ITPP1/443-1038/11/TS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2011 r. (data wpływu 26 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy dostawie lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach wypoczynkowo-mieszkalnych - jest prawidłowe.

W dniu 26 lipca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy dostawie lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach wypoczynkowo-mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie usług hotelowych i krótkotrwałego zamieszkania. Przedmiotem działalności jest również, zgodnie z wpisem do KRS, kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Spółka jest właścicielem nieruchomości, na której posadowione są m.in. domki, które dotychczas pełniły funkcję budynków wczasowych. Spółka podjęła decyzję, że część domków zostanie zmodernizowana i przekształcona na obiekty wypoczynkowo-mieszkalne. W każdym domku zostaną wyodrębnione lokale mieszkalne (apartamenty). Będą one wyposażone w niezbędne instalacje techniczne oraz składać się z 2 pokoi, aneksu kuchennego, łazienki z WC, tarasu. Częściami wspólnymi będzie dach, grunt pod budynkami oraz teren obok budynku, gdzie zostaną wyodrębnione miejsca postojowe. Części wspólne zostaną ustalone zgodnie z ustawą z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Tak wyodrębnione lokale będą przedmiotem sprzedaży z przeznaczeniem na krótkoterminowe zakwaterowanie. W momencie wyodrębnienia pierwszego lokalu powstanie z mocy prawa wspólnota mieszkaniowa. We wniosku wskazano również, iż w styczniu ubiegłego roku Spółka wystąpiła do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego o sklasyfikowanie wg PKOB tych budynków. W uzyskanej odpowiedzi wskazano, że opisane budynki, w których przeważająca część powierzchni użytkowej przeznaczona będzie na cele mieszkalne (każda z łazienką i kuchnią), wykorzystywane do celów mieszkalnych (mieszkania, w których nabywcy będą mogli na stałe przebywać) należy sklasyfikować w grupowaniu PKOB grupa 112 klasa 1122 "Budynki o trzech i więcej mieszkaniach". Natomiast, jeśli przeważająca część budynków przeznaczona byłaby na lokale spełniające funkcję pensjonatu, hotelu, motelu lub podobnego budynku oferującego zakwaterowanie, to należałoby klasyfikować do grupowania 1211 "Budynki hoteli". W związku z tym, iż wyodrębnione lokale są lokalami mieszkalnymi, Spółka zakwalifikowała powyższy budynek do PKOB 1122. Powierzchnia użytkowa każdego z lokali zlokalizowanych w tych budynkach nie przekracza 50 m ^2. Jednocześnie w księdze wieczystej ten budynek jest oznaczony jako inny budynek niemieszkalny, zaś w zaświadczeniu Starosty Kołobrzeskiego potwierdzającym, iż lokale są samodzielnymi lokalami, Starosta określa te lokale jako użytkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż wyżej opisanych lokali korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług, t.j. 8% w 2011 r.

Zdaniem Spółki, do dostawy lokali apartamentowych, zlokalizowanych w zmodernizowanych domkach, należy zastosować obniżoną stawkę podatku VAT, w 2011 r. - 8%.

W opinii Wnioskodawcy, samodzielne lokale, apartamenty mają charakter mieszkalny. Decydujące znaczenie przy identyfikowaniu budynku dla celów zastosowania właściwej stawki podatku VAT jest jego klasyfikacja wg PKOB. Zakwalifikowanie budynku do grupowania "Budynki mieszkalne" jest podstawą do twierdzenia, że dla tych budynków, po spełnieniu warunków dla określenia budownictwa społecznego, można zastosować obniżony podatek. Jeśli przeważająca część powierzchni użytkowej przeznaczona jest na lokale mieszkalne, to prawidłowo - zdaniem Spółki - uznano, że budynek należy zaklasyfikować do PKOB 1122. Spółka argumentuje, że PKOB, a nie określenie w księgach wieczystych, czy też w zaświadczeniu Starosty, decyduje o zastosowaniu stawki podatku VAT. Zgodnie z art. 41 ust. 12 stawkę podatku (w 2010 r. - 7%, w 2011 r. - 8%) stosuje się do dostawy obiektów budownictwa objętych społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się zaś obiekty budownictwa mieszkaniowego, w tym lokale mieszkalne, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m ^2. W związku z tym, że powierzchnia użytkowa apartamentów nie przekracza 150 m ^2, Spółka uważa, że prawidłowo zastosowała stawkę podatku 8% dla dostawy tych lokali. Fakt, iż powyższe lokale będą po sprzedaniu przeznaczone na cele krótkoterminowego zakwaterowania, nie powoduje, że lokale nie są w momencie sprzedaży lokalami mieszkalnymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...), natomiast świadczenie usług to, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się - w myśl art. 41 ust. 12 lit. a) ww. ustawy - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12 lit. b), nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12 lit. c).

W art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług zdefiniowano pojęcie obiektów budownictwa mieszkaniowego. Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, iż od 1 stycznia 2011 r. stawka podatku od towarów i usług obniżona do wysokości 8% ma zastosowanie wyłącznie w przypadku obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Należy zwrócić uwagę, iż klasyfikacji budynków dokonuje się na podstawie zapisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) - (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.). Budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług) to:

* budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu;

* budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112);

* budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113), czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

W celu zastosowania prawidłowej stawki podatku niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w cyt. art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

W myśl art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy, odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Z powyższych przepisów wynika, iż odrębną nieruchomość może stanowić samodzielny lokal, a dla powstania odrębnej własności lokalu niezbędny jest wpis do księgi wieczystej mający charakter konstytutywny. Bez wpisu do księgi wieczystej odrębna własność lokalu (część budynku) nie może skutecznie powstać.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług lokal ten staje się odrębnym od budynku towarem i stanowi samodzielny przedmiot czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka zamierza zmodernizować i przekształcić w obiekty wypoczynkowo-mieszkalne część domków będących jej własnością, które dotychczas pełniły funkcje budynków wczasowych. Wyodrębnione w każdym domku lokale mieszkalne (apartamenty) będą przedmiotem sprzedaży z przeznaczeniem na krótkoterminowe zakwaterowanie. Lokale te wyposażone zostaną w niezbędne instalacje techniczne, składać się będą z 2 pokoi, aneksu kuchennego, łazienki z WC oraz tarasu. Powierzchnia użytkowa każdego z lokali mieszczących się w budynkach nie przekracza 50 m ^2. W związku z tym, że wyodrębnione lokale są lokalami mieszkalnymi Spółka zakwalifikowała przedmiotowy budynek do PKOB do klasy 1122.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz powołane w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, iż o ile faktycznie przedmiotowe lokale, znajdujące się w budynkach wypoczynkowo-mieszkalnych sklasyfikowanych wg PKOB w dziale 11, będą miały charakter mieszkalny (będą stanowić samodzielne lokale mieszkalne w rozumieniu ww. przepisów ustawy o własności lokali, w których nabywcy mogą na stałe przebywać), ich dostawa będzie opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a w powiązaniu z art. 41 ust. 1 pkt 12 ustawy.

Jednocześnie zauważyć należy, iż przedmiot zaklasyfikowania budynku do właściwego grupowania statystycznego nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. W związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie przy założeniu, że wskazane przez Spółkę grupowanie PKOB jest prawidłowe, a zbywane lokale spełniać będą warunki do zakwalifikowania ich jako lokale mieszkalne.

Należy jednak podkreślić, że to podatnik podlega na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu, rozumianemu jako nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego, w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach - art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Zatem ewentualne niezgodności pomiędzy prowadzoną dokumentacją a stanem faktycznym mogą spowodować dla niego ujemne konsekwencje w zakresie obciążeń podatkowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.