ITPP1/443-120/14/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2014 r. (data wpływu 3 lutego 2014 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2014 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie art. 30 ust. 2 pkt 3 w związku z art. 11a ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 i poz. 645), art. 25 ust. 1 i art. 185 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), § 4 Aktu założycielskiego A Sp. z o.o. oraz Uchwały Rady Miasta w sprawie powierzenia wykonania zadań z zakresu zarządzania zasobem nieruchomości Miasta A Sp. z o.o. Prezydent Miasta zarządzeniem powierzył w zarząd i administrowanie ww. Spółce zasób nieruchomości Miasta. Następnie Zgromadzenie wspólników A Sp. z o.o. Uchwałą zatwierdziło szczegółowe zasady wykonywania zarządu komunalnym zasobem nieruchomości. Spółka A zarządza nieruchomościami w imieniu i na rzecz Miasta.

Oznacza to w szczególności, że wszelkie przychody i pożytki pobierane przez Spółkę w związku ze sprawowaniem zarządu nieruchomościami, w tym z tytułu najmu lub dzierżawy nieruchomości stanowią przychody i pożytki Miasta. Z kolei Miasto pokrywa wydatki i koszty poniesione przez Spółkę w związku ze sprawowanym zarządem.

Umowy, na podstawie których Spółka nabywa towary, usługi i inne świadczenia związane z zaopatrywaniem nieruchomości w media, utrzymaniem nieruchomości, remontowaniem i czynieniem nakładów na nieruchomości itp. Spółka zawiera w imieniu własnym lecz na rzecz Miasta. Tym samym Spółka pośredniczy (w tym w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług) w wykonywaniu usług, realizacji dostaw i innych wyżej wymienionych świadczeń na rzecz Miasta, których koszt pokrywa w całości Miasto w oparciu o mechanizm tzw. refakturowania.

Spółka między innymi realizuje zagadnienia związane z obsługą finansowo-księgową, a w szczególności: planuje dochody i wydatki, prowadzi księgi rachunkowe, których ewidencjonuje koszty w sposób umożliwiający ich rozliczenie na budynki, przygotowuje w swoim programie informatycznym rejestry sprzedaży i zakupów na potrzeby sporządzenia deklaracji VAT-7 przez Miasto. Procentowe klucze (wg powierzchni w m²) podziału nieruchomości na lokale mieszkalne i niemieszkalne Spółka ma zaewidencjonowane w swoim programie finansowo-księgowym, które umożliwiają prawidłowe rozliczenie podatku VAT - na podatek naliczony do odliczenia i bez prawa do odliczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Miasto otrzyma od A Sp. z o.o. rejestry sprzedaży dotyczące przychodów z zasobu nieruchomości i refaktury kosztów poniesionych na utrzymanie nieruchomości. Czy sporządzając deklaracje VAT-7 Miasto będzie mogło skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie rejestrów zakupu sporządzonych przez spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie, w jakim towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych związanych z otrzymywaniem przychodów z zasobu nieruchomości, Miastu będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie rejestrów sporządzonych w systemie finansowo-księgowym A Sp. z o.o.

Rejestry zakupu sporządzane przez Spółkę na podstawie kluczy podziału poszczególnych nieruchomości prawidłowo określają kwotę podatku możliwą zgodnie z prawem "od odliczeń od podatku należnego".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi. Zatem, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika.

Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Zauważyć należy, że w przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów, w stosunku do których przysługuje mu prawo do jego odliczenia i niedających takiego prawa, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, mający na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie zatem z art. 90 ust. 1 ww. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl ust. 3 powołanego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Dane, które podatnik wpisuje do deklaracji składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonych przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT.

Ze złożonego wniosku wynika, że Prezydent Miasta mocą zarządzenia powierzył w zarząd i administrowanie spółce zasób nieruchomości Miasta. Spółka zarządza nieruchomościami w imieniu i na rzecz Miasta i pośredniczy w wykonywaniu usług, realizacji dostaw i innych świadczeń na rzecz Miasta, których koszt pokrywa w całości Miasto w oparciu o tzw. refakturowanie. Spółka realizuje także zagadnienia związane z obsługą finansowo-księgową, w tym prowadzi księgi rachunkowe, w których ewidencjonuje koszty w sposób umożliwiający ich rozliczenie na budynki, przygotowuje w swoim programie informatycznym rejestry sprzedaży i zakupów na potrzeby sporządzenia deklaracji VAT-7 przez Miasto.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia należy wskazać, że to na podatniku (nie zaś na podmiocie "rozliczającym technicznie" za niego zobowiązanie podatkowe) ciąży ciężar prawidłowego dokonania rozliczenia podatku i wykazania go w składanych deklaracjach podatkowych.

A zatem, o ile sporządzane przez spółkę rejestry będą zawierały elementy określone w powołanym wyżej przepisie art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług a dane będą rzetelne i prowadzące do odliczenia prawidłowej kwoty podatku naliczonego, to słuszne jest stanowisko, że w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, Miastu będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie rejestrów sporządzonych w systemie finansowo-księgowym spółki.

Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja indywidualne nie rozstrzyga zagadnienia związanego z poprawnością sporządzonych przez spółkę z o.o. w jej systemie finansowo-księgowym rejestrów zakupu i sprzedaży na potrzeby sporządzenia deklaracji VAT-7 przez Miasto. Ponadto weryfikacja wykazanych przez Miasto w deklaracji VAT kwot podatku należnego możliwa jest/będzie jedynie w toku prowadzonego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.