ITPP1/443-1015/13/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2013 r. (data wpływu 4 października 2013 r.), uzupełnionym w dniu 31 grudnia 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 października 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 31 grudnia 2013 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W lipcu 2010 r. nabył Pan grunt rolny (o pow.... ha) na podstawie umowy sprzedaży za kwotę... zł. Następnie w kwietniu 2012 r., uzyskał Pan decyzję o warunkach zabudowy i na tej podstawie wydzielił Pan 5 działek budowlanych o łącznej pow.... ha. Pozostałą część gruntu stanowi droga dojazdowa (o pow....ha) i działka rolna o pow.... ha.

Działkę rolną o nr x/11 (o pow....) podzielił Pan na 2 działki rolne (nr x/12 - pow.... ha oraz nr x/13 - pow....ha).

W lutym 2013 r. sprzedał Pan jedną działkę budowlaną (nr x/8) oraz jedną działkę rolną (nr x/12) jednemu nabywcy za kwotę... zł (po.... za jedną działkę).

Początkowo nie planował Pan sprzedaży następnej działki, ale ze względu na sytuację materialną, zmuszony jest sprzedać kolejną działkę budowlaną, więc w 2014 r. będzie Pan starał się dokonać sprzedaży kolejnej działki budowlanej. Wskazał Pan, że w odniesieniu do rozliczeń z Urzędem Skarbowym z tytułu dokonanej w lutym 2013 r. sprzedaży, musi Pan zapłacić 19% podatku dochodowego, albo przeznaczyć całą kwotę (... zł), lub jej część na cele mieszkaniowe. W 2014 r. lub w 2015 r. zamierza Pan przeznaczyć część uzyskanych w lutym 2013 r. pieniędzy na zakup innej działki budowlanej - z warunkami zabudowy - na której to planuje Pan budowę domu.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

* celem nabycia opisanej nieruchomości (o pow.... ha) była uprawa truskawek, jednak gdy później uzyskał Pan informację od właścicieli sąsiedniej działki, że istnieje możliwość uzyskania warunków zabudowy dla tego terenu, postanowił Pan o nie wystąpić,

* nigdy wcześniej nie dokonywał Pan zakupu, ani sprzedaży innych nieruchomości,

* na opisanym gruncie (od momentu nabycia tj. lipiec 2010 r. do dokonania podziału tj. sierpień 2012 r.) prowadzona była uprawa truskawek, jednak z chwilą dokonania podziału, kiedy zostały posadowione znaki graniczne dla poszczególnych działek, dalsza uprawa "mijała się z celem",

* do czasu uzyskania warunków zabudowy, nie prowadził Pan żadnych działań związanych z przygotowaniem gruntu do sprzedaży, natomiast po uzyskaniu warunków zabudowy ("w związku z Pana słabą kondycją finansową") postanowił Pan sprzedać jedną działkę budowlaną wraz z przylegającą do niej działką rolną (działki te nie są uzbrojone),

* na działce, którą zamierza Pan nabyć (z warunkami zabudowy) planowana jest budowa domu jednorodzinnego w celach mieszkalnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy po ewentualnej sprzedaży w 2014 r. drugiej działki budowlanej będzie Pan zobligowany do zapłaty podatku VAT (jeśli tak to w jakim terminie i w jakiej wysokości - ile%).

2. Czy po ewentualnej sprzedaży w 2014 r. drugiej działki budowlanej, będzie Pan musiał odprowadzić podatek VAT za sprzedaną w lutym 2013 r. działkę budowlaną (o nr x/8) i czy działka rolna jest zwolniona z VAT.

3. Jaki okres czasu musi być zachowany pomiędzy sprzedażą poszczególnych działek, aby zostać zwolnionym z podatku VAT.

4. Czy w przypadku, gdy nie uda się Panu sprzedać w 2014 r. drugiej działki budowlanej, jest Pan zobligowany do zapłaty podatku VAT za dostawę pierwszej działki budowlanej - nr x/8 (sprzedanej w lutym 2013 r.) oraz działki rolnej - nr x/12.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ nie prowadzi Pan profesjonalnego biura nieruchomości, a sprzedaż działek jest wynikiem okazjonalnego zakupu gruntu, powinien być Pan zwolniony z zapłaty podatku VAT. Jeśli jednak Izba Skarbowa uzna, że powinien Pan zapłacić VAT od drugiej sprzedanej działki, to nie powinien Pan płacić podatku VAT od pierwszej sprzedanej działki budowlanej oraz sprzedanej działki rolnej, ponieważ nie planował Pan dalszej sprzedaży, a sprzedaż pierwszej działki miała mieć charakter jednorazowy. Uważa Pan również, że roczny okres pomiędzy sprzedażą powinien być wystarczający, aby nie został uznany jako handel działkami. W przypadku braku sprzedaży działek budowlanych w kolejnych latach, nie powinien Pan płacić podatku VAT, ponieważ sprzedaż jednej działki budowlanej i jednej działki rolnej (zwolnionej z podatku VAT) jednemu nabywcy, miała charakter incydentalny i w żadnym wypadku nie powinna być uznana jako handel działkami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. W myśl tego przepisu, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zdefiniowane zostały w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast na podstawie art. 1 pkt 12 lit. a ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) cytowany powyżej art. 15 ust. 2 otrzymał z dniem 1 kwietnia 2013 r. następujące brzmienie: "Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Działalność rolnicza została zdefiniowana w art. 2 pkt 15 ustawy, zgodnie z którym przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy) uznać należy, iż działalność rolnicza (art. 2 pkt 15 ustawy) mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Określając w ustawie o podatku od towarów i usług czynności podlegające opodatkowaniu ustawodawca odszedł od czysto cywilistycznego pojęcia dostawy towarów jako przeniesienia własności towaru. Definiując w art. 15 ust. 1 ustawy pojęcie podatnika, uwzględnił definicję zawartą w art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej (77/388/EWG) (Dz. U.UE.L 145 z późn. zm.), który stanowi, że "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Akapit 2 cyt. artykułu stanowi, że "działalność gospodarcza", obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. b cyt. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanych z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności (...) dostawy terenu budowlanego. Przez "teren budowlany" rozumie się każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że w lipcu 2010 r. nabył Pan grunt rolny o pow.... ha w celu uprawy truskawek. Kiedy uzyskał Pan od właścicieli sąsiedniej działki informację, że istnieje możliwość uzyskania dla tego terenu warunków zabudowy postanowił Pan o nie wystąpić i w kwietniu 2012 r., uzyskał Pan decyzję o warunkach zabudowy i na tej podstawie wydzielił 5 działek budowlanych, drogę dojazdową, a pozostałą część działki rolnej podzielił na 2 działki rolne. Na przedmiotowych gruntach prowadzona była uprawa truskawek tj. od momentu nabycia nieruchomości tj. lipiec 2010 r. do dokonania podziału tj. sierpień 2012 r., kiedy zostały posadowione znaki graniczne dla poszczególnych działek i dalsza uprawa stała się bezcelowa. W lutym 2013 r. sprzedał Pan jednemu nabywcy jedną działkę budowlaną oraz jedną działkę rolną. Początkowo nie planował Pan sprzedaży następnej działki, jednak ze względu na sytuację materialną, zmuszony jest Pan sprzedać kolejną działkę budowlaną, a więc w 2014 r. będzie Pan starał się dokonać sprzedaży kolejnej działki budowlanej. Wskazał Pan, że część uzyskanych w lutym 2013 r. pieniędzy za dokonaną sprzedaż zamierza Pan przeznaczyć w 2014 r. lub w 2015 r. na zakup innej działki budowlanej (z warunkami zabudowy), na której to planuje Pan budowę domu w celach mieszkalnych. Wcześniej nie dokonywał Pan zakupu, ani sprzedaży innych nieruchomości i nie prowadził żadnych działań związanych z przygotowaniem gruntu do sprzedaży (działki te nie są uzbrojone).

Działalność gospodarcza może przybierać różne formy i jedną z nich jest szeroko rozumiana działalność handlowa. Należy zauważyć, że nawet w przypadku pojedynczych dostaw działek, należących do majątku osobistego osoby fizycznej, możliwe jest uznanie takich transakcji jako działalności handlowca, jeśli tylko przybiera ona cechy profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Wymaga podkreślenia, że o uznaniu konkretnego składnika majątku za towar handlowy nie mogą przesądzać zamiary danego podmiotu istniejące w momencie nabycia, czy tez przeznaczenie uzyskanych ze sprzedaży środków na potrzeby własne, nie może to w tym przypadku przesądzać o osobistym charakterze dokonanych czynności, każdy bowiem podmiot prowadzący działalność gospodarczą, będącą źródłem utrzymania (głównym czy też dodatkowym) tego podmiotu, prowadzi ją z zamiarem osiągania zysku, który przeznacza na zaspokojenie m.in. osobistych potrzeb.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż nieruchomości należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Jedną z tych okoliczności jest nabycie gruntów rolnych z zamiarem prowadzenia uprawy truskawek (a zatem na cele związane z działalnością gospodarczą - rolniczą - bowiem w myśl powołanego już wcześniej art. 15 ust. 2 ustawy, działalnością gospodarczą jest również działalność rolnicza), a nie na cele osobiste. Kolejną okolicznością, przemawiającą za uznaniem podejmowanych czynności za działalność gospodarczą, są czynności związane z dokonanym przez Pana podziałem i wyodrębnieniem z nieruchomości działek przeznaczonych do sprzedaży, czy też podjęcie działań w celu zmiany przeznaczenia gruntu rolnego na budowlany poprzez wystąpienie o decyzje o warunkach zabudowy dla każdej z przeznaczonych do sprzedaży działek. Działania te wskazują na handlowy charakter dokonanych i planowanych dostaw.

W przedstawionych okolicznościach istotne są czynności związane z przygotowaniem nieruchomości do transakcji. Zbycie działek budowlanych może bowiem stanowić, samo w sobie, przejaw działalności handlowej, a zatem jednej z form działalności gospodarczej, której prowadzenie czyni z osoby fizycznej podatnika podatku od towarów i usług. Ważne jest w tym kontekście, to w jakich warunkach i okolicznościach dochodzi do transakcji sprzedaży, a także jak w ramach tych transakcji zachowuje się zbywający. Nie ma w tym przypadku znaczenia, czy dana osoba jest zdeklarowanym handlowcem, trudniącym się zawodowo obrotem nieruchomościami, czy osobą prywatną. Niezależnie bowiem od strony podmiotowej danej dostawy, zasada powszechności podatku od wartości dodanej gwarantuje obciążenie całości obrotu, ale również jednolite zasady opodatkowania zdarzeń gospodarczych składających się na ten obrót na danym rynku. Nie może bowiem dojść do sytuacji, w której zachwiane zostaną zasady uczciwej konkurencji między różnymi podmiotami, dokonującymi na danym terenie tych samych świadczeń o tym samym profesjonalnym charakterze.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że opisane czynności, w ocenie tut. organu wykraczają poza zwykłe wykonywanie prawa własności, są zbliżone do profesjonalnego obrotu nieruchomościami i w związku z tym stanowią przejaw działalności gospodarczej opisanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, która zgodnie z art. 15 ust. 1 podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do regulacji ust. 4 powyższego artykułu, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 1 pkt 16 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35, z późn. zm.) z dniem 1 stycznia 2014 r. zostaje uchylony art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast art. 1 pkt 17 ww. ustawy wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług art. 19a.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Wskazać należy, że w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie mogą skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. - art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy otrzymuje brzmienie: "Zwolnień, o których mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych".

W myśl art. 96 ust. 1 ww. ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów (art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 96 ust. 1 cyt. ustawy) należy stwierdzić, że skoro w związku z dokonaną sprzedażą nieruchomości prowadzi Pan działalność spełniającą definicję działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, winien Pan złożyć zgłoszenie rejestracyjne dla potrzeb tego podatku naczelnikowi właściwego miejscowo urzędu skarbowego.

Co do zasady stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W świetle treści art. 146a pkt 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z treści - obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2013 r. - art. 2 pkt 33 ustawy wynika, iż przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Natomiast w ust. 2 tego artykułu stwierdza się, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu rozstrzyga odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dokonana przez Pana sprzedaż polega opodatkowaniu według właściwej stawki w momencie powstania obowiązku podatkowego. Zatem w przypadku gdy przedmiotem dokonanej przez Pana dostawy jest grunt budowlany (o którym mowa w powołanych wyżej przepisach), to dostawa ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 23%. Natomiast w przypadku sprzedaży działek rolnych (które nie stanowią terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę) dostawa ta korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo informuje się, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z kolei w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Z uwagi na to załączone do wniosku kserokopie dokumentów nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny Pana stanowiska w sprawie dokonano wyłącznie na podstawie zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.