres czynności Spółki obejmuje m.in. sprawdzanie zgodności wniosku kredytowego klienta z ofertą, ocenę zdolności kredytowej, ocenę punktowej transakcji (scoring), weryfikację dokumentacji kredytowej w zakresie źródła i wysokości dochodu czy ocenę sytuacji finansowo-ekonomicznej klienta oraz ocenę proponowanego zabezpieczenia. Realizacja usługi odbywa się poprzez każdorazowe złożenie zamówienia przez zleceniodawcę na daną usługę. Na podstawie wyników czynności Spółki zleceniodawca podejmuje decyzję w kwestii udzielenia kredytu (pożyczki).

Analizując przedstawiony we wniosku stan faktyczny na tle powołanych uregulowań prawnych oraz biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 września 2013 r. sygn. akt I FSK 1396/12 oraz w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Gdańsku z dnia 14 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 1249/13, stwierdzić należy, że świadczone przez Spółkę na rzecz podmiotów udzielających kredytów/pożyczek, w tym również podmiotów z grupy SKOK, usługi analizy kredytowej korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, jako że spełnione zostały wszystkie wymienione w tym przepisie przesłanki pozwalające objąć zwolnieniem przedmiotowe usługi.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.