ITPP1/443-1053/08/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2008 r. (data wpływu 25 listopada 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 stycznia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania dopłat otrzymywanych jako rekompensata ponoszonych kosztów prywatnego przechowywania wieprzowiny - jest prawidłowe.

W dniu 25 listopada 2008 r. został złożony wniosek uzupełniony pismem z dnia 30 grudnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania dopłat otrzymywanych jako rekompensata ponoszonych kosztów prywatnego przechowywania wieprzowiny.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i zbytu mięsa i jego przetworów. Podatnik dysponuje chłodniami, w których może przechowywać duże ilości mrożonego mięsa wieprzowego. Podatnik zawiera z Agencją Rynku Rolnego umowy o dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny, o których mowa - w szczególności-w rozporządzeniu Komisji z dnia 28 lutego 2008 r. umożliwiającym przedłużenie obowiązywania umów o prywatne przechowywanie w sektorze wieprzowiny, rozporządzeniu Komisji z dnia 26 października 2007 r. w sprawie szczególnych warunków przyznawania pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania wieprzowiny, rozporządzeniu Komisji z dnia 27 listopada 1990 r. ustanawiającym szczegółowe zasady przyznawania pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania wieprzowiny wraz z późn. zm., rozporządzeniu Komisji z dnia 22 lipca 1985 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych wraz z późn. zm., rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego wraz z późn. zm., rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Na podstawie tych umów zawieranych z Agencją Rynku Rolnego - działającej jako tzw. agencja płatnicza - podatnik otrzymuje dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny, w wysokości zależnej - co do zasady - od ilości, rodzaju i okresu przechowywania tej wieprzowiny. Dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny są jednym z mechanizmów interwencyjnych na rynku mięsa we Wspólnocie Europejskiej.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, iż celem, dla którego Skarb Państwa reprezentowany przez Agencję Rynku Rolnego zawiera umowy o dopłaty do prywatnego składowania wieprzowiny, jest rekompensata części kosztów ponoszonych za składowanie takiej wieprzowiny przez podmioty prywatne zawierające umowy z Agencją Rynku Rolnego. W przypadku wystąpienia różnicy pomiędzy kosztami składowania a otrzymana dopłatą, różnice pokrywa Spółka. Celem ekonomicznym, dla którego Spółka bierze udział w systemie dopłat bezpośrednich do prywatnego składowania wieprzowiny jest wyższa cena sprzedaży, jaką Spółka może uzyskać za przechowywane mięso po zakończeniu okresu jego przechowania. Racjonalnym powodem, dla którego Agencja Rynku Rolnego uruchamia dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny występującym aktualnie na rynku jest wstrzymanie podaży tego mięsa i zatrzymanie go u takich podmiotów jak Spółka. Jednocześnie w uzupełnieniu do wniosku Spółka sprostowała, iż mięso wieprzowe jest własnością Spółki, którym nie może dysponować przez okres ustalony w umowie. Okres, przez jaki Spółka składuje umówione z Agencją Rynku Rolnego ilości wieprzowiny, jest instrumentem regulacji cen tego towaru na rynku. Otrzymywane dopłaty mają na celu częściowe pokrycie kosztów wydłużonego czasu składowania i są jedynym przychodem otrzymywanym z tytułu uczestnictwa w systemie dopłat do prywatnego przechowywania wieprzowiny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny otrzymywane przez podatnika, są opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy, dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny otrzymywane przez podatnika nie są opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Na potwierdzenie swojego stanowiska, Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obrotem jest także dotacja, subwencja i inne dopłaty o podobnym charakterze związane z dostawą towarów lub świadczeniem usług. A zatem, zdaniem Wnioskodawcy, do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług można zaliczyć takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie stanowi obrotu - w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług - ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, bez związku z dostawą lub świadczeniem usługi. Jak wskazuje Wnioskodawca, w przedmiotowym przypadku dopłata bezpośrednia otrzymana przez podatnika nie wpływa w żaden sposób na cenę sprzedaży mrożonego mięsa wieprzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 29 ust. 1 powołanej ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ustawy, w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Włączenie zatem do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to celowa dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc obrotem ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Dla określenia, czy dane dotacje są, czy też nie są opodatkowane istotne są zatem szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Jak wskazał Wnioskodawca otrzymywane dopłaty stanowią rekompensatę części kosztów ponoszonych za prywatne przechowywanie wieprzowiny, które są jednym z mechanizmów interwencyjnych na rynku mięsa we Wspólnocie Europejskiej. A zatem dotacje te, jako niezwiązane z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, nie stanowią obrotu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 powołanej ustawy i nie stanowią podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę w stanie prawnym obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.