ITPP1/443-137/08/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2008 r. (data wpływu 8 lutego 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych (zastępczych) i służących do celów najmu oraz odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa wykorzystywanego do ich napędu - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 lutego 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych (zastępczych) i służących do celów najmu oraz odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa wykorzystywanego do ich napędu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

Spółka jest dealererm samochodów osobowych i ciężarowych. Ponadto Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wykonywania usług gwarancyjnych i pogwarancyjnych (w tym powypadkowych) napraw samochodów oraz usług wynajmu dzierżawy samochodów osobowych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabywa samochody osobowe, które stanowią jej majątek trwały. Powyższe samochody wykorzystywane są wyłącznie do celów najmu na podstawie umów najmu lub dzierżawy oraz jako samochody zastępcze na okres kilku dni do kilku tygodni dla klientów na czas naprawy serwisowej ich pojazdów. Jeżeli samochód osobowy traktowany jest jako samodzielna usługa najmu/dzierżawy samochodu to powyższa czynność dokumentowana jest za pomocą faktury VAT, za którą płaci najemca. W sytuacji oddania samochodu w najem jako auto zastępcze na czas naprawy gwarancyjnej pojazdu klienta, koszty przedmiotowego najmu pokrywa "P." Sp. z o.o. w W. Natomiast w przypadku, kiedy przedmiotem najmu jest samochód na czas naprawy pogwarancyjnej, cena najmu samochodu na czas naprawy jest wyceniana i wkalkulowana w cenę ww. naprawy (na fakturze brak odrębnej pozycji na najem samochodu). Będące przedmiotem najmu samochody osobowe są wykorzystywane na powyższe cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym przy nabyciu samochodów służących wyłącznie celom najmu tj. czynnościom opodatkowanym wg. stawki 22% podatku od towarów i usług Wnioskodawca może na podstawie art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług odliczyć podatek naliczony w pełnej wysokości oraz czy można odliczyć podatek naliczony przy nabyciu paliwa wykorzystywanego do ich napędu.

Zdaniem Wnioskodawcy na podstawie art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług Spółka może odliczyć podatek naliczony zgodnie z art. 86 ust. 1 cyt. ustawy tj. na zasadach ogólnych. W związku z powyższym przepis art. 86 ust. 3 opisywanej ustawy nie znajduje zastosowania. A zatem skoro do samochodów będących przedmiotem najmu przepis art. 86 ust. 3 nie ma zastosowania, to również nie znajduje zastosowania w stosunku do nich przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, w którym wprowadzono zakaz odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Spółka stwierdza, iż zgodnie z treścią art. 86 ust. 4 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług przepis art. 86 ust. 3 wprowadzający ograniczenia kwotowe w odliczeniu podatku naliczonego nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

Jeżeli zatem zostaną spełnione łącznie dwie przesłanki tzn. przedmiotem działalności gospodarczej podatnika jest świadczenie usług w zakresie najmu/dzierżawy samochodów oraz powyższe samochody na te cele są wykorzystywane przez podatnika w okresie nie krótszym niż sześć miesięcy to podatnicy mogą odliczać podatek naliczony przy ich nabyciu na zasadach ogólnych tj. w pełnej wysokości.

Natomiast jak wynika z art. 88 ust. 1 pkt 3 opisywanej ustawy obniżenie kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3. Skoro więc, jak wykazano powyżej, w stosunku do samochodów służących wyłącznie celom najmu przepis art. 86 ust. 3 nie znajduje zastosowania, to nie dotyczy to również przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 i w związku z powyższym możliwe jest również odliczenie podatku naliczonego w fakturach dokumentujących zakup paliwa wykorzystywanego do ich napędu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) tego artykułu, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział pewne wyjątki. Takim wyjątkiem dotyczącym prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest przepis art. 86 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Natomiast w myśl dyspozycji art. 86 ust. 4 pkt 7 cyt. ustawy ograniczenia zawartego w art. 86 ust. 3 nie stosuje się w przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub oddanie w odpłatne używanie samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze. Ponadto w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) cyt. ustawy zawarto warunek, iż samochody (pojazdy) winny być przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na cele najmu, dzierżawy, leasingu lub inne o podobnym charakterze przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 opisanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Stosownie do treści art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Spółka jest dealerem samochodów osobowych i ciężarowych. Dopełnieniem działalności Spółki są usługi w zakresie gwarancyjnych i pogwarancyjnych (w tym powypadkowych) napraw samochodów osobowych. Z uwagi fakt, iż naprawa serwisowa pojazdów klientów, może trwać od kilku dni do kilku tygodniu Spółka udostępnia klientom samochody zastępcze.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego pozwala stwierdzić, iż przedmiotem działalności Spółki jest prowadzenie serwisu samochodowego wraz z udostępnieniem klientom w przypadku napraw gwarancyjnych i pogwarancyjnych aut zastępczych. Ponadto przedmiotowe samochody udostępniane są przez Spółkę jako odrębny przedmiot najmu.

Udostępnienie klientom samochodów zastępczych jest zatem ściśle powiązane z usługami serwisowymi świadczonymi przez Spółkę. Zapewnienie klientom samochodów zastępczych, na okres remontu pozostawionych samochodów, jest częścią usługi serwisowej, a nie usługą samodzielną. W przedmiotowym stanie zatem nie może mieć zastosowania przepis art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. powołanej ustawy, gdyż nie jest spełniony warunek dotyczący faktycznego prowadzenia działalności w zakresie wskazanym w tym przepisie.

Zatem Spółce w tym przypadku przysługuje prawo do odliczenia 60% podatku naliczonego (nie więcej niż 6.000 zł) zawartego w fakturach dokumentujących nabycie samochodów osobowych (zastępczych) oraz nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do ich napędu.

Jedynie w przypadku wykorzystywania w działalności gospodarczej samochodów osobowych, na podstawie umowy najmu, z wyłącznym przeznaczeniem ich do wykorzystania na ten cel przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy - Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego wykazanego w fakturach VAT dokumentujących nabycie przedmiotowych samochodów w oparciu o powołany art. 86 ust. 4 pkt 7 ustawy. W tym przypadku przysługuje również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu tych samochodów.

Pod warunkiem jednak, że wydatki te związane będą z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w myśl przepisów o podatku dochodowym oraz nie zachodzą inne wyłączenia określone w art. 88 cyt. ustawy.

Końcowo informuje się, iż wydając niniejszą interpretację tut. organ nie dokonywał oceny zasadności nabywania paliwa do samochodów wykorzystywanych jako zastępcze oraz służących wyłącznie do celów najmu przez okres dłuższy niż 6 miesięcy i związku tych nabyć z czynnościami opodatkowanymi, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.