ITPP1/443-108a/07/10-S/EŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 lutego 2010 r. sygn. akt I FSK 1737/08 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 398/08 (data wpływu prawomocnego wyroku 11 maja 2010 r.) stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2007 r. (data wpływu 8 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania infrastruktury towarzyszącej - jest prawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania infrastruktury towarzyszącej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowy i sprzedaży budynków mieszkalnych oraz lokali mieszkalnych i użytkowych. W związku z realizacją tych inwestycji konieczne jest wykonanie infrastruktury technicznej w postaci dróg dojazdowych oraz sieci wodno-kanalizacyjnych. Elementy powyższej infrastruktury realizowane są przez Spółkę na Jej koszt, na gruntach stanowiących Jej własność. Po ich wykonaniu przekazywane są nieodpłatnie przedsiębiorstwom dostarczającym wodę lub właściwym samorządom terytorialnym, do których należy infrastruktura albo podmiotom działającym w ich imieniu. Spółka dokonuje obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w cenie materiałów i usług nabytych w celu wykonania tej infrastruktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do wartości przekazanej nieodpłatnie infrastruktury towarzyszącej budownictwu, Spółka zobowiązana jest naliczyć i odprowadzić podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą do opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy towarów, jest istnienie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów oraz ich przekazanie na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Natomiast podstawą do opodatkowania usług świadczonych nieodpłatnie jest istnienie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które związane są ze świadczoną usługą oraz realizowanie usług na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W ocenie Spółki, w przypadku przekazania infrastruktury towarzyszącej budownictwu, przesłanki do objęcia tej czynności podatkiem od towarów i usług nie zachodzą. Nieodpłatne przekazanie infrastruktury technicznej nie stanowi przekazania na cele inne niż związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, ani też na cele niezwiązane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Przekazanie przedmiotowej infrastruktury nie ma więc na celu obdarowania kogokolwiek, ale jest niezbędne dla uzyskania dostępu do mediów i korzystania ze świadczeń przez nabywców mieszkań, zatem czynność polegająca na nieodpłatnym przekazaniu infrastruktury towarzyszącej budownictwu nie jest opodatkowana podatkiem.

W interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2007 r. znak ITPP1/443-108A/07/JK, oceniono stanowisko Wnioskodawcy jako nieprawidłowe, przyjmując, że nieodpłatne przekazanie infrastruktury towarzyszącej budownictwu, w przypadku gdy elementy te powstały przy użyciu towarów (materiałów) oraz usług obcych, a Spółka dokonała odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich nabycia, winno być traktowane na równi z odpłatną dostawą towarów - podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 398/08 Sąd uchylił zaskarżoną interpretację, stwierdzając, iż nie można uznać za poprawny pogląd prezentowany przez organ podatkowy, że za odpłatną dostawę towarów należy uznawać przekazanie towarów bez wynagrodzenia na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Sąd wyraził pogląd, iż przepisy polskiej ustawy są bardziej liberalne niż przepisy wspólnotowe, ponieważ nie traktują nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem jako opodatkowanej dostawy, gdy tymczasem przepisy Dyrektywy czynność taką nakazują opodatkować. Jednakże, mając na uwadze art. 249 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, państwa członkowskie w sytuacji nieprawidłowej implementacji postanowień dyrektyw, lub gdy uczyniono to w sposób wadliwy, nie mogą powoływać się na nie. Sąd uznał, iż przekazanie infrastruktury wodno-kanalizacyjnej oraz drogowej dokonywane przez Spółkę należy uznawać za przekazanie na cele związane z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem. Przekazanie wytworzonej infrastruktury jest konieczne, aby wybudowane budynki mogły korzystać z dostępu do mediów oraz posiadały odpowiednie drogi dojazdowe. Wskazał, iż jest to istotnym warunkiem rentowności działalności Spółki, gdyż bez odpowiedniego dostępu do mediów i drogi, budowane mieszkania nie znajdowałyby nabywców. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż w przedmiotowej sprawie, w myśl obowiązujących przepisów, nieodpłatne przekazanie towarów należących do majątku przedsiębiorstwa Spółki na cele związane z jego prowadzeniem, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Minister Finansów kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, złożył skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 lutego 2010 r. sygn. akt I FSK 1737/08, została oddalona. W uzasadnieniu wyroku NSA wskazał, że pogląd wyrażony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, iż przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w związku z nabyciem tych towarów.

W dniu 11 maja 2010 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z dnia 17 czerwca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 398/08 uchylający zaskarżoną interpretację.

Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 lutego 2010 r. sygn. akt I FSK 1737/08 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 398/08 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.