ITPP1/443-1180/13/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2013 r. (data wpływu 18 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości fakturowania usług budowlanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 listopada 2013 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawidłowości fakturowania usług budowlanych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawiera umowy o roboty budowlane z generalnym wykonawcami na różnych inwestycjach w celu wykonywania usług budowlanych. Umowy dotyczą wyłącznie części prac przewidzianych w całym zamierzeniu inwestycyjnym. Realizacja umów jest znacznie rozłożona w czasie i bardzo często przekracza okres 6 miesięcy, licząc od dnia rozpoczęcia prac. Wnioskodawca przyjmuje formułę rozliczania się ze swoimi zleceniodawcami w okresach rozliczeniowych, przy czym zazwyczaj pokrywają się one z miesiącami kalendarzowymi Przyjęta metoda rozliczania się z zleceniodawcami skutkuje wystawieniem jednej faktury VAT za wszystkie roboty wykonane w danym okresie rozliczeniowym tzn. maksymalnie jedna faktura VAT na jeden okres rozliczeniowy, przy czym dana faktura obejmuje wszystkie prace wykonane w danym okresie rozliczeniowym.

Zawierane umowy przewidują dwa odmienne rozwiązania dotyczące odbioru robót wykonywanych przez Wnioskodawcę:

1.

Pierwsze rozwiązanie przewiduje wyłącznie odbiór końcowy wykonanych robót, tj. jeden odbiór robót w ramach całej zawartej umowy. W takim wypadku rozliczanie robót wykonanych w okresach rozliczeniowych odbywa się w oparciu o dokumenty o różnych nazwach (np. protokół przejściowy, protokół wykonanych robót, tymczasowe świadectwo płatności). Dokumenty dotyczące rozliczenia robót wykonanych przez Wnioskodawcę są zatwierdzane przez przedstawicieli zleceniodawców Wnioskodawcy. Z przyczyn obiektywnych zatwierdzenie wskazanych dokumentów odbywa się po zakończeniu okresów rozliczeniowych. Na podstawie zatwierdzonych dokumentów dotyczących rozliczenia robót wykonanych Wnioskodawca wystawia faktury VAT za dane okresy rozliczeniowe, wskazując jako datę sprzedaży ostatni dzień okresu rozliczeniowego, a jako datę wystawienia wskazując rzeczywistą datę wystawienia danej faktury.

Należy zastrzec, że umowy zawierane przez Wnioskodawcę wyraźne wskazują, że dokumenty dotyczące rozliczenia robót wykonanych w okresach rozliczeniowych nie stanowią o odbiorze robót wykonanych. Umowy jednoznacznie stanowią, że odbiór robót wykonanych nastąpi jednorazowo w formie odbioru końcowego.

Faktura końcowa zostaje wystawiona w oparciu o zatwierdzony przez przedstawicieli zleceniodawców protokół odbioru końcowego. Zatwierdzenie protokołu odbioru końcowego następuje po dacie rzeczywistego zakończenia robót. Końcowa faktura VAT zostaje wystawiona najwcześniej w dniu zatwierdzenia protokołu odbioru końcowego i jako tę datę wskazując datę jej wystawiona, a jako datę sprzedaży wskazując rzeczywistą datę zakończenia robót. Wszystkie obowiązki Wnioskodawcy związane z udzieleniem gwarancji lub rękojmi za wady na wykonane roboty rozpoczynają się najwcześniej po odbiorze końcowym całości robót.

2.

Drugie rozwiązanie przewiduje zarówno odbiory częściowe, jak i odbiór końcowy wykonywanych robót, tj. wiele odbiorów w ramach jednej umowy. W takim przypadku Wnioskodawca zawiera umowy o roboty budowlane z generalnym wykonawcami na różnych inwestycjach w celu wykonywania usług budowlanych. Umowy dotyczą wyłącznie części prac przewidzianych w całym zamierzeniem inwestycyjnym. Realizacja umów jest znacznie rozłożona w czasie i bardzo często przekracza okres 6 miesięcy, licząc od dnia rozpoczęcia prac. Wnioskodawca przyjmuje formułę rozliczania się ze swoimi zleceniodawcami w okresach rozliczeniowych, przy czym zazwyczaj pokrywają się one z miesiącami kalendarzowymi. Przyjęta metoda rozliczania się z zleceniodawcami skutkuje wystawieniem jednej faktury VAT za wszystkie roboty wykonane w danym okresie rozliczeniowym tzn. maksymalnie jedna faktura VAT na jeden okres rozliczeniowy, przy czym dana faktura obejmuje wszystkie prace wykonane w danym okresie rozliczeniowym.

Zawierane umowy przewidują zarówno odbiory częściowe jak i odbiór końcowy wykonanych robót, tj. wiele odbiorów w ramach jednej umowy. W takim przypadku rozliczanie robót wykonanych w okresach rozliczeniowych odbywa się oparciu o odbiory częściowe potwierdzane protokołami odbioru częściowego. Protokoły odbiorów częściowych są zatwierdzane przez przedstawicieli zleceniodawców Wnioskodawcy. Z przyczyn obiektywnych zatwierdzanie protokołów częściowych przez przedstawicieli zleceniodawców odbywa się po zakończeniu okresów rozliczeniowych. Na podstawie zatwierdzonych protokołów odbioru częściowego Wnioskodawca wystawia faktury VAT za dane okresy rozliczeniowe, wskazując jako datę sprzedaży ostatni dzień okresu rozliczeniowego, a jako datę wystawienia wskazując rzeczywistą datę wystawienia danej faktury.

Faktura końcowa zostaje wystawiona w oparciu o zatwierdzony przez przedstawicieli zleceniodawców protokół odbioru końcowego. Zatwierdzenie protokołu odbioru końcowego następuje po dacie rzeczywistego zakończenia robót. Końcowa faktura VAT zostaje wystawiona najwcześniej w dniu zatwierdzenia protokołu odbioru końcowego i jako tę datę wskazując datę jej wystawiona, a jako datę sprzedaży wskazując rzeczywistą datę zakończenia robót. Wszystkie obowiązki Wnioskodawcy związane z udzieleniem gwarancji lub rękojmi za wady na wykonane roboty rozpoczynają się najwcześniej po odbiorze końcowym całości robót.

Dodatkowo zleceniodawcy Wnioskodawcy są uprawnieni do zgłaszania zastrzeżeń dotyczących wykonanych robót do chwili odbioru końcowego tak jakby odbiór jeszcze nie nastąpił, pomimo przeprowadzenia odbiorów częściowych.

W każdym powyższych przypadków Wnioskodawca wzywa do potwierdzenia lub odbioru wykonanych robót w terminie rzeczywistego ich zakończenia, zarówno w ramach odbioru końcowego, odbiorów częściowych jak i w ramach potwierdzenia ilości wykonywanych robót w okresie rozliczeniowym gdy umowa nie przewiduje odbiorów częściowych. We wszystkich powyższych dokumentach wskazywany jest okres realizacji danych robót jak i ich wyszczególnienie wraz z wskazaniem ich wartości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w świetle art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d oraz art. 19 ust. 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 tj. z późn. zm.) poprawnie wskazuje datę sprzedaży usług budowlanych.

Wnioskodawca realizuje swoje świadczenie zgłaszając zleceniodawcom gotowość do odbioru/ potwierdzenia ilości wykonanych robót. Istota zobowiązania umownego po stronie Wnioskodawcy zostaje zatem zrealizowana najpóźniej w dniu zgłoszenia gotowości do odbioru/ potwierdzenia wykonanych robót budowlanych. Prawo podatkowe ani administracyjne prawo budowlane nie wskazuje, jaką datę należy uznać za dzień wykonania usługi budowlanej, dlatego też w danej sprawie należy uwzględnić realizację obowiązków umownych Wnioskodawcy, wynikających z art. 647 Kodeksu cywilnego, uwzględniając przy tym dorobek orzeczniczy sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego związanych z realizacją obowiązków stron umowy o roboty budowlane.

Normy prawne wynikające z Kodeksu cywilnego nie pozwalają przyjąć, że usługa budowlana zostaje wykonana w momencie podpisania protokołu odbioru. Wykonanie usługi następuje w momencie faktycznego zakończenia prac i zgłoszenia tego faktu zamawiającemu z wezwaniem go do odbioru wykonanych robót budowlanych. Samo sporządzenie protokołu odbioru, stanowi jedynie potwierdzenie wykonania usługi.

Ponieważ ani prawo podatkowe ani administracyjne nie reguluje kwestii wykonania robót budowlanych, należy pomocniczo stosować w tym zakresie prawo cywilne, które utożsamia wykonanie usługi budowlanej z momentem zakończenia robót budowlanych. Także ewentualny brak protokołu odbioru lub potwierdzenia ilości wykonanych robót budowlanych w chwili ich rzeczywistego wykonania nie świadczy, o tym że nie doszło do wykonania danych robót budowlanych. Protokoły odbioru, jak i inne potwierdzenia ilości wykonanych robót nie są dowodami konstytutywnymi. Wykonanie usług budowlanych może być udowodnione wszelkimi środkami dowodowymi. Z dokumentów sporządzanych przez Wnioskodawcę i jego zleceniodawców wyraźnie wynika okres realizacji danych usług budowlanych, zatem jednoznacznie jest wskazywany moment ich rzeczywistego wykonania.

Ponieważ Wnioskodawca wypełnia swoje obowiązki umowne z chwilą zgłoszenia gotowości do odbioru/potwierdzenia ilości wykonanych robót budowlanych należy stwierdzić, że z tym właśnie momentem dochodzi do faktycznego przekazania efektów realizowanej usługi budowlanej. W danej sprawie istotnym jest fakt, że kwestie organizacyjne związane z ustaleniem terminu podpisania odpowiedniego protokołu przez Wnioskodawcę i jego kontrahentów nie mogą wpływać na zmianę daty sprzedaży usług budowlanych w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Okoliczności faktyczne związane ze sporządzeniem dokumentu, który ma jedynie charakter deklaratoryjny względem wykonanych usług budowlanych, nie powinny wpływać na moment sprzedaży usług budowlanych w rozumieniu prawa podatkowego.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca stwierdza, że sposób określania daty sprzedaży usług budowlanych jest poprawny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt, że opis wynikający z wniosku złożony w dniu 18 listopada 2013 r.,dotyczy stanu faktycznego interpretację wydano w oparciu o stan prawny obowiązujący w 2013 r.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

W myśl art. 19 ust. 5 ustawy, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi.

Ustawa o podatku od towarów i usług zaliczyła usługi budowlane i budowlano-montażowe do grupy usług, dla których przewidziano tzw. szczególny moment powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT, w przypadku wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia ich wykonania.

Na mocy art. 19 ust. 14 ustawy, przepis ust. 13 pkt 2 lit. d stosuje się również do usług przyjmowanych częściowo, których odbiór jest dokonywany na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych.

Oznacza to, że z tytułu wykonania usługi budowlanej lub budowlano-montażowej dla powstania obowiązku podatkowego znaczenie ma termin zapłaty, ale tylko wówczas, gdy kontrahent dokona płatności za wykonaną na jego rzecz usługę przed upływem 30 dni od dnia jej wykonania, gdyż 30. dnia obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego, czy zapłaty dokonano, czy nie.

Poza terminem zapłaty, istotne jest także zdefiniowanie momentu, w którym usługi zostały wykonane.

Ustawodawca w ustawie o podatku od towarów i usług nie zdefiniował pojęcia "wykonanie usługi". Ustawa nie zawiera również definicji "protokołu zdawczo-odbiorczego".

W przypadku świadczenia usług zasadą jest, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi. W języku potocznym rozumie się powszechnie, iż usługa jest wykonana, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usługi.

Wykonanie zobowiązania zgodnie z jego treścią oznacza, że wykonawca powinien wykonać swoje obowiązki w granicach i zakresie przewidzianych daną umową cywilnoprawną. Treścią takiego zobowiązania może być np. obowiązek wykonania konkretnie określonej usługi, która musi spełniać wszystkie ustalone przez strony kryteria. Kryteria te z kolei określą sposób wykonania zobowiązania, które musi odpowiadać celowi społeczno-gospodarczemu, zasadom współżycia społecznego i ustalonym zwyczajom, jeżeli takie istnieją. Wykonanie zobowiązania musi być więc zgodne nie tylko z prawem (stanowić realizację określonego stosunku zobowiązaniowego), ale również musi stanowić realizację założonego przez strony celu gospodarczego zobowiązania - co stanowi potwierdzenie zasady swobody zawierania umów.

Z powyższych zasad wynika zatem bezwzględny i jednoznaczny obowiązek kontrahenta do takiego wykonania usługi, która jest zgodne z interesem inwestora i treścią łączącej strony umowy. Istotne jest określenie momentu wykonania zobowiązania. To strony decydują o długości trwania usługi i o jej zakresie, jak również decydują, co jest wykonaniem usługi a co jest jej częściowym wykonaniem. Zasadą jest, że obowiązek podatkowy może powstać dopiero po wykonaniu usługi (z wyjątkiem otrzymania zaliczki, przedpłaty, zadatku i raty), a to strony stwierdzają jej wykonanie. Strony stosunku mogą podzielić usługę na określone części, np. posługując się kryterium czasowym lub przedmiotowym

W tym miejscu zauważyć należy również, że zgodnie z art. 643 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) zamawiający obowiązany jest odebrać dzieło, które przyjmujący zamówienie wydaje mu zgodnie ze swym zobowiązaniem.

Natomiast, w myśl art. 647 ustawy - Kodeks cywilny, przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Z przywołanych przepisów wynika zatem wprost, że zamawiający (art. 643 ustawy - Kodeks cywilny) lub inwestor (art. 647 ustawy - Kodeks cywilny) mają obowiązek odbioru robót budowlanych wykonawców, podwykonawców lub też generalnego wykonawcy. Odbiór robót jest więc elementem przełomowym w stosunkach o roboty budowlane, z jednej strony potwierdza wykonanie zobowiązania i otwiera wykonawcy prawo do żądania wynagrodzenia, bądź wskazuje na jego niewykonanie lub nienależyte wykonanie w całości lub w części wobec istnienia wad i rodzi odpowiedzialność za wady ujawnione przy odbiorze, a z drugiej strony wyznacza początek biegu terminów rękojmi za wady.

Pojęcie "protokoły odbiorów częściowych i końcowych" występuje w art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), jako jeden z elementów "dokumentacji budowy". W praktyce terminem protokołu zdawczo-odbiorczego określa się dokument, który w istocie ma w założeniu wyrażać potwierdzenie i akceptację wykonanych prac, w tym ich zakres. Z protokołu winno zatem jasno wynikać kto, kiedy i jakie prace wykonał, oraz wskazanie, że określonego dnia zostały one przyjęte przez drugą stronę. Istotne jest to, aby dokument ten spełniał swoją funkcję - w sposób jednoznaczny określał prace, jakie zostały przyjęte (odebrane). Z przepisów prawa budowlanego wynika zatem, iż wykonanie usługi rozumie się jako odbiór techniczny robót, na okoliczność którego sporządza się stosowny protokół odbioru - częściowy bądź końcowy.

W przedmiotowej sprawie należy mieć na względzie treść przepisu art. 106 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przepis ten stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi (art. 106 ust. 3 ustawy o VAT).

Ustawodawca określił, kiedy w przypadku świadczenia usług budowlanych należy wystawić fakturę.

Na podstawie § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórych podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), obowiązującego do 31 grudnia 2013 r., faktura powinna zawierać datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży.

Zgodnie z § 11 ust. 1 i 2 powołanego rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-4 i 7-11, ust. 16a i 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego. Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

Z powyższego wynika, iż ostateczny termin wystawienia faktury, to data powstania obowiązku podatkowego, czyli 30. dzień od dnia wykonania usługi, a jeśli płatności dokonano wcześniej, wówczas będzie to dzień dokonania zapłaty.

Ponadto należy wskazać, że podstawowe znaczenie w przypadku ustalenia momentu wystawienia faktury dokumentującej usługi budowlane ma moment powstania obowiązku podatkowego przy sprzedaży tych robót. Obowiązek podatkowy, jak wskazano wyżej, powstaje natomiast w dniu otrzymania zarówno całości, jak i części należności. Jeżeli jednak zapłata nie nastąpi w terminie 30 dni licząc od dnia wykonania całości usług, bądź usług przyjętych częściowo (czyli potwierdzenia przyjęcia robót przez zamawiającego w postaci przykładowo podpisania protokołu dokumentującego odbiór techniczny robót budowlanych), obowiązek podatkowy powstaje 30. dnia, w sytuacji wykonania całości usługi, bądź jej części.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w przypadku usług budowlanych za datę wykonania usługi powszechnie przyjmuje się dzień odbioru technicznego robót, potwierdzony stosownym protokołem zdawczo-odbiorczym lub innym dokumentem stwierdzającym przyjęcie wykonanej usługi.

Istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie ma analiza treści przepisu art. 19 ust. 14 ustawy o VAT, który stanowi że przepis ust. 13 pkt 2 lit. d stosuje się również do usług przyjmowanych częściowo, których odbiór jest dokonywany na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych.

Zauważyć jednak należy, że w takim przypadku umowa wiążąca strony musi przewidywać odbiór przez usługobiorcę wykonania częściowego usługi, a dodatkowo odbiór ten winien być dokonywany na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych.

W praktyce oznacza to, iż protokół zdawczo-odbiorczy to dokument, który w istocie ma w założeniu wyrażać potwierdzenie i akceptację wykonanych prac, w tym ich zakres.

Z dokumentu takiego winno zatem jasno wynikać kto, kiedy i jakie prace wykonał oraz wskazanie, że określonego dnia zostały one przyjęte przez drugą stronę. Istotne jest to, aby dokument ten spełniał swoją funkcję - w sposób jednoznaczny określał prace, jakie zostały przyjęte (odebrane).

Pojęcie wykonania usługi nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług. Ze względu na specyfikę ww. usług, wiążą się one z koniecznością akceptowania ich wykonania przez zleceniodawcę (inwestora). Stąd istotą wykonania takiej usługi jest skwitowanie jej zakresu (bądź całości) przez inwestora. Ukształtowana już praktyka obrotu gospodarczego, łączy potwierdzenie wykonania tego typu usług tzw. protokołami zdawczo-odbiorczymi, czy też jak to wynika np. z cyt. ustawy - Prawo budowlane, protokołami odbiorów częściowych i końcowych, które są elementem dziennika budowy. Tego typu dokumenty mają za zadanie potwierdzać wykonanie danej usługi. Z istoty swej zawierają więc datę wykonania usługi, jej zakres oraz podmiot, który wykonał usługę, jak też wskazanie o przyjęciu (zaakceptowaniu) wykonanej usługi przez zleceniodawcę. Bez znaczenia jest przy tym nazwa takiego dokumentu. Powinien on jednak jednoznacznie dokumentować odbiór przez inwestora określonych prac (prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 listopada 2008 r., III SA/Wa 917/08, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

W niniejszej sprawie Wnioskodawca na tle brzmienia art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d oraz art. 19 ust. 14 ustawy o podatku od towarów i usług powziął wątpliwość sprowadzająca się w istocie do rozstrzygnięcia kwestii, jaką datę należy przyjąć na fakturze jako datę wykonania usług budowlanych.

Analiza powołanych przepisów w kontekście zajętego przez Wnioskodawcę stanowiska prowadzi do wniosku, że w przypadku robót budowlanych (w tym także wykonywanych częściowo) za datę faktycznego wykonania robót należy przyjąć datę podpisania przez obie strony protokołu odbioru wykonanych robót. Fakt zgłoszenia gotowości do odbioru wykonanych robót nie przesądza, że druga strona potwierdza ich odbiór.

W przypadku bowiem robót budowlanych za datę ich wykonania przyjmuje się datę potwierdzenia przyjęcia robót przez zamawiającego w postaci przykładowo podpisania protokołu dokumentującego odbiór robót i ten właśnie dzień należy uznać za dzień wykonania usługi dla celów prawidłowego rozpoznania obowiązku podatkowego. Zatem w świetle powyższych rozważań w oparciu o treść art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że obowiązek podatkowy przy świadczeniu usług budowlanych powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż 30. dnia od ich wykonania, przy czym za datę wykonania usługi ("datę sprzedaży usług budowlanych" umieszczaną na fakturze będącą przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy) należy uznać jak wcześniej wskazano datę faktycznego odbioru robót (tekst jedn.: podpisania protokołu odbioru przez zlecającego).

Tym samym postępowanie Wnioskodawcy w zakresie wystawiania faktur VAT "za okresy rozliczeniowe" z wykazywaniem jako daty sprzedaży ostatniego dnia okresu rozliczeniowego przy braku w tej dacie odbioru robót przez zlecającego jest nieprawidłowe.

Z tych też względów oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo uznano je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Gdańsku, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.