ITPP1/443-1250/11/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2011 r. (data wpływu 8 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży niezabudowanej nieruchomości w drodze licytacji - jest prawidłowe.

W dniu 8 września 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży niezabudowanej nieruchomości w drodze licytacji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan egzekucję komorniczą przeciwko dłużnikowi (spółka z o.o.) z nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta. Nieruchomość obejmuje dwie niezabudowane działki oznaczone symbolem PsIV (pastwiska trwałe). Działka nr 61/1 obejmuje powierzchnię 661 m², zaś działka nr 61/2 obejmuje powierzchnię 520 m². Obie działki są niezalesione, niezabudowane, niezagospodarowane oraz nieogrodzone. Spółka nabyła przedmiotową nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży z dnia 1 września 1995 r. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nieruchomość położona jest w obszarze terenów zabudowy letniskowej z istniejącym podziałem geodezyjnym (083.L), północno-zachodni narożnik działki nr 61/1 położony jest w obszarze oznaczonym symbolem 082.ZK - teren zieleni ekologiczno - krajobrazowej z możliwością zalesień, zadrzewień, zakrzewień, terenowe urządzenia sportu, tereny otwarte, tereny rolnicze bez możliwości zabudowy (nie dotyczy obiektów infrastruktury technicznej).

Wskazał Pan, że organ egzekucyjny nie ma możliwości "wysłuchania" dłużnika w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji. Zgodnie z posiadanymi informacjami, dłużnik pod dotychczasowym adresem nie prowadzi działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości, stanowiącej własność dłużnika (spółka z o.o.), dla której prowadzona jest księga wieczysta nr..., podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli tak, to według jakiej stawki?

Pana zdaniem, sprzedaż w drodze egzekucji sądowej nieruchomości dłużnika, podlega opodatkowaniu VAT według stawki 23%.

Według Pana, mimo że obie działki są niezagospodarowane, oznaczone w księdze wieczystej jako pastwiska, to w planie zagospodarowania przestrzennego są terenem przeznaczonym pod zabudowę, a zatem sprzedaż nieruchomości nie korzysta ze zwolnienia, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Oznacza to, że organy egzekucyjne i komornicy sądowi stają się płatnikami tego podatku, jednakże tylko od tych czynności, które - gdyby wykonywane były przez podatnika podatku od towarów i usług - rodziłyby obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów. Aby więc ww. organy egzekucyjne i komornik sądowy stały się płatnikiem tego podatku, dłużnik musi być podatnikiem podatku od towarów i usług i podlegać obowiązkowi podatkowemu z tego tytułu.

Do obowiązków płatnika, zgodnie z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), należy natomiast obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 wskazanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zauważyć należy, iż nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu powołanego wcześniej art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 powołanej ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W złożonym wniosku poinformował Pan, iż nie ma możliwości "wysłuchania" dłużnika (spółka z o.o.) w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji oraz że nie prowadzi on pod dotychczasowym adresem działalności gospodarczej.

W tym miejscu zauważyć należy, iż w myśl art. 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób.

Spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna (art. 1 § 2 Kodeksu spółek handlowych).

Wobec tego, przez umowę spółki należy w szczególności rozumieć osiągniecie określonego celu w ramach prowadzonej działalności.

Tym samym, w niniejszej sprawie należy uznać, że nabyta przez dłużnika (spółka z o.o.) nieruchomość, będąca przedmiotem licytacji, stanowiąc majątek dłużnika, w momencie sprzedaży traktowana będzie jako dostawa towaru dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Okoliczności tej nie zmieni nawet ewentualne niepodejmowanie przez podatnika (dłużnik) jakichkolwiek innych czynności związanych z tą działalnością.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jak stanowi art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

W oparciu o przepis art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy, stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku: dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, które są terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, jednak ustawodawca wprowadzając tą regulację, nie sprecyzował, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W przepisie art. 4 ust. 1 tej ustawy ustawodawca przewidział natomiast, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Z okoliczności sprawy wynika, że prowadzi Pan egzekucję komorniczą przeciwko dłużnikowi (spółka z o.o.) z nieruchomości obejmującej dwie niezabudowane działki. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nieruchomość położona jest w obszarze terenów zabudowy letniskowej z istniejącym podziałem geodezyjnym (083.L), północno-zachodni narożnik działki nr 61/1 położony jest w obszarze oznaczonym symbolem 082.ZK - teren zieleni ekologiczno - krajobrazowej z możliwością zalesień, zadrzewień, zakrzewień, terenowe urządzenia sportu, tereny otwarte, tereny rolnicze bez możliwości zabudowy (nie dotyczy obiektów infrastrukturytechnicznej).

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że skoro sprzedaż opisanej we wniosku nieruchomości dotyczy dwóch działek gruntu przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele zabudowy letniskowej, będzie podlegała opodatkowaniu według 23% stawki podatku, o ile w momencie sprzedaży nie ulegnie zmianie stan prawny, określający podstawową stawkę podatku. Wskazana czynność nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym prezentowane we wniosku stanowisko uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.