ITPP1/443-1037/10/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2010 r. (data wpływu 25 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 25 stycznia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania otrzymywanych premii pieniężnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 października 2010 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 25 stycznia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania otrzymywanych premii pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest handel detaliczny. Spółka przy prowadzeniu działalności, w tym zakresie zawiera z kontrahentami (dostawcami towarów) umowy, w których zawarty jest element motywacyjny zachęcający do dalszej współpracy, jakim jest premia pieniężna zwana też bonusem. Spółka ma podpisane umowy z dostawcami, w których to zawarte są różne warunki współpracy:

Jeżeli cel zostanie wykonany w części mniejszej niż 75%, nie zostanie wypłacona żadna premia. Dostawcy przysługuje prawo do niewypłacenia premii lub do jej zmniejszenia w przypadku nieterminowego regulowania należności przez Spółkę wobec dostawcy. Za datę wykonania usługi przyjęty jest dzień sprawdzenia poprawności rozliczeń między dostawcą, a Spółką. Spółka w terminie 7 dni od daty wykonania usługi wystawia fakturę VAT ze stawką 22%.

Spółka jest w posiadaniu interpretacji indywidualnej z dnia 3 grudnia 2008 r. nr ITPP2/443-769/08/AW, w której potwierdzono, że premię pieniężną należy dokumentować fakturą VAT, jednak do dnia dzisiejszego w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwaliła się linia orzecznictwa, wg której, premia pieniężna nie jest objęta podatkiem VAT i wobec czego powinna być udokumentowania nie fakturą VAT, a notą uznaniową (obciążeniową). Generalnie takie stanowisko sądów administracyjnych wynika z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, gdzie opodatkowaniu VAT, jako świadczenie usług, podlegają czynności, które łącznie spełniają następujące warunki:

* czynność nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy;

* dokonywana jest przez podatnika działającego w takim charakterze;

* w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej;

* pomiędzy świadczącym usługę a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, z którego wynika obowiązek świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia za dokonane czynności:

* usługa świadczona jest za odpłatnością, a pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem (świadczeniem wzajemnym) istnieje bezpośredni związek przyczynowo - skutkowy;

* odbiorca usługi jest jej bezpośrednim beneficjentem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego prawidłowo postępuje, wystawiając fakturę VAT ze stawką 22% na potwierdzenie otrzymanej od dostawcy premii pieniężnej.

Zdaniem Spółki, doprecyzowanym w uzupełnieniu z dnia 25 stycznia 2011 r. otrzymanie premii pieniężnej (bonusu) niezależnie od typu umowy winno być potwierdzone przez Spółkę fakturą VAT ze stawką 22% (od 1 stycznia 2011 r. stawka 23%) w terminie 7 dni od daty wykonania usługi. Spółka stwierdziła, że osiąganie określonego poziomu obrotów, terminowa płatność lub jednocześnie osiąganie określonego poziomu obrotów i terminowa płatność, które są podstawą do otrzymywania premii pieniężnych są czynnościami definiowanymi jako świadczenie usług, a co za tym idzie podlegają opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 22% (od 1 stycznia 2011 r. 23%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast w świetle postanowień art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Również art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L . 347 z późn. zm.) wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 cyt. ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. "premie pieniężne" nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania tych "premii" nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie te zostały wypłacone, tzn. czy podatnik otrzymuje je w związku z zachowaniem stanowiącym usługę, w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka na podstawie zawartych umów z dostawcami otrzymuje wynagrodzenie w postaci bonusów/premii pieniężnych, jako element motywujący do dalszej współpracy. Spółka wskazuje na trzy rodzaje umów (jakie zawarła z kontrahentami), z których wynika, iż otrzymanie premii uzależnione jest: w pierwszym typie umowy - od poziomu obrotu, w drugim - od terminowego regulowania płatności za zakupione towary oraz w trzecim typie - od realizacji określonego poziomu obrotów i terminowego regulowania płatności za zakupione towary jednocześnie. Z umów tych nie wynika natomiast, że oprócz ww. warunków Spółka jest zobowiązana do świadczenia jakichkolwiek dodatkowych czynności.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz obowiązujący stan prawny, należy stwierdzić, że opisane we wniosku otrzymywane dodatkowe wynagrodzenie w postaci bonusów/premii pieniężnych, nie jest w żaden sposób związane z uzyskaniem świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać dokonywanych zakupów i terminowej zapłaty. Tym samym należy uznać, iż w tym konkretnym przypadku, otrzymujący dodatkowe wynagrodzenie nie świadczy usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a zatem czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie powinny być dokumentowane przez otrzymującego fakturą VAT.

Końcowo informuje się, iż tut. organ w niniejszej interpretacji nie rozstrzygał kwestii ewentualnego uznania przedmiotowego świadczenia za rabat, bowiem nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska w sprawie oraz nie postawiono pytania. Niemniej należy zauważyć, że na gruncie prawa podatkowego przewiduje się możliwość zastosowania rabatu pośredniego. Powołana wyżej Dyrektywa Rady 2006/112/WE, w art. 90 ust. 1 wskazuje, że podstawa opodatkowania jest obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie, w przypadku gdy podatnik dokona obniżenia ceny po dokonaniu dostawy. Stosowaniu powyższego nie sprzeciwiają się przepisy prawa krajowego. Zwrócić należy uwagę, że zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawę o podatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska Nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.