ITPP1/443-1138/13/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2013 r. (data wpływu 4 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej - jest prawidłowe.

W dniu 4 listopada 2013 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Biuro Podróży sprzedaje wycieczki jako pośrednik między turystą a biurem organizującym wyjazdy turystyczne. Sprzedaż następuje w imieniu i na rzecz organizatora. Za sprzedane usługi wystawia na firmę organizującą wyjazd fakturę na prowizję za pośrednictwo w sprzedaży.

Od turysty biuro podróży pobiera opłatę za wycieczkę, którą w całości "wykazuje na kasie fiskalnej." Pobrana opłata jest przekazywana na rzecz organizatora wycieczki. W związku z powyższym, wykazana sprzedaż na kasie fiskalnej nie dotyczy sprzedaży biura podróży bezpośrednio. Z wniosku wynika ponadto, że paragon z ww. sprzedaży jest podstawą do wyksięgowania z przychodów wykazanej w raporcie miesięcznym sprzedaży usług turystycznych, dlatego nie jest wydawany turyście. Dla turysty jest wystawiana faktura sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy biuro podróży ma obowiązek wydać turyście paragon, który byłby księgowo podstawą do wyksięgowania przychodów wykazanej na kasie fiskalnej sprzedaży w imieniu i na rzecz organizatora wycieczki.

Pani zdaniem, paragon z ww. sprzedaży jest podstawą do wyksięgowania z przychodów wykazanej w raporcie miesięcznym sprzedaży usług turystycznych, dlatego nie jest wydawany turyście. Dla turysty jest wystawiana faktura sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jak wynika z art. 111 ust. 3a pkt 1 ww. ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Stosownie do zapisu art. 111 ust. 3b ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Wątpliwości Pani dotyczą kwestii obowiązku wydawania paragonu fiskalnego na rzecz turysty w sytuacji, gdy paragon ten dokumentuje sprzedaż dokonaną przez Panią w imieniu organizatora wycieczki, która jest dodatkowo udokumentowana fakturą VAT wystawioną dla tego turysty.

W związku z powyższym należy wskazać, że zgodnie z zapisem art. 106 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4).

Kwestie dotyczące wystawiania faktur - w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. - regulowały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (§ 7 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Nadmienić należy, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie te regulują przepisy rozdziału 1 Działu XI ustawy o podatku od towarów i usług.

Zagadnienia dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363).

Zgodnie z definicją zawartą w § 2 pkt 3 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o innym podmiocie - rozumie się przez to agenta, zleceniobiorcę, pośrednika lub inną osobę, która na podstawie umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innej umowy o podobnym charakterze dokonuje sprzedaży w imieniu lub na rzecz podatnika zobowiązanego do prowadzenia ewidencji.

Na podstawie § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu.

W przypadku gdy inny podmiot obowiązany jest również do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, ewidencjonuje na potrzeby obliczenia osiąganego przez siebie obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej i prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników - § 5 ust. 2.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję m.in. wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Wątpliwości Pani sprowadzają się do rozstrzygnięcia kwestii, czy w opisanej sprawie prawidłowe jest niewydawanie klientom paragonów fiskalnych dotyczących sprzedaży udokumentowanej dodatkowo fakturą.

Przenosząc powyższe przepisy na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że - skoro jak wynika z wniosku - każda sprzedaż wycieczek na rzecz turystów jest dokumentowana fakturą, to w świetle powołanych przepisów, prawidłowe jest postępowanie Wnioskodawcy, polegające na niewydawaniu paragonu fiskalnego nabywcy. Paragon ten, pozostawiony w dokumentacji Wnioskodawcy wraz z kopią faktury, może stanowić podstawę do zmniejszenia zarejestrowanej w kasie fiskalnej sprzedaży (i kwot podatku należnego) dokonywanej w imieniu i na rzecz organizatora wycieczek.

Końcowo należy wskazać, że w kwestii objętej pytaniem drugim tutejszy organ w dniu 23 stycznia 2014 r. wydał postanowienie znak ITPB1/415-1125/13/DP.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.