ITPB4/4511-553/15/AS - SkutkI podatkowe dzierżawy gruntu rolnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2015 r. (data wpływu 2 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych dzierżawy gruntu rolnego - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych dzierżawy gruntu rolnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni we wrześniu 2015 r. wydzierżawiła część posiadanych na własność gruntów rolnych innemu rolnikowi, który posiada własne gospodarstwo rolne i użytkuje wydzierżawione od Wnioskodawczyni grunty wyłącznie w celach rolniczych. Wnioskodawczyni sama nadal jest rolnikiem, a dzierżawca przez cały czas trwania umowy dzierżawy będzie prowadził na dzierżawionych gruntach wyłącznie działalność rolniczą (produkcja rolna). W ramach zawartej umowy dzierżawy Wnioskodawczyni otrzymuje corocznie od dzierżawcy wynagrodzenie - czynsz dzierżawny oraz dzierżawca opłaca całoroczny podatek rolny za dzierżawioną nieruchomość zgodnie z kwotą wynikającą z nakazu płatniczego podatku rolnego dla dzierżawionych działek. Wnioskodawczyni po wydzierżawieniu części gruntów nadal posiada gospodarstwo rolne w myśl art. 2 ustawy o podatku rolnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wynagrodzenie - czynsz dzierżawny za wydzierżawione grunty rolne na działalność rolniczą dla innego rolnika jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

2. Jeżeli wynagrodzenie to nie podlega opodatkowaniu to czy istnieje obowiązek zgłaszania faktu zawarcia takiej umowy we właściwym urzędzie skarbowym oraz w jakim terminie.

3. W której pozycji rocznego zeznania podatkowego PIT należy wpisać dochód z tego tytułu (otrzymanego czynszu dzierżawnego).

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie klasyfikuje się dzierżawy gruntu rolnego na cele rolne jako źródła przychodów, a więc nie podlega to opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Źródłem przychodów są natomiast przychody z dzierżawy w momencie, kiedy jest ona wykorzystywana na inne cele niż rolnicze lub prowadzony jest na niej dział specjalny produkcji rolnej. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 nie stanowi jednak źródła przychodów, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzierżawa składników gospodarstwa rolnego na cele rolnicze, więc jest to wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, co wskazuje na to, iż Wnioskodawczyni nie jest zobligowana płacić podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z pobieranym czynszem dzierżawnym za wydzierżawione działki rolne dla innego rolnika, który użytkuje je rolniczo i wykorzystuje na cele rolne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

* licząc od dnia nabycia.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w tym przepisie ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną wyżej definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej - nie stanowią przychodów z tej działalności.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wynika z powyższego, do przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Nie stanowi jednak źródła przychodów, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzierżawa gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze.

Przy określaniu zakresu wspomnianego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego, sformułowanej w ustawie o podatku rolnym. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w tej ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Za gospodarstwo rolne, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1381 z późn. zm.), uważa się obszar gruntów, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Tak więc, aby przychód z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych to przedmiotem najmu, dzierżawy (czy też innych umów wymienionych w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) muszą być działy specjalne produkcji rolnej albo gospodarstwo rolne lub jego składniki i w wyniku zawartej umowy muszą być wykorzystywane na cele rolnicze.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni we wrześniu 2015 r. wydzierżawiła grunty rolne innemu rolnikowi na cele działalności rolniczej. Od tego gospodarstwa dzierżawca płaci podatek rolny. Wnioskodawczyni z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie.

Odnosząc przeanalizowane uprzednio przepisy do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że jeżeli w istocie przedmiotem dzierżawy są grunty rolne spełniające ustawowe kryteria definicji gospodarstwa rolnego lub wchodzące w skład takiego gospodarstwa, to w związku z tym, że grunty te wydzierżawiane są na cele rolnicze uzyskiwane wynagrodzenie tytułem czynszu dzierżawnego nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że dochód z tytułu przedmiotowej dzierżawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni nie ma obowiązku zgłaszania faktu zawarcia umowy dzierżawy w urzędzie skarbowym, ani nie jest zobowiązana do wykazania tego dochodu w zeznaniu podatkowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.