ITPP1/443-1180/11/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2011 r. (data wpływu 25 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 25 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani samodzielnie działalność gospodarczą jako Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej. Jest Pani czynnym podatnikiem VAT. Świadczy Pani usługi w zakresie opieki medycznej wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 oraz usługi wynajmu powierzchni użytkowej. Działalność prowadzona jest w dwóch oddzielnych budynkach, będących Pani własnością. W jednym budynku świadczone są tylko usługi medyczne, a w drugim budynku 81,13% powierzchni jest wynajmowana podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą. Wydatki dotyczące utrzymania budynku, w którym świadczone są wyłącznie usługi medyczne, nie podlegają odliczeniu. W stosunku do wydatków dotyczących utrzymania budynku w 81,13% wynajmowanego stosuje Pani odliczenie podatku zgodnie z art. 90 ustawy o VAT. Sposób ustalenia wskaźnika proporcji określony w art. 90 ustawy o VAT odnosi się do rocznego całkowitego obrotu, a nie do obrotu uzyskanego z konkretnego źródła.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwe są inne metody ustalania kwoty VAT podlegającej odliczeniu od wydatków związanych z działalnością mieszaną niż stosowanie wskaźnika proporcji. Stan faktyczny obrazuje, że stosowanie wskaźnika proporcji do odliczenia VAT od konkretnych wydatków związanych z tą nieruchomością nie jest logiczny i daje wynik, który nie jest adekwatny do rzeczywistości.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy ustaleniu kwoty odliczenia VAT można uwzględnić udział powierzchni wynajmowanej do powierzchni ogółem w budynku, w którym jest prowadzona działalność mieszana. Zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT do odliczenia podatku stosuje się proporcję, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot o których mowa w ust. 1. A zatem ustawodawca uznał za możliwe nie tylko przypisywanie całości kwot do konkretnych działalności (opodatkowanych lub zwolnionych) ale również ich części.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl generalnej zasady, wyrażonej w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z powyższego, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom VAT oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione podmiotowo lub przedmiotowo, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.). Stanowisko powyższe znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie TSUE.

Zgodnie z dyspozycją art. 90 ust. 1 powołanej ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, zastosowanie mają przepisy art. 90 ust. 2-10 ustawy o podatku od towarów i usług. I tak, stosownie do ust. 2 cytowanego wyżej artykułu, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Przepis art. 90 ust. 3 ustawy stanowi, iż proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Szczegółowy sposób wyliczenia wskazanej proporcji zawarty został w dalszych przepisach art. 90 od ust. 4 do 10 powołanej ustawy.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. W przypadku zakupów, których nie można jednoznacznie przypisać tylko do określonego rodzaju działalności (np. opodatkowanej, zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu), podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie ich zakupu w pełnym zakresie, lecz w takiej części, w jakiej zakupy te wiążą się z czynnościami opodatkowanymi.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż świadczy Pani usługi medyczne oraz wynajem lokali. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pani czynności opodatkowane i zwolnione od podatku. Działalność prowadzona jest w dwóch oddzielnych budynkach, będących Pani własnością. W jednym budynku świadczone są tylko usługi medyczne, a w drugim budynku 81,13% powierzchni jest wynajmowana podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą. Wydatki dotyczące utrzymania budynku, w którym świadczone są wyłącznie usługi medyczne, nie podlegają odliczeniu. W stosunku do wydatków dotyczących utrzymania budynku w 81,13% wynajmowanego stosuje Pani odliczenie podatku zgodnie z art. 90 ustawy o VAT.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, iż wydatki dotyczące utrzymania budynku, w którym prowadzony jest wynajem i świadczone są usługi medyczne, nie służą wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, zatem przysługuje Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących poniesione wydatki tylko w takim zakresie, w jakim będą związane z prowadzoną działalnością opodatkowaną.

W celu prawidłowej realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego zobowiązana Pani jest przyporządkować w odpowiednich częściach podatek naliczony wynikający z faktur służących wykonywaniu czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych. Odpowiedniego przyporządkowania podatku naliczonego może Pani dokonać w oparciu o miarodajny i uzasadniony klucz podziału. Wskazać należy, że wyboru tego klucza powinna dokonać Pani, uwzględniając np. specyfikę swojej działalności, rzeczywiste wykorzystanie tych powierzchni oraz inne okoliczności.

Skoro jak wynika z wniosku jest Pani w stanie przyporządkować przy pomocy udziału powierzchni do powierzchni ogółem odpowiednio wydatki służące działalności opodatkowanej, to w takiej części przysługuje Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, pod warunkiem niezaistnienia ograniczeń w prawie do odliczenia podatku naliczonego określonych w art. 88 ustawy.

Podkreśla się, iż prawidłowe określenie części podatku naliczonego, związanej ze sprzedażą opodatkowaną, należy do podatnika, natomiast ocena prawidłowości przyjętych rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.