ITPP1/443-1123/11/TS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 28 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku stosowanej przy sprzedaży kompletnych pokryć dachowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 28 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku stosowanej przy sprzedaży kompletnych pokryć dachowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi m.in. działalność handlową związaną ze sprzedażą kompletnych pokryć dachowych. W dniu 26 lipca 2011 r. do oddziału Spółki zgłosił się klient wraz z oświadczeniem o treści, iż zamierza nabyć kompletny dach ceramiczny wraz z opierzeniami, orynnowaniem i akcesoriami w związku z realizowaną budową nowego budynku mieszkalnego, położonego w G., którego powierzchnia wynosi 230 m ^2, a budowa prowadzona jest na podstawie pozwolenia na budowę o konkretnym numerze nadanym przez Urząd Miejski. W związku z tym klient zażądał przedstawienia oferty sprzedaży dachu z naliczeniem stawki podatku VAT 8%.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż poszczególne materiały do pokrycia dachu mieszczą się w PKWiU w grupowaniach: dachówka ceramiczna wraz z kształtkami i akcesoriami ceramicznymi - 23.32.12.0, orynnowanie metalowe - 25.99.29.0, łaty drewniane, tarcica -16.10.21.0, folie dachowe: 22.23.19.0, elementy mocujące do konstrukcji dachowej - 25.11.23.0.

W związku z powyższym Wnioskodawca wyraził wątpliwości, co do możliwości zastosowania w niniejszej sprawie stawki podatku w wysokości 8%.

Zdaniem Wnioskodawcy, istnieje możliwość zafakturowania, tj. naliczenia w opisanym stanie faktycznym sprzedaży kompletnego dachu przeznaczonego na realizację konkretnej budowy stawki podatku 8%.

Wnioskodawca, powołując brzmienie art. 41 ust. 2, 12, 12b oraz art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, wskazał, iż ustawa ta poprzez podanie klasyfikacji odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Tym samym dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.). Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania. W związku z tym, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont modernizacja, przebudowa, roboty budowlane, należy - wskazał Wnioskodawca - dokonać ich wykładni w oparciu o przepisy Prawa budowlanego. Po przywołaniu, zgodnie z ww. ustawą, definicji budowy, Wnioskodawca oznajmił, iż skoro jego klient dokona zakupu kompletnego dachu w ramach realizowanej budowy wykonywanej na podstawie udzielonego mu pozwolenia, a budowa ta mieści się w definicji społecznego programu mieszkaniowego, określonego w art. 41 ust. 12 (powierzchnia użytkowa budynku nie przekracza 300 m ²), to uprawnionym jest zastosowanie do tak realizowanej sprzedaży stawki podatku VAT 8%, pod warunkiem odebrania od nabywcy pisemnego oświadczenia opisanego na wstępie. Na podstawie ustawy o redukcji niektórych obowiązków dla obywateli i przedsiębiorców Spółka nie ma przy tym prawa, by domagać się od klienta zaświadczenia, ani poświadczenia składanego oświadczenia, gdyż odpowiedzialność za jego treść spoczywa na kliencie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Pod pojęciem towaru rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Sprzedażą - w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy - jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku - zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku - stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy - wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, natomiast stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Należy zaznaczyć, iż zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Niewymienienie danego towaru lub usługi w ustawie (załączniku do ustawy) lub przepisach wykonawczych jest jednoznaczne z obowiązkiem zastosowania stawki podstawowej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność handlową, w ramach której sprzedaje kompletny dach ceramiczny wraz z opierzeniami, orynnowaniem i akcesoriami w związku z realizowaną przez klienta budową nowego budynku mieszkalnego, którego powierzchnia wynosi 230 m ^2. Klient zażądał przedstawienia oferty sprzedaży dachu z naliczeniem stawki podatku VAT 8%. Poszczególne materiały do pokrycia dachu Spółka sklasyfikowała w PKWiU w grupowaniach: dachówka ceramiczna wraz z kształtkami i akcesoriami ceramicznymi - 23.32.12.0, orynnowanie metalowe - 25.99.29.0, łaty drewniane, tarcica -16.10.21.0, folie dachowe: 22.23.19.0, elementy mocujące do konstrukcji dachowej - 25.11.23.0.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, iż z uwagi na brak zarówno w załączniku nr 3 do ustawy, jak i aktach wykonawczych do niej opisanych powyżej towarów zaklasyfikowanych do wskazanych grupowań, dostawa ww. materiałów do pokrycia dachu opodatkowana jest podstawową stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy.

Odnośnie możliwości zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług wskazać należy, iż uregulowania krajowe obejmujące kwestię opodatkowania stawką obniżoną robót budowlanych wyraźnie odnoszą się tylko do określonych czynności dotyczących obiektów budowlanych lub ich części, które zaliczane są do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Stosownie do art. 41 ust. 12, stawkę podatku w wysokości 8% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Warunkiem zastosowania obniżonej stawki podatku, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie tym samym dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć: dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy określonych obiektów lub ich części. Po drugie, obiekty budowlane lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej stawki podatku.

Opisana we wniosku sprzedaż określonych materiałów budowlanych, przeznaczonych na realizację konkretnej budowy, nie stanowi żadnej z czynności, o których mowa powyżej. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie podkreślić należy, iż Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.