ITPP1/443-1056a/08/11-S/BK - Skutki podatkowe nieodpłatnego przekazania towarów w celach reklamowych.
Pismo z dnia 2 lutego 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-1056a/08/11-S/BK Skutki podatkowe nieodpłatnego przekazania towarów w celach reklamowych.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2010 r. sygn. akt I FSK 1980/09 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 25 sierpnia 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 390/09 stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2008 r. (data wpływu 26 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania towarów w celach reklamowych - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 19 listopada 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania towarów w celach reklamowych.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Spółka jest producentem wyposażenia sanitarnego. W ofercie asortymentowej Spółki znajdują się w szczególności takie wyroby jak: wanny, brodziki i obudowy, kabiny prysznicowe oraz systemy hydromasażu. W celu zwiększenia poziomu sprzedaży (zachęcenia do zakupu, uatrakcyjniania sprzedaży) podejmowane są różnorodne działania o charakterze marketingowym, promocyjnym, w tym działania reklamowe. Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje swoim klientom i kontrahentom przedmioty takie jak: mydła z wytłoczonym logo firmy, zestawy kosmetyków do kąpieli, ręczniki kąpielowe, szlafroki, klapki łazienkowe, koszulki, bluzy polarowe, kubki, parasole, długopisy, pióra wieczyste, breloczki, smycze, na powierzchni których są nadrukowane, wytłoczone, wyhaftowane lub naszyte elementy o charakterze informacyjnym oraz reklamowym zawierające logo (znak graficzny), dane adresowe Spółki. Przedmioty te są przekazywane w związku z czynnościami podejmowanymi w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej przy okazji targów, szkoleń, spotkań handlowych a także Świąt Bożego Narodzenia czy Wielkanocnych. W szczególności towary wydawane są podczas organizowanych szkoleń produktowych, na targach, spotkaniach handlowych, podczas których prezentowane są wyroby Spółki oraz ich użyteczność. Wydawane towary z logo (lub pozbawione logo), w szczególności takie jak mydełka, szlafroki, ręczniki, koszulki, klapki łazienkowe są przydatne podczas bezpośrednich prezentacji wyrobów produkowanych przez Spółkę. Towary, o których mowa w przedmiotowym wniosku są również wydawane podczas organizowanych akcji promocyjnych. Przekazywane są przedstawicielom regionalnym, którzy wydają je potencjalnym klientom oraz kontrahentom podczas targów (rozdawnictwo masowe), a także odbiorcom bezpośrednim, pośrednim, hurtowniom, punktom detalicznym, serwisantom, dziennikarzom oraz kluczowym odbiorcom. Spółka przekazuje nieodpłatnie upominki i gadżety reklamowe w celu zwiększenia swoich przychodów oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku. Ich wydanie jest ściśle związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Jednostkowa cena nabycia przekazywanych upominków i gadżetów przekracza zwykle 5 zł. Spółka nie prowadzi ewidencji osób, którym wręcza upominki i gadżety reklamowe. Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nabywając wskazane towary opatrzone logo (bądź bez logo) Spółka odlicza podatek naliczony.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy czynności polegające na nieodpłatnym przekazaniu towarów na cele reprezentacji i reklamy, w szczególności przedstawione w stanie faktycznym w związku z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zdaniem Spółki zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Co do zasady zatem dostawa towarów podlega opodatkowaniu jedynie w przypadku, gdy jest dostawą odpłatną. Od wymienionej reguły ustawodawca przewidział wyjątki, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, stanowiącym, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:
przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne przekazania towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny,jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.
Natomiast w myśl art. 7 ust. 3 ww. ustawy nie uznaje się za dostawę przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, próbek i prezentów o małej wartości. Zgodnie z treścią art. 7 ust. 4 przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osoby towary:
o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalająca na ustalenie tożsamości tych osób,
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia przekazywanego towaru nie przekracza 5 zł. Zdaniem Wnioskodawcy nieodpłatne przekazanie towarów na cele reprezentacji i reklamy w związku z prowadzonym przedsiębiorstwem nie jest dostawą towarów w rozumieniu ustawy o podatku VAT, czego skutkiem jest pozostawienie tych czynności poza regulacją tej ustawy jako czynności nieopodatkowanych. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 maja 2008 r. sygn. I FSK 600/07, z którego wynika, iż dokonane po dniu 1 czerwca 2005 r. nieodpłatne przekazanie towarów, jeżeli jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika nie podlega opodatkowaniu. W sentencji wyroku stwierdzono: "Firma, która przekazuje towary na cele reklamowe związane z przedsiębiorstwem podatnika, nie musi od ich wartości naliczać VAT, nawet jeśli odliczyła go przy zakupie". Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że nowelizacja art. 7 ust. 3 obowiązująca od 1 czerwca 2005 r. doprowadziła do tego, że przepisy polskiej ustawy o podatku od towarów i usług są niezgodne z Dyrektywą 2006/112 - przy czym są one korzystniejsze dla podatnika. Z przepisów Dyrektywy oraz wydanego na ich podstawie wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum wynika, że nie podlega opodatkowaniu jedynie nieodpłatne przekazanie prezentów o małej wartości i próbek. Natomiast literalna wykładnia przepisów art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obecnie obowiązującym, prowadzi do wniosku, że opodatkowaniu nie podlega żadne nieodpłatne przekazanie towarów, które związane jest z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika. Tym samym Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził sformułowaną w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości zasadę, że w przypadku gdy implementacja przepisów Dyrektywy nie została dokonana lub została dokonana błędnie, to konsekwencje tego nie mogą żadną miarą obciążać podatnika.
W interpretacji indywidualnej z dnia 17 lutego 2009 r. znak ITPP1/443-1056a/08/BK oceniono stanowisko Spółki jako nieprawidłowe. Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy.
Wyrokiem z dnia 25 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Bd 390/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną stwierdzając, iż przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., nie stanowi dostawy towarów, nawet jeśli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów.
Minister Finansów kwestionując stanowisko Sądu I instancji, złożył w dniu 19 października 2009 r. skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2010 r. sygn. akt I FSK 1980/09 została oddalona. W uzasadnieniu wyroku wskazano, iż przekazanie po dniu 1 czerwca 2005 r. przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem nie stanowi dostawy towarów w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W ocenie Sądu, gdy porównanie treści transponowanego przepisu dyrektywy unijnej z unormowaniem krajowym wskazuje, że nadanie uregulowaniu krajowemu znaczenia wynikającego z bezwarunkowej i precyzyjnej normy unijnej prowadziłoby do sprzeczności z gramatycznym brzmieniem przepisu krajowego, sąd powinien, jeśli podatnik domaga się zastosowania tej normy w sposób określony w dyrektywie - odmówić zastosowania normy prawa krajowego i umożliwić mu skorzystanie z prawa wspólnotowego. Jeśli jednak podatnik uznaje za korzystniejsze zastosowanie wadliwie sformułowanej w procesie transpozycji normy krajowej, brak jest podstaw do dokonywania wykładni prowspólnotowej tej normy i nakładania na podatnika obowiązków wynikających z samej dyrektywy.
W dniu 4 stycznia 2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy z dnia 25 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Bd 390/09, uchylający zaskarżoną interpretację.
W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. akt I FSK 1980/09 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 25 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Bd 390/09 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.