ITPP1/443-1140/13/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2013 r. (data wpływu 4 listopada 2013 r.), uzupełnionym w dniu 16 stycznia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku, obowiązku fakturowania i ewidencjonowania nieodpłatnego przekazania towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 16 stycznia 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku, obowiązku fakturowania i ewidencjonowania nieodpłatnego przekazania towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest właścicielem szeregu zabudowanych nieruchomości na terenie B. oraz prowadzi działalność gospodarczą w głównym zakresie wynajmu lokali użytkowych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych rokiem podatkowym jest okres 12 miesięcy od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia. Aktualnie jest to okres od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. Zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych Spółka opłaca kwartalnie. Spółka jest podatnikiem VAT czynnym, w zakresie podatku od towarów i usług, zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. Od szeregu lat, a także w przyszłości strona jest i będzie zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych na zasadach określonych ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.). Spółka przewiduje, że także w przyszłych latach podatkowych będzie prowadziła księgi rachunkowe. W ramach prowadzonej działalności Spółka nabywa na terenie kraju na terenie Unii Europejskiej szereg materiałów, "które są zużywane napraw bieżących" oraz są traktowane jako koszty bezpośrednio związane z działalnością oraz nabywa szereg usług bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością np. usługi naprawy urządzeń i maszyn oraz energię elektryczną, zwanych usługami oraz usług pośrednio związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, np. usługi telekomunikacyjne, usługi w zakresie ogrzewania budynków, usługi prawnicze, usługi ochrony mienia, zwane dalej usługami. W trakcie roku podatkowego, a także po upływie roku podatkowego podatnik za zgodą kontrahentów zwraca nabyte materiały, które to zwroty są dokumentowane przez sprzedawców fakturami VAT korygującymi ewidencjonowanymi przez stronę w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług. Na podstawie złożonych reklamacji oraz upustów zdarza się, iż kontrahenci (sprzedawcy) zmniejszają należności z tytułu nabytych przez Spółkę usług pośrednio i bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz z tytułu nabycia energii elektrycznej, które to zmniejszenia są dokonywane także po upływie roku podatkowego. Przedmiotowe upusty i zmniejszenia są dokumentowane przez sprzedawców fakturami VAT korygującymi, ewidencjonowanymi przez Spółkę w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług. Spółka rozpatrując zgłoszenia reklamacyjne zgłoszone przez kontrahentów co do wielkości należnego czynszu za wynajem lokalu oraz opłat dodatkowych za wodę, ogrzewanie oraz inne usługi komunalne, zwane dalej usługami najmu lokalu, które to usługi zostały nabyte przez podmioty gospodarcze będące podatnikami VAT czynnymi, zmniejsza wartość należności za sprzedane usługi najmu lokalu. Zmniejszenia następują nawet gdy sprzedaż usług najmu lokalu nastąpiła w poprzednich latach podatkowych. Przedmiotowe zmniejszenia są dokumentowane przez Spółkę fakturami VAT korygującymi lub też dokumentami własnymi o których mowa w § 3 ust. 4 pkt 1 - 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwanymi notami kasowymi. Na podstawie prowadzonych przez Spółkę dla celów podatku od towarów i usług ewidencji, w których są ewidencjonowane faktury VAT korygujące oraz noty kasowe, zmniejszenia przychodu są ewidencjonowane wartością netto w księgach rachunkowych jako zmniejszenie uzyskanego przychodu tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, z oznaczeniem, że powyższe zdarzenie zmniejsza kwotę przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, za dany rok obrotowy. Spółka ma zamiar wszelkie wydatki opłacać w całości, w terminach ich płatności, gotówką lub też w formie bezgotówkowej. Spółka prowadzi ewidencję magazynową materiałów i wydatki z tytułu nabycia materiałów zużytych do wykonania sprzedanych usług budowlanych, zalicza do kosztów uzyskania przychodu, pod datą zakończenia remontu lub naprawy.

W związku ze zmniejszeniem się ilości podmiotów chętnych do wynajmowania od Spółki lokali użytkowych, Spółka poniosła wydatki na zakup biletów na imprezy sportowe oraz kulturalne, zwane dalej biletami na imprezy, oraz za pośrednictwem członków zarządu, prokurentów oraz zatrudnionych w Spółce pracowników w ramach promocji i reklamy przekazuje nieodpłatnie małym przedsiębiorcom pracującym na rynkach lokalnych niniejsze bilety na imprezy, celem ich zachęcenia do wynajęcia od strony lokali użytkowych oraz miejsc do prowadzenia handlu odręcznego. Spółka w celu reklamy oraz poprawienia wizerunku zatrudnionych w Spółce osób nabyła też odzież dla pracowników oraz zarządu Spółki, między innymi np kostiumy, płaszcze, sukienki, zwane dalej odzieżą pracowniczą, która odzież została opatrzona logo Spółki oraz została wydana nieodpłatnie zatrudnionym pracownikom oraz prokurentom, ale podlega zwrotowi w przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania umowy o pracę ze Spółką. Ponadto w celu zareklamowania Spółki, nabyto szereg artykułów odzieżowych oraz obuwie, nie opatrzonych logo Spółki oraz wydano przedmiotowe artykuły zarządowi Spółki oraz prokurentom z znaczeniem, że nie podlega powyższa odzież oraz obuwie, zwane dalej odzieżą pozostałą, zwrotowi w przypadku wygaśnięcia oraz rozwiązania umowy o pracę. Spółka od podatku należnego za danym miesiąc rozliczeniowy nie odlicza podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie przez Spółkę odzieży pracowniczej oraz odzieży pozostałej i biletów na imprezy.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że pojęcie "szereg artykułów odzieżowych" obejmuje nabyte przez Spółkę następujące artykuły odzieżowe, tj. płaszcze, garsonki, szaliki, swetry, które zostały nieodpłatnie wydane pracownikom.

Spółka wydając nieodpłatnie towary oraz usługi uznała, że podstawą ich zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, które to wydanie jest dokumentowane przez stronę fakturą, jest art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazanie niniejszej podstawy wynika z faktu, że Spółka uznała, że nie przysługuje jej prawo odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego związanego z nabyciem odzieży oraz biletów na imprezy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na Spółce spoczywa obowiązek udokumentowania fakturą wydania pracownikom i zarządowi Spółki odzieży pracowniczej i odzieży pozostałej oraz wydania potencjalnym kontrahentom biletów na imprezy, z znaczeniem w fakturze, że bezpłatne wydanie odzieży i biletów jest zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, która to faktura winna zostać ujęta w ewidencji prowadzonej przez stronę dla celów podatku od towarów i usług oraz w deklaracji dla podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i sprzedaż usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 2 cyt. ustawy za opłatne świadczenie usług uznaje się także wydanie nieodpłatne odzieży dla pracowników oraz na wszelkie inne świadczenie nieopłatne usług związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Reasumując powyższe należy uznać, że spoczywa na Spółce obowiązek udokumentowania fakturą wydania nieodpłatnego pracownikom i zarządowi Spółki odzieży pracowniczej i odzieży pozostałej oraz wydania potencjalnym kontrahentom biletów na imprezy, z znaczeniem w fakturze, że bezpłatne wydanie odzieży i biletów jest zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, która to faktura winna zostać ujęta w ewidencji prowadzonej przez stronę dla celów podatku od towarów i usług oraz w deklaracji dla podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na to, że wniosek dotyczy stanu faktycznego, niniejszą interpretację wydano w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące w 2013 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towar rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Jak stanowi art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy czynności te wykonywane są odpłatnie.

Ustawodawca przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 ustawy oraz - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

* jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Z dniem 1 kwietnia 2013 r. w art. 7 ust. 2 część wspólna otrzymała brzmienie: jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z dniem 1 kwietnia 2013 r. w art. 8 ust. 2 pkt 1 otrzymał brzmienie "użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych".

W świetle powyższych przepisów, warunkiem, którego spełnienie powoduje, że nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest świadczenie tych usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza) należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 4 powołanej ustawy w ww. brzmieniu podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

W przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, mogą być wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne mogą być również wystawiane dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze (art. 106 ust. 7 cyt. ustawy).

Z kolei zgodnie z 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 ustawy oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 tej ustawy, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Ze stanu faktycznego wynika, że w związku ze zmniejszeniem się ilości kontrahentów Spółka poniosła wydatki na zakup biletów na imprezy sportowe oraz kulturalne i przekazała je nieodpłatnie przedsiębiorcom pracującym na rynkach lokalnych, celem zachęcenia ich do wynajęcia lokali użytkowych oraz miejsc do prowadzenia handlu odręcznego. W celu reklamy oraz poprawienia wizerunku zatrudnionych osób Spółka nabyła odzież dla pracowników oraz zarządu Spółki - kostiumy, płaszcze, sukienki, zwane odzieżą pracowniczą, która odzież została opatrzona logo Spółki oraz została wydana nieodpłatnie zatrudnionym pracownikom i prokurentom. Odzież ta podlega zwrotowi w przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania umowy o pracę. Ponadto w celu zareklamowania Spółki, nabyto artykuły odzieżowe jak płaszcze, garsonki, szaliki, swetry, obuwie (tzw. odzież pozostała), które zostały nieodpłatnie wydane pracownikom - odzież nie opatrzono logo Spółki oraz wydano ją zarządowi oraz prokurentom z znaczeniem, że nie podlega zwrotowi w przypadku wygaśnięcia oraz rozwiązania umowy o pracę. Spółka nie odlicza podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie odzieży pracowniczej, pozostałej i biletów na imprezy.

Wydając nieodpłatnie towary oraz usługi Spółka uznała, że podstawą ich zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, które to wydanie jest dokumentowane fakturą, jest art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do powyższego w pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - w myśl obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 43 ust. 2 cyt. ustawy - rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Treść art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje zatem, że prawo do zastosowania zwolnienia będzie miał podatnik, dokonujący dostawy ruchomości, w stosunku do których okres ich używania wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel oraz nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Łączne spełnienie tych warunków skutkuje prawem do korzystania ze zwolnienia od podatku.

A zatem, dokonującym sprzedaży towaru używanego, w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy, jest jedynie taki jego właściciel, który korzysta z towaru w ten sposób, że faktycznie go używa, a nie tylko pobiera z tego towaru pożytki cywilne i inne dochody. Rzecz ruchoma może być uznana za towar używany wyłącznie wówczas, gdy przed sprzedażą była używana przez zbywcę co najmniej przez pół roku. Przez "używanie", o którym mowa w ustawie, należy rozumieć faktyczne posługiwanie się zbywaną rzeczą.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny wskazać należy, że przekazywane klientom bilety na imprezy nie mogą zostać uznane za towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 cyt ustawy o podatku od towarów usług. Bilet sam w sobie nie stanowi istotnej wartości, najważniejsze jest prawo, które w sobie inkorporuje, tj. prawo wstępu na - jak w niniejszej sprawie - imprezy sportowe i kulturalne. Czynność przekazania biletów klientom należy więc rozpatrywać na gruncie art. 8 ustawy, regulującego kwestię świadczenia usług. Z uwagi zaś na fakt, że przekazanie biletów nastąpiło bez wynagrodzenia, kwestia uznania tej czynności za świadczenie usług powinna być rozważana na gruncie ww. art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analizując treść art. 8 ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Podkreślić należy przy tym, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku. Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie tego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podejmując działania w zakresie promocji i reklamy, a więc działania związane ze wsparciem świadczonych usług, które mają na celu zachęcenie i zmotywowanie klientów do zwiększenia zakupów oferowanych przez Spółkę usług, Spółka nabyła bilety na imprezy, które następnie przekazała potencjalnym klientom.

Mając powyższe na uwadze, uznać należy, że nieodpłatne przekazanie przedmiotowych biletów jest związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, w związku z czym nie może być traktowane jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji przekazanie przez Spółkę biletów potencjalnym klientom, w celu promocji i reklamy działalności Spółki, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z kolei w odniesieniu do nieodpłatnego przekazania na rzecz pracowników i zarządu Spółki tzw. odzieży pracowniczej, zwrócić należy uwagę na brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przepisu tego wynika, że nieodpłatne przekazywanie towarów lub zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika podlega opodatkowaniu, co do zasady, w każdym przypadku, gdy podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów. Wyjątek od tej zasady dotyczy nieodpłatnie przekazywanych przez podatników drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy), co jednak w niniejszej sprawie nie ma zastosowania.

Jak wynika z art. 7 ust. 2 ustawy, typowym przykładem sytuacji nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa jest sytuacja przekazania towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na to, że przesłanką opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów jest, aby podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Nieodpłatne przekazanie towarów podlega opodatkowaniu, gdy w związku z nabyciem bądź wytworzeniem towarów będących przedmiotem przekazania podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia.

Mając na względzie przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego wskazać należy, że w niniejszej sprawie na uwagę zasługuje fakt, że skoro odzież została zakupiona w celu jej nieodpłatnego przekazania pracownikom, prokurentom i zarządowi Spółki, to w świetle brzmienia art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przekazanie takie przy braku prawa do odliczenia podatku nie podlega opodatkowaniu, czynność nieodpłatnego przekazania zarówno tzw. odzieży pracowniczej, jak i pozostałej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie jak wskazano we wniosku korzysta ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Wobec tego, że opisane we wniosku czynności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Spółka nie jest zobowiązana do dokumentowania ich za pomocą faktur, jak również ujmowania ich w ewidencji sprzedaży i deklaracji dla podatku od towarów i usług.

Z wyżej wskazanych względów stanowisko Spółki uznać należało za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.