ITPP1/443-1317/13/BS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 11 marca 2014 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-1317/13/BS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2013 r. (data wpływu 13 grudnia 2013 r.) uzupełnionym w dniach 28 lutego 2014 r. i 10 marca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad opodatkowania dostawy wskazanych we wniosku towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 28 lutego 2014 r. i 10 marca 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad opodatkowania dostawy wskazanych we wniosku towarów.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca przedstawił następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zajmuje się recyklingiem tworzyw sztucznych w wyniku, którego powstają następujące towary:

1.

surowce wtórne sklasyfikowane w PKWiU 38.32.33.0,

2.

surowce wtórne z tworzyw sztucznych w formach podstawowych sklasyfikowane w PKWiU 20.16... (np. 20.16.10.0 - polimery etylenu w formach podstawowych, 20.16.20 polimery styrenu w formach podstawowych, 20.16.3 polimery chlorku winylu)

Wnioskodawca oświadczył, że spełnia warunki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wskazane w pkt 1 surowce należy traktować jako odwrotne obciążenie i wystawić fakturę bez stawki i kwoty podatku z adnotacją odwrotne obciążenie.

2. Czy wykazane w pkt 2 surowce należy opodatkować stawką podstawową.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pyt. 1 spełnione są warunki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedawany towar, powinien być na zasadzie odwrotnego obciążenia (PKWiU 38.32.33.0).

W odniesieniu do pyt 2 Wnioskodawca uważa, że towar sklasyfikowany w PKWiU 20.16. powinien być sprzedawany w stawce podstawowej 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem" podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez towary, stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,

2.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a.

dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,

b.

nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,

c.

dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W załączniku nr 11 do ustawy, określającym wykaz towarów, o których mowa w wyżej cyt. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w pozycji 40 wskazano surowce wtórne z tworzyw sztucznych - PKWiU 38.32.33.0.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Jak stanowi art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług (...) dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku (...)

W przypadkach dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca, faktura nie zawiera danych dotyczących stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku, kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy).

Powołane regulacje wprowadzają mechanizm, polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego dokona została dostawa ściśle określonego towaru (wyrobu).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka zajmuje się recyklingiem tworzyw sztucznych w wyniku, którego powstają surowce wtórne sklasyfikowane w PKWiU w grupowaniu 38.32.33.0 oraz surowce wtórne z tworzyw sztucznych w formach podstawowych sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 20.16... (np. 20.16.10.0 - polimery etylenu w formach podstawowych, 20.16.20 polimery styrenu w formach podstawowych, 20.16.3 polimery chlorku winylu)

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość w kwestii sposobu opodatkowania dokonywanych dostaw ww. towarów.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane regulacje, potwierdzić należy stanowisko Spółki, że dostawa wyrobów, o których mowa we wniosku sklasyfikowanych w PKWiU pod symbolem 38.32.33.0 - surowce wtórne z tworzyw sztucznych, jako towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, przy spełnieniu pozostałych warunków, o których mowa w przywołanym art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (tekst jedn.: na rzecz podatników) będzie objęta mechanizmem "odwrotnego obciążenia".

W odniesieniu zaś do sprzedaży towarów sklasyfikowanych w PKWiU w grupowaniu 20.16 zastosowanie znajdzie - jak słusznie wskazał Wnioskodawca - stawka podstawowa 23%, bowiem dla towaru tego ustawodawca nie przewidział preferencyjnej stawki podatku, zwolnienia bądź "odwrotnego obciążenia". Oznacza to, że dostawy tych towarów Spółka winna rozliczać na zasadach ogólnych, tj. poprzez naliczenie i rozliczenie przez siebie - jako sprzedawcę - podatku należnego.

Jednocześnie wskazuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości dokonanej przez Spółkę klasyfikacji towarów w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Spółka poprawnie zakwalifikowała produkowane przez siebie wyroby do grupowania PKWiU 38.32.33.0 i PKWiU 20.16.

Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl