ITPP1/443-143/10/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2010 r., (data wpływu 10 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji w związku z realizowaną inwestycją związaną w części z przyszłą sprzedażą opodatkowaną - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 lutego 2010 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji w związku z realizowaną inwestycją związaną w części z przyszłą sprzedażą opodatkowaną.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza zrealizować przedsięwzięcie pn. "Rozwój turystyki, rekreacji i sportu". Będzie ono dofinansowane ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego. W ramach przedmiotowego projektu powstaną:

* molo z amfiteatrem na wodzie,

* ścieżka rowerowa,

* hala widowiskowo-sportowa,

* zagospodarowanie nabrzeża wraz z polem namiotowym,

Na molo wydzielona będzie kawiarnia, w hali bufet, nad jeziorem również kawiarnia i pole namiotowe. Ta część projektu będzie wydzierżawiona podmiotom prywatnym. Za wydzierżawiane powierzchnie wystawiane będą faktury VAT. Inwestycja po zakończeniu pozostanie w zarządzie Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji Gmina może w jakikolwiek sposób odliczyć podatek od towarów i usług związany z wymienioną inwestycją. Jeżeli tak, to jak należy wydzielić część podatku, którą można odliczyć (jaki zastosować klucz).

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma możliwości wydzielenia działalności opodatkowanej od niepodlegającej opodatkowaniu, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Realizowane inwestycje są zadaniami własnymi Gminy. W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie ma możliwości odliczenia podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 6 powołanej ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz organów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na postawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z powyższego, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom VAT oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione podmiotowo lub przedmiotowo, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z dyspozycją art. 90 ust. 1 powołanej ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, zastosowanie mają przepisy art. 90 ust. 2-10 ustawy o podatku od towarów i usług. I tak, stosownie do ust. 2 cytowanego wyżej artykułu, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Przepis art. 90 ust. 3 ustawy stanowi, iż proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Szczegółowy sposób wyliczenia wskazanej proporcji zawarty został w dalszych przepisach art. 90 od ust. 4 do 9 powołanej ustawy.

Ze zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku wynika, iż w wyniku realizacji projektu inwestycyjnego jego część (kawiarnie, bufet i pole namiotowe) przeznaczona będzie pod dzierżawę, a zatem Wnioskodawca wykonywał będzie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, które będą generowały obrót podlegający opodatkowaniu. Natomiast w pozostałej części projekt ten stanowi realizację zadań własnych, w zakresie których Wnioskodawca nie jest uznany jako podatnik VAT.

A zatem, w części w której realizowany projekt inwestycyjny przyczyni się do generowania sprzedaży opodatkowanej (najem), Wnioskodawcy przysługiwało będzie w tej części prawo do odliczenia podatku naliczonego, zgodnie z generalną zasadą określoną w powołanym art. 86 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, nie można się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że z przyczyn technicznych - braku możliwości wydzielenia działalności opodatkowanej od niepodlegającej opodatkowaniu, prawo do odliczenia nie przysługuje.

Jednocześnie nadmienić należy, iż w kompetencji tut. organu nie leży dokonywanie oceny, jaki należy zastosować klucz w celu wydzielenia części podatku naliczonego, która wiąże się z czynnościami opodatkowanymi. Prawidłowe przyporządkowanie dokonywanych zakupów i ich związku z poszczególnymi rodzajami czynności, należy do podatnika.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.