ITPP1/443-138/10/AJ - Opodatkowanie usług wykonywanych na podstawie umowy o dzieło i zlecenia.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z d.nia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2010 r. (data wpływu 9 lutego 2010 r.), uzupełniony w dniach 19 i 29 kwietnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wykonywanych na podstawie umów o dzieło i zlecenia - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 lutego 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 19 i 29 kwietnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wykonywanych na podstawie umów o dzieło i zlecenie.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W latach 2005-2007 była Pani podatnikiem podatku od towarów i usług z uwagi na przekroczenie limitu obrotów w 2004 r. W 2008 r. wybrała Pani zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż przez poprzednie kolejne trzy lata obrót nie przekroczył limitu uprawniającego do zwolnienia. W 2008 r. zawarła Pani z Burmistrzem Gminy umowy o dzieło o łącznej wartości 49.100 zł oraz z Wójtem Gminy umowy zlecenie o wartości 1.000 zł. Łącznie w 2009 r. wystawiła Pani rachunki na kwotę przekraczającą 50.000 zł. Zawarte umowy o dzieło dotyczą usług w zakresie adaptacji projektu budowlanego, sprawowania nadzoru inwestorskiego, wykonania projektu budowlanego, zmian technologii w projekcie budowlanym, rozszerzenia projektu budowlanego, zaś umowa zlecenie dotyczyła wykonania aktualnej wyceny kosztorysowej. Ze złożonego wniosku wynika, iż zawarte przez Panią umowy nie zawierają żadnych uregulowań odnośnie odpowiedzialności za wykonane zadanie wobec osób trzecich. Wskazuje Pani ponadto, iż jedynie umowy na sprawowanie nadzoru inwestorskiego wskazują, że za wykonanie zadania odpowiedzialny jest burmistrz Gminy, który ma prawo ingerować jako Inwestor w trakcie realizacji zadania, wprowadzać zmiany w porozumieniu z wykonawcą i inspektorem nadzoru. Zadaniem Pani jest przestrzeganie zgodności wykonywania robót z projektem, akceptowanie zmian proponowanych przez Inwestora z zachowaniem przestrzegania wszelkich przepisów dotyczących technologii oraz prawa budowlanego. Projekty budowlane, których jest Pani współwykonawcą są opracowaniami indywidualnymi i prawa do nich posiadają wykonawcy. Inwestor ma prawo wykorzystania ich tylko do określonego projektem zadania i nie może wykorzystać ich do innych celów ani powielać. Wskazuje Pani jednak, iż w realizacji zadań, tak przy projektowaniu, jak i przy sprawowaniu nadzoru inwestorskiego, odpowiedzialność za ich realizację ponosi Pani wspólnie z Inwestorem. Natomiast za zadanie wykonania kosztorysu inwestorskiego realizowane na podstawie umowy zlecenie, odpowiedzialność ponosi Pani osobiście. Zawarte umowy były realizowane i sfinansowane w 2009 r. Zaznacza Pani, iż nie jest zatrudniona w Urzędzie Miasta ani żadnej innej jednostce. Nadmienia Pani również, iż nie mogła skorzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług w terminie do dnia 15 stycznia 2010 r., gdyż z powodu choroby przebywała poza miejscem zamieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

"Czy powinnam zarejestrować się jako podatnik podatku od towarów usług w związku z przekroczeniem obrotu za 2009 r..."

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie ma obowiązku rejestrować się jako podatnik podatku od towarów i usług i może korzystać ze zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 tej ustawy. Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Na mocy art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie wszystkie jednak czynności wykonywane przez osoby fizyczne traktuje się jako wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą.

Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy stanowi bowiem, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Stosownie do treści art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż o tym czy dana działalność ma lub też nie ma charakteru samodzielnej działalności, decydują kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym, kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, iż każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Zauważyć natomiast należy, że sformułowanie wyżej cyt. art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnoszące się do odpowiedzialności należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

O wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług można zatem mówić w przypadku, gdy zleceniobiorcę będą łączyć ze zleceniodawcą więzi analogiczne jak w przypadku stosunku pracy i tym samym nie będzie on ponosił ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem czynności, będących przedmiotem wskazanych umów, a odpowiedzialność za te czynności w stosunku do osób trzecich będzie bezwzględnie ponosił zlecający. Oznacza to, iż należałoby na podstawie treści zawartych umów wykazać zobowiązanie, które w swej istocie kładzie na zlecającego odpowiedzialność zamiast na zleceniobiorcę, jak ma to miejsce w przypadku stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że zawarła Pani z Wójtem Gminy umowę zlecenie dotyczącą wykonania aktualnej wyceny kosztorysowej. Ponadto, z Burmistrzem Gminy zawarła Pani umowy o dzieło dotyczące wykonania projektu budowlanego, adaptacji projektu budowlanego, zmian technologii w projekcie budowlanym, rozszerzenia projektu budowlanego oraz sprawowania nadzoru inwestorskiego. Ze złożonego wniosku wynika, iż zawarte przez Panią umowy nie zawierają żadnych uregulowań odnośnie odpowiedzialności za wykonane zadanie wobec osób trzecich. Wskazuje Pani ponadto, iż jedynie umowy na sprawowanie nadzoru inwestorskiego wskazują, że za wykonanie zadania odpowiedzialny jest burmistrz Gminy, który ma prawo ingerować jako Inwestor w trakcie realizacji zadania, wprowadzać zmiany w porozumieniu z wykonawcą i inspektorem nadzoru. Zadaniem Pani jest przestrzeganie zgodności wykonywania robót z projektem, akceptowanie zmian proponowanych przez Inwestora z zachowaniem przestrzegania wszelkich przepisów dotyczących technologii oraz prawa budowlanego. Natomiast za zadanie wykonania kosztorysu inwestorskiego realizowane na podstawie umowy zlecenie odpowiedzialność ponosi Pani osobiście. Zawarte umowy były realizowane i sfinansowane w 2009 r. Zaznacza Pani, iż nie jest zatrudniona w Urzędzie Miasta ani żadnej innej jednostce.

Zauważyć należy, iż ustalenie odpowiedzialności za wykonywane czynności nie może ograniczać się jedynie do zapisów w umowie i wspólnych ustaleń pomiędzy zlecającym a wykonawcą. Należy wziąć pod uwagę charakter oraz zakres świadczonej usługi.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji należy się odnieść do unormowań wynikających z ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.). Z treści art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 4 tej ustawy wynika, iż czynności projektowania, sprawdzania projektów architektoniczno-budowlanych i sprawowanie nadzoru autorskiego a także wykonywanie nadzoru inwestorskiego uznawane są za samodzielną funkcję techniczną w budownictwie, tzn. działalność związaną z koniecznością fachowej oceny zjawisk technicznych lub samodzielnego rozwiązania zagadnień architektonicznych i technicznych oraz techniczno-organizacyjnych.

Jak wynika natomiast z zapisu art. 12 ust. 2 powołanej ustawy, samodzielne funkcje techniczne w budownictwie, określone w ust. 1 pkt 1-5, mogą wykonywać wyłącznie osoby posiadające odpowiednie wykształcenie techniczne i praktykę zawodową, dostosowane do rodzaju, stopnia skomplikowania działalności i innych wymagań związanych z wykonywaną funkcją, stwierdzone decyzją, zwaną dalej: "uprawnieniami budowlanymi", wydaną przez organ samorządu zawodowego.

Należy podkreślić, iż zgodnie z zapisem art. 12 ust. 6 ustawy - Prawo budowlane, osoby wykonujące samodzielne funkcje techniczne w budownictwie są odpowiedzialne za wykonywanie tych funkcji zgodnie z przepisami i zasadami wiedzy technicznej oraz za należytą staranność w wykonywaniu pracy, jej właściwą organizację, bezpieczeństwo i jakość.

W umowie o dzieło dotyczącej czynności inspektora nadzoru inwestorskiego strony mogą ukształtować obowiązki i prawa według swojej woli, nie mogą jednak zmienić istoty stosunku wynikającego z prawa budowlanego. Oznacza to, że wyłączenie w umowie odpowiedzialności zleceniobiorcy wobec osób trzecich będzie nieskuteczne przy ustawowo określonej odpowiedzialności inspektora nadzoru inwestorskiego za szkody wyrządzone wskutek zaniechania wykonania obowiązków określonych w art. 25 i art. 26 ww. ustawy - Prawo budowlane. Zarówno projektant jak i inspektor nadzoru, wykonując w interesie zlecającego określone czynności, nie przestaje być podmiotem podlegającym rygorom wykonywanego zawodu, co oznacza, iż nadal podlega on odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu swojej funkcji, a także odpowiedzialności karnej i zawodowej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami sztuki budowlanej, bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych.

W świetle powyższego, zawarte przez Panią umowy, w których wskazano, że za wykonanie zadania odpowiedzialny jest burmistrz Gminy, nie mogą znosić mocy obowiązującej przepisów prawa, gdyż zawarcie w umowie klauzuli odpowiedzialności nie może jej przenosić na zleceniodawcę wbrew obowiązującym przepisom. Oznacza to tym samym, że przy wykonywaniu czynności inspektora nadzoru inwestycyjnego, jak również w związku z wykonaniem projektu, a także wykonaniem wyceny kosztorysowej, nie jest spełniony jeden z trzech elementów decydujących o uznaniu danej umowy za umowę niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a mianowicie brak jest odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich za wykonane przez Panią czynności.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż kwestię odpowiedzialności wobec osób trzecich należy rozpatrywać co do zasady w sytuacji, gdy czynności wykonywane przez osobę fizyczną zatrudnioną na podstawie umowy o dzieło są tożsame z czynnościami podmiotu zlecającego wykonanie tych czynności "na zewnątrz". Dokonywane przez Panią czynności projektowania, nadzoru inwestorskiego, prawidłowości wykonania robót pod względem technicznym, technologicznym, sprawdzanie postępu robót, faktyczne potwierdzanie wykonanych robót, udział w odbiorze robót na rzecz inwestora, oraz wycena kosztorysowa, w żadnym razie nie mogą być utożsamiane ze świadczeniem usług przez zlecającego (Gminę) na rzecz osoby trzeciej. Brak tożsamości tych czynności oraz fakt nie wykonywania ich przez Gminę "na zewnątrz" wyklucza możliwość przypisania odpowiedzialności zleceniodawcy za przedmiotowe czynności nawet w przypadku przywołania takich klauzuli w umowie.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż wykonywane czynności projektowania, inspektora nadzoru inwestorskiego, a także wykonania wyceny kosztorysowej na podstawie zawartych umów z Gminą, nie spełniają wszystkich warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Z tytułu wykonania tych czynności jest Pani związana ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia, nie jest natomiast spełniony warunek dotyczący odpowiedzialności zleceniodawcy za wykonywane przez Panią czynności wobec osób trzecich. W związku z powyższym wykonywanie czynności projektowania, nadzoru inwestorskiego oraz wykonania wyceny kosztorysowej w ramach zawartych przez Panią umów należy traktować jako wykonywanie samodzielnej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 powołanej wcześniej ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do zapisu art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Natomiast jak wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Ponadto, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2009 r. Nr 215, poz. 1666), kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł. Natomiast stosownie do zapisu art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w 2010 r. podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2009 r. była wyższa niż 50.000 zł i nie przekroczyła 100.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2010 r.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3, zgodnie z którym podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne. Natomiast z art. 96 ust. 5 wynika, iż jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy podatku od towarów i usług zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

Ze złożonego wniosku wynika, iż w latach 2005-2007 była Pani podatnikiem podatku od towarów i usług z uwagi na przekroczenie limitu obrotów w roku 2004. W 2008 r. wybrała Pani zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż przez poprzednie kolejne trzy lata obrót nie przekroczył limitu uprawniającego do zwolnienia. W 2009 r. kwota obrotu osiągniętego przez Panią z tytułu prowadzonej działalności przekroczyła wartość 50.000 zł. Nadmienia Pani również, iż nie mogła skorzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług do dnia 15 stycznia 2010 r. gdyż z powodu choroby przebywała poza miejscem zamieszkania.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu fatycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, iż skoro osiągnięty przez Panią obrót z tytułu czynności wykonywanych na podstawie umów o dzieło oraz zlecenia, które, jak wywiedziono wcześniej, należy traktować jako wykonywanie samodzielnej działalności gospodarczej, przekroczył w trakcie roku podatkowego 2009 limit uprawniający do korzystania ze zwolnienia określony w art. 113 ust. 1, to stosownie do zapisu art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do tego zwolnienia utraciła Pani w dniu przekroczenia kwoty 50.000 zł. W związku z powyższym, winna była Pani dokonać zgłoszenia rejestracyjnego stosownie do zapisu art. 96 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponieważ do dnia 15 stycznia 2010 r. nie złożyła Pani do właściwego naczelnika urzędu skarbowego pisemnego zawiadomienia o zamiarze korzystania ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, do końca 2010 r. nie może Pani korzystać z tego zwolnienia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.