ITPP1/443-1122/11/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2011 r. (data wpływu 12 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia świadczonych usług pomocniczych do ubezpieczeniowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia świadczonych usług pomocniczych do ubezpieczeniowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa jest podmiotem zrzeszającym i nadzorującym spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe (dalej: SKOK), o których mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo - kredytowych (Dz. U. Nr 1, poz. 2 z późn. zm., dalej: ustawa o SKOK).

Celem działalności Wnioskodawcy, zgodnie z § 3 jej statutu, jest zapewnienie stabilności finansowej zrzeszonym w niej spółdzielczym kasom oszczędnościowo - kredytowym oraz sprawowanie nad nimi nadzoru dla zapewnienia bezpieczeństwa zgromadzonych w nich oszczędności oraz zgodności działalności spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych z przepisami ustawy.

Zgodnie z art. 35 ustawy o SKOK, Wnioskodawca prowadzi działalność na rzecz swoich członków, a w szczególności:

8a) pośredniczy w przeprowadzaniu rozliczeń, o których mowa w art. 3 ust. 1 Ustawy o SKOK,

W ramach wykonywanej działalności, Wnioskodawca zawarł umowę (dalej: Umowa) z Towarzystwem (dalej: "T."). Strony umowy zobowiązały się do podejmowania wspólnego przedsięwzięcia w zakresie informowania o działalności "T." oraz popularyzowania jej działalności, przekazywania do SKOK informacji o aktualnej ofercie produktów ubezpieczeniowych "T.", organizowania seminariów i szkoleń w zakresie problematyki finansowej i ubezpieczeniowej, przygotowywania i dystrybucji materiałów informacyjnych na temat działalności i oferty "T.". Ponadto, zgodnie z § 4 Umowy, Wnioskodawca zobowiązał się również do podejmowania działań mających na celu minimalizowanie ryzyk ubezpieczeniowych w zakresie rodzajów ubezpieczeń objętych działalnością "T." (tzw. prewencja ubezpieczeniowa). Wykonywanie prewencji ubezpieczeniowej obejmuje takie działania jak:

* gromadzenie i przetwarzanie informacji związanych z bezpieczeństwem funkcjonowania spółdzielczych kas oszczędnościowo - kredytowych oraz zagrożeniami związanymi z działalnością tych kas;

* gromadzenie i przetwarzanie informacji o przestępstwach ujawnionych w działalności SKOK; przestępstwach na szkodę SKOK oraz innych nieprawidłowościach w działalności SKOK;

* prowadzenie kontroli i monitoringu działalności SKOK oraz podejmowanie działań naprawczych w poszczególnych SKOK;

* okresowe informowanie "T." o podejmowanych działaniach prewencyjnych i zagadnieniach funkcjonowania SKOK z tym zastrzeżeniem, że informacje te mogą mieć wyłącznie charakter generalny i problemowy oraz nie mogą dotyczyć poszczególnych SKOK.

Zgodnie z Umową, Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie z tytułu wykonywania prewencji ubezpieczeniowej, kalkulowanej na podstawie składki ubezpieczeniowej z tytułu określonych w umowie produktów ubezpieczeniowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykonywanie przez Wnioskodawcę usługi prewencji ubezpieczeniowej, w zakresie opisanym w stanie faktycznym, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, na postawione pytanie należy odpowiedzieć twierdząco. Stanowisko to Wnioskodawca wywodzi z treści art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zwolnieniu z opodatkowania podlegają "usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji". Natomiast z treści art. 43 ust. 13 ustawy o VAT wynika, że "zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41".

W ocenie Wnioskodawcy, wykonywane usługi "prewencji ubezpieczeniowej" należy uznać za usługi pomocnicze do usługi ubezpieczeniowej, spełniające wymagania, o których mowa w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT. Przepis ów wskazuje, że zwolnieniem jest objęta nie tylko usługa ubezpieczenia oraz pośrednictwa ubezpieczeniowego (którą to usługę wykonuje "T.") lecz także usługa stanowiąca element świadczenia zwolnionego od podatku. Musi przy tym spełniać przesłankę odrębności, właściwości oraz niezbędności do świadczenia usługi zwolnionej. Wnioskodawca zwraca uwagę, że świadczone przez nią usługi prewencji ubezpieczeniowej są odrębnym świadczeniem od usługi ubezpieczeniowej. Jest to również usługa mająca istotne znaczenie z punktu widzenia określenia ryzyk ubezpieczeniowych. Określenie tych ryzyk ma fundamentalne znaczenie dla ustalenia wartości składek ubezpieczeniowych. Charakter przedmiotowej usługi wskazuje, iż nie powinno ulegać wątpliwości, że jest ona niezbędna oraz właściwa dla wykonywania świadczenia zwolnionego od VAT. W ocenie Wnioskodawcy wniosek taki wynika również bezpośrednio z analizy przepisów prawa ubezpieczeniowego. Zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.), do czynności ubezpieczeniowych wykonywanych przez zakład ubezpieczeniowy zalicza się m.in. czynności zapobiegania powstaniu albo zmniejszeniu skutków wypadków ubezpieczeniowych lub finansowania tych działań z funduszu prewencyjnego (prewencja ubezpieczeniowa). Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 6 tej ustawy, zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie powyższych czynności prewencji ubezpieczeniowej innym podmiotom, a czynności wykonywane przez te podmioty są traktowane jak czynności ubezpieczeniowe, w zakresie jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń.

Przywołane przepisy wyraźnie wskazują zatem, że czynności prewencji ubezpieczeniowej wykonywane przez Wnioskodawcę mieszczą się w pojęciu czynności (usług) ubezpieczeniowych, a zatem również przepisy ustawy o VAT powinny być interpretowane w taki sposób, żeby objąć zakresem zwolnienia (przewidzianym dla usług ubezpieczeniowych i usług do nich pomocniczych) również opisane we wniosku czynności prewencji ubezpieczeniowej. Z tej perspektywy, w ocenie Wnioskodawcy można rozważyć, czy opisane usługi nie mieszczą się w zakresie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, niemniej jednak, zdaniem Wnioskodawcy, bardziej zasadnym jest zastosowanie w omawianym przypadku art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, który przewiduje zwolnienie od VAT dla usług pomocniczych względem usług ubezpieczeniowych, które stanowią element takiej usługi i które same stanowią odrębną całość i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej. W ocenie Wnioskodawcy, w omawianym przypadku, w odniesieniu do usługi prewencji ubezpieczeniowej, spełnione są wymogi wskazane w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Wnioskodawca podkreśla, iż obecnie toczą się prace nad nowelizacją przepisów Dyrektywy 2006/112/WE oraz Rozporządzeniem wykonawczym do przepisów powyższej Dyrektywy, w zakresie konsekwencji w VAT świadczenia usług finansowych oraz ubezpieczeniowych. Zgodnie z propozycją nowelizacji Dyrektywy 2006/112/WE (dokument COM_2007_0747), zwolnieniu z opodatkowania mają podlegać usługi ubezpieczenia i reasekuracji (w wersji angielskiej dokumentu: "insurance and reinsurance"). Zgodnie z propozycją nowelizacji Rozporządzenia Rady, ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej, w zakresie traktowania usług ubezpieczeniowych oraz finansowych (dokument COM_2007_0746), art. 14 tego Rozporządzenia stwierdza, iż za usługi będące właściwe i konieczne dla usługi ubezpieczenia jest usługa zarządzania ryzykiem (w wersji angielskiej dokumentu: "risk and investment management"). Wprawdzie pojęcie zastosowane przez projekt nowelizacji nie wyjaśnia definicji tego pojęcia, jednak w ocenie Wnioskodawcy, świadczone usługi dostarczania informacji o ryzykach związanych z działalnością prowadzoną przez SKOK mają na celu minimalizowanie ryzyka podatkowego. W ocenie Wnioskodawcy, mieszczą się więc w zakresie pojęcia usług zarządzania ryzykiem. Wnioskodawca zaznacza również, że propozycje nowelizacji przepisów wspólnotowych nie są jeszcze przepisami prawa, niemniej, jak wynika to z dokumentów przedstawionych w procesie legislacji, celem ustawodawcy jest usunięcie wątpliwości oraz ujednolicenie praktyki, istniejącej w poszczególnych Państwach członkowskich Unii Europejskiej. Nie ma jednak na celu dokonywania radykalnych zmian w zakresie katalogu świadczeń objętych zwolnieniem z opodatkowania. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, należy rozumieć, że również obecnie zakres zwolnienia z opodatkowania usług pomocniczych w stosunku do usług zwolnionych, powinny obejmować świadczenia związane z zarządzaniem ryzyka ubezpieczeniowego, pomimo, że nie jest to świadczenie jednoznacznie wymienione w katalogu świadczeń zwolnionych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnieniem od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Warto w tym miejscu powołać odpowiednie uregulowania zawarte w prawie wspólnotowym. Zgodnie z przepisem art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1 z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

W zakresie powyżej wskazanego zwolnienia powstają wątpliwości zarówno co do zakresu podmiotowego, jak i przedmiotowego zwolnienia. Działalność ubezpieczeniowa jako taka może być bowiem prowadzona zarówno na podstawie umów o charakterze cywilnoprawnym (szczególnie w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego), jak i na podstawie przepisów o charakterze publicznoprawnym regulujących zasady wykonywania tego typu działalności.

W celu ustalenia zarówno podmiotowego jak i przedmiotowego zakresu zwolnienia należy wziąć pod uwagę bogaty dorobek orzecznictwa Trybunału Europejskiego Unii Europejskiej w tym zakresie. Przykładem może być orzeczenie Trybunału w sprawie C-349/96 pomiędzy Card Protection Plan Ltd a Commissioners of Customs and Excise (Wielka Brytania), w którym to zdaniem Trybunału pojęcie "transakcje ubezpieczeniowe" obejmuje wykonywanie czynności przez podatnika, który, nie będąc ubezpieczycielem, dostarcza swoim klientom ochrony ubezpieczeniowej w imieniu ubezpieczyciela w ramach polisy ubezpieczeniowej, której jest posiadaczem. W ocenie Trybunału, jeżeli sama usługa może zostać zakwalifikowana jako usługa ubezpieczeniowa, charakter podmiotu pozostaje bez znaczenia dla zastosowania zwolnienia dla usług ubezpieczeniowych. Jednocześnie usługi, które nie będą spełniać definicji usługi ubezpieczeniowej, na gruncie Dyrektywy 112 zwolnione być nie mogą, nawet, jeżeli wykonuje je towarzystwo ubezpieczeniowe.

W kwestii określenia zakresu zwolnienia od podatku VAT i możliwości objęcia nim czynności pomocniczych świadczonych na rzecz zakładów ubezpieczeń należy przytoczyć orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-8/01 (Taksatorringen), dotyczące stowarzyszenia dokonującego na rzecz zakładów ubezpieczeń wycen powypadkowych samochodów. Podstawową kwestią rozpatrywaną przez Trybunał było to, czy usługi dokonywane przez Taksatorringen są usługami ubezpieczeniowymi lub usługami pokrewnymi świadczonymi przez pośredników ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych, które w świetle artykułu 13 (B) (a) VI Dyrektywy podlegają zwolnieniu z VAT. Trybunał stwierdził, iż w świetle tego artykułu istotne jest, na rzecz kogo usługa jest świadczona. Pomiędzy podmiotem świadczącym usługę ubezpieczeniową a podmiotem ubezpieczonym musi istnieć związek wynikający z umowy. W przypadku stowarzyszenia Taksatorringen, którego członkowie są firmami ubezpieczeniowymi i które świadczy usługi wycen powypadkowych w imieniu swoich członków, związek taki nie istnieje. Podobnie w kwestii usług pokrewnych wykonywanych przez pośredników ubezpieczeniowych lub agentów ubezpieczeniowych Trybunał uznał, iż wyrażenie to obejmuje jedynie usługi wykonywane przez podmioty wyspecjalizowane, które łączy zarówno z ubezpieczycielem, jak i ubezpieczonym określony związek. W przypadku Taksatorringen Trybunał takiego związku się nie dopatrzył, ostatecznie wykluczając możliwość zwolnienia usług tego stowarzyszenia od podatku VAT na podstawie artykułu 13 (B) (a) VI Dyrektywy.

Wskazać również należy, iż w wyroku z dnia 3 marca 2005 r. w sprawie Staatssecretaris van Financiën przeciwko Arthur Andersen Co. Accountants c.s. (C-472/03) TSUE stwierdził, że artykuł 13 część B lit. a) Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, należy interpretować w ten sposób, że czynności "back office", polegające na wykonywaniu za wynagrodzeniem usług na rzecz zakładu ubezpieczeniowego, nie stanowią usług pokrewnych czynnościom ubezpieczeniowym dokonywanym przez brokera bądź pośrednika ubezpieczeniowego w rozumieniu tego przepisu. Usługi świadczone przez ACMC na rzecz UL muszą być w rezultacie rozumiane jako forma współpracy polegająca na wspieraniu UL za wynagrodzeniem w wykonaniu należącej do niej działalności, bez wchodzenia w stosunki umowne z ubezpieczonymi.

Z zaprezentowanego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości wysuwa się wniosek, że "transakcje ubezpieczeniowe" obejmują wykonywanie czynności przez podatnika, który, nie będąc ubezpieczycielem, dostarcza swoim klientom ochrony ubezpieczeniowej w imieniu ubezpieczyciela w ramach polisy ubezpieczeniowej, której jest posiadaczem. W sytuacji, gdy sama usługa może zostać zakwalifikowana jako usługa ubezpieczeniowa, charakter podmiotu pozostaje bez znaczenia dla zastosowania zwolnienia dla usług ubezpieczeniowych. Natomiast w przypadku usług pokrewnych świadczonych przez pośredników ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych istotne jest, na rzecz kogo usługa jest świadczona. Pomiędzy podmiotem świadczącym usługę ubezpieczeniową a podmiotem ubezpieczonym musi istnieć związek wynikający z umowy. Wyrażenie to obejmuje usługi wykonywane przez podmioty wyspecjalizowane, które łączą zarówno z ubezpieczycielem, jak i ubezpieczonym określony związek.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca świadczy, w ramach zawartej umowy, usługi dla towarzystwa ubezpieczeniowego. Przedmiotem świadczonych usług są m.in. działania mające na celu minimalizowanie ryzyk ubezpieczeniowych w zakresie rodzajów ubezpieczeń objętych działalnością "T." (tzw. prewencja ubezpieczeniowa). Wykonywanie prewencji ubezpieczeniowej obejmuje takie działania jak:

* gromadzenie i przetwarzanie informacji związanych z bezpieczeństwem funkcjonowania spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych oraz zagrożeniami związanymi z działalnością tych kas;

* gromadzenie i przetwarzanie informacji o przestępstwach ujawnionych w działalności SKOK; przestępstwach na szkodę SKOK oraz innych nieprawidłowościach w działalności SKOK;

* prowadzenie kontroli i monitoringu działalności SKOK oraz podejmowanie działań naprawczych w poszczególnych SKOK;

* okresowe informowanie "T." o podejmowanych działaniach prewencyjnych i zagadnieniach funkcjonowania SKOK z tym zastrzeżeniem, że informacje te mogą mieć wyłącznie charakter generalny i problemowy oraz nie mogą dotyczyć poszczególnych SKOK.

Działania te stanowią zatem czynności pomocnicze związane ze świadczonymi przez "T." usługami ubezpieczeniowymi. Wnioskodawca nie pozostaje w żadnych stosunkach prawnych z ubezpieczonym a wyłącznie z ubezpieczycielem, czyli "T.", na rzecz którego wykonuje czynności wskazane we wniosku. Tym samym na gruncie przepisów wspólnotowych zwolnienie od podatku VAT w przedmiotowej sprawie nie przysługuje.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, iż usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowią pomocniczą usługę do działalności towarzystwa ubezpieczeniowego, której wykonanie towarzystwo może zlecić innym podmiotom. Z kolei zwolnienie od podatku zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej wymienionej w ust. 1 pkt 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz "T.", zdaniem tut. organu, stanowią odrębną całość. Jednakże przepis art. 43 ust. 13 ustawy dotyczący zwolnienia, wyraźnie wskazuje, że usługi te muszą być niezbędne i właściwe do wykonania usługi podstawowej, t.j. usługi ubezpieczeniowej. Aby uznać usługę za właściwą, musi ona z ogólnego punktu widzenia stanowić odrębną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi zwolnionej. Tym samym w przedmiotowej sprawie usług wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz "T." nazwaną "prewencją ubezpieczeniową" nie można uznać za usługi właściwe, gdyż owszem stanowią one odrębną całość obok usługi ubezpieczeniowej, jednakże nie obejmują one funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej zwolnionej od podatku VAT, świadczonej przez towarzystwo ubezpieczeniowe, który dostarcza swoim klientom ochrony ubezpieczeniowej w ramach polisy ubezpieczeniowej.

Reasumując, usługi wymienione we wniosku, wykonane przez Wnioskodawcę na podstawie umowy zawartej z "T.", nie stanowią usług właściwych do wykonania usługi podstawowej t.j. usługi ubezpieczeniowej, zwolnionej od podatku od towarów i usług w związku z art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem nie obejmują one funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej. Zatem usługi te nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług lecz podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową, która od dnia 1 stycznia 2011 r. wynosi 23%.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.