ITPP1/443-1209c/09/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2009 r. (data wpływu 11 grudnia 2009 r.) uzupełnionym w dniu 8 lutego 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego i obliczania proporcji - jest prawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 8 lutego 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego i obliczania proporcji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca realizuje projekt budowy sieci szerokopasmowej. W projekcie, w jego pierwszej fazie zakłada się nabycie składników majątkowych składających się na infrastrukturę teleinformatyczną częściowo przygotowaną do świadczenia usług telekomunikacyjnych. W drugiej fazie projektu ww. zespół składników zostanie w drodze umowy cywilnoprawnej oddany operatorowi infrastruktury (podmiot komercyjny) do używania i pobierania pożytków. Oddanie do używania i pobierania pożytków nastąpi odpłatnie - operator infrastruktury obowiązany będzie płacić Jednostce umówiony czynsz, którego zasady kształtowania określa umowa. Zatem składniki majątkowe wytworzone w fazie inwestycyjnej projektu będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych polegających na ich dzierżawie operatorowi infrastruktury. Uwzględniając jednak w tym zakresie przyjętą konstrukcję projektu (dzierżawa operatorowi infrastruktury) oraz treść Krajowych wytycznych dotyczących kwalifikowania wydatków w ramach funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności w okresie programowania 2007-2013, zgodnie z którymi podatek VAT może być uznany za wydatek kwalifikowany tylko wtedy, gdy został faktycznie poniesiony przez beneficjenta oraz beneficjent nie ma prawnej możliwości odzyskania podatku VAT, należałoby uznać, iż podatek VAT nie będzie wydatkiem kwalifikowanym w tymże projekcie. W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż zakres przedmiotowy pytania w zakresie obliczania wskaźnika sprzedaży dotyczy tylko sytuacji, gdy składniki majątkowe będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych polegających na dzierżawie operatorowi infrastruktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedmiotowym projekcie możliwe jest zaistnienie sytuacji, w której koniecznym będzie obliczanie tzw. współczynnika sprzedaży na podstawie art. 90 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, warunkiem skorzystania z prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest to, aby nabyte towary i usługi były związane ze sprzedażą opodatkowaną. Musi zatem wystąpić określony związek między czynnościami opodatkowanymi, a nabytymi towarami lub usługami zawierającymi podatek naliczony. W przedmiotowym stanie prawnym związek ten istnieje, gdyż nabyta w procesie inwestycyjnym infrastruktura będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych (dzierżawa). Składniki majątkowe wytworzone w fazie inwestycyjnej projektu będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych polegających na dzierżawie ich przez Wnioskodawcę operatorowi infrastruktury. W ocenie Wnioskodawcy art. 90 ustawy dotyczy sytuacji, w której nabyte towary i usługi są wykorzystywane zarówno do czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje (wykorzystanie dwojakiego rodzaju). Wskazano zastosowanie ww. przepisu na przykładzie uczelni, która ze środków unijnych buduje salę wykładową, następnie będzie świadczyć usługi edukacji (zwolnione z podatku) oraz "odpłatne konferencje" połączone z wynajmem sal. Wobec tego, że w przypadku wytworzona na etapie inwestycyjnym infrastruktura wykorzystywana będzie wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych - dzierżawa operatorowi, nie wystąpi konieczność obliczania tzw. współczynnika sprzedaży, w konsekwencji art. 90 ust. 10 ustawy nie będzie miał zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z podstawową zasadą dotyczącą prawa podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług, wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy).

Mając na uwadze przywołane przepisy należy stwierdzić, iż podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych zakupów bądź inwestycji, zakupy te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezpośredni. Natomiast czynnościami opodatkowanymi, co do zasady, jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku, czy też niepodlegających temu podatkowi.

Należy jednocześnie zauważyć, że ustawodawca w żaden sposób nie uzależnił prawa do odliczenia podatku naliczonego od źródła pochodzenia środków, które są przeznaczone na zakup towarów i usług.

W przypadku, gdy towary i usługi wykorzystywane są przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany - na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ww. ustawy).

W ust. 3 powołanego przepisu postanowiono natomiast, iż proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję tę określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ona ustalana. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 90 ust. 10 cyt. ustawy w przypadku, gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Z przedstawionego we wniosku, jak również pisma stanowiącego jego uzupełnienie, opisu zdarzenia, będącego przedmiotem interpretacji wynika, że Wnioskodawca realizuje projekt budowy sieci "szerokopasmowej", a nabyte składniki majątkowe składające się na przedmiotową infrastrukturę teleinformatyczną zostaną w drodze umowy cywilnoprawnej oddane odpłatnie w dzierżawę operatorowi infrastruktury (podmiot komercyjny) do używania i pobierania pożytków. Wskazano, iż składniki majątkowe wytworzone w fazie inwestycyjnej projektu będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych polegających na dzierżawie bezpośrednio przez Wnioskodawcę operatorowi infrastruktury.

W świetle powyższych regulacji podatnik ma obowiązek odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami dającymi prawo do odliczenia (czynnościami opodatkowanymi) i czynnościami nie dającymi prawa do odliczenia (zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu). Obowiązek wyodrębniania kwot podatku przypisywanych do poszczególnych rodzajów czynności ma charakter bezwzględny. Dopiero w sytuacji, kiedy wyodrębnienie takie nie jest możliwe, podatnik może skorzystać z uprawnienia zawartego w art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym może on pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których przysługuje prawo do odliczenia.

Zatem w opisanej wyżej sytuacji, skoro Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować całość podatku naliczonego związanego z realizacją przedmiotowej infrastruktury wyłącznie czynnościom opodatkowanym (dzierżawie), nie nastąpi konieczność obliczania proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 cyt. ustawy, zastosowanie znajdą bowiem wprost przepisy art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

Końcowo nadmienić należy, iż w niniejszej interpretacji nie rozstrzygnięto prawidłowości rejestracji Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów, gdyż nie było to przedmiotem pisemnego zapytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.