ITPP1/443-1207/09/11-S/IK - Opodatkowanie sprzedaży nieruchomości gruntowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 648/11 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2009 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych - jest prawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieruchomości gruntowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1989 r. wydzierżawiła Pani od PGR gruntu orne o pow. 3,36 ha. W 1991 r. podpisała Pani z Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa umowę dzierżawy przedmiotowego gruntu, zakładając na powierzchni 2 ha plantację czarnej porzeczki. W 1993 r. rynek owoców jagodowych załamał się w całej Polsce, więc kryzys dotknął i Pani uprawy. W związku z tym, nie czyniła Pani bieżących inwestycji, tj. opryski, nawożenie, odchwaszczanie, przycinanie krzewów i plantacja porzeczek szybko uległa dewastacji. W 1996 r. Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa zaproponowała Pani wykup dzierżawionych gruntów w ramach pierwokupu, z czego Pani skorzystała. W 2001 r. decyzją podziałową z przedmiotowych gruntów wydzielonych zostało 16 działek, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy, przeznaczone zostały pod zabudowę mieszkaniową. W roku 2006 r. zarejestrowała się Pani jako podatnik VAT, w związku z pierwszą sprzedażą 7 działek firmie "M". Odprowadziła Pani również podatek VAT z tego tytułu. Następnie w roku 2007 r. sprzedała Pani jedną działkę, a w roku 2008 kolejne dwie działki, z których jedna przeznaczona była pod zabudowę mieszkaniową, a druga przeznaczona została w miejscowym planie zagospodarowania pod pas zieleni. Z pieniędzy pochodzących ze sprzedaży tych działek, które przekazała Pani dwóm córkom w drodze darowizny, zostało nabyte mieszkanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy powinna być Pani podatnikiem VAT w związku ze sprzedażą kolejnych działek.

Pani zdaniem nie powinna być podatnikiem VAT, ponieważ nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, a grunty orne, które Pani nabyła stanowią majątek osobisty. Ponadto z pieniędzy pochodzących ze sprzedaży, które darowała Pani córkom, zostało zakupione mieszkanie. Przedmiotowe grunty nie zostały nabyte w celach majątkowych.

W interpretacji indywidualnej z dnia 5 marca 2010 r. znak ITPP1/443-1207/09/IK oceniono Pani stanowisko za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożyła Pani skargę.

Wyrokiem wydanym przez Wojewódzki Sądu Administracyjny w Olsztynie z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 648/11, zaskarżona interpretacja została uchylona.

W dniu 13 lutego 2012 r. wpłynął do tut. organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 648/11. W wyroku tym Sąd przywołał treść orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. wydanego przez TSUE w trybie prejudycjalnym w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10, z którego wynika, iż osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnie od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Sąd podzielił tezy zawarte w ww. wyroku, z których wynika, iż ustawodawca krajowy wadliwie implementował przepisy Dyrektywy, tzn. przy redakcji art. 15 ust. 1 i 2 ustawy pominął okoliczności, że transakcje sprzedaży nieruchomości jako majątku prywatnego osoby fizycznej mogą być zarówno przedmiotem działalności gospodarczej, jak i czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z orzeczenia TSUE wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. W omawianym wyroku TSUE wskazał, iż o tym czy mamy do czynienia ze sprzedażą nieruchomości, stanowiących przedmiot działalności gospodarczej, czy też ze sprzedażą związaną z czynnościami, wynikającymi ze zwykłym wykonywaniem prawa własności decydujące znaczenie ma to, czy i jakiego rodzaju czynności są podejmowane w trakcie sprzedaży. W ocenie Sądu tut. organ dokonał wadliwej wykładni przepisów prawa materialnego, bowiem przy interpretacji art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uwzględnił przepisów prawa wspólnotowego. W rozpatrywanej sprawie tut. organ nie wziął pod uwagę, że Skarżąca podała, że sprzedaż będzie następowała w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym i będzie związana z wykonywaniem prawa własności. Nie podważają takiego charakteru transakcji twierdzenia Skarżącej, dotyczące: rodzaju gruntu (nieruchomość rolna), zmiana przeznaczenia gruntu (na budowlany zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego), podział gruntu na działki budowlane, rozłożenie sprzedaży tych działek w czasie, ani wysokość osiągniętych z tych transakcji przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się również do czynności związanych z zarządzaniem majątkiem prywatnym Skarżącej. Natomiast z wniosku nie wynikało, że Skarżąca będzie podejmowała czynności charakterystyczne dla wykonywania działalności gospodarczej. W skardze Skarżąca podkreśliła, iż ze względu na zaistniałe potrzeby zdecydowała się sprzedać działki, a otrzymane pieniądze darowała córkom na zakup mieszkania. W ocenie Sądu, czynności sprzedaży nieruchomości gruntowych związane były ze zwykłym wykonywaniem prawa własności przez Skarżącą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 648/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.