ITPB4/4511-522/16/JS - Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości zakupionej w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.), uzupełniony pismem z dnia 27 lipca 2016 r. (data wpływu 29 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 lipca 2016 r. (data wpływu 29 lipca 2016 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny.

W dniu 7 sierpnia 1996 r. Wnioskodawczyni zakupiła wraz z mężem w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej udział wynoszący 1/2 części w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej. Pierwsza opłata za prawo wieczystego użytkowania gruntu należnego Wnioskodawczyni i jej mężowi odpowiadająca wielkości udziału w tym prawie wyniosła 10.125 zł.

Na gruncie tym został wybudowany budynek niemieszkalny dwulokalowy, w którym na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawczyni wraz z jej małżonkiem ustanowili odrębną własność jednego z lokali użytkowych na ich rzecz. Udokumentowana wartość wybudowania przedmiotowej nieruchomości (Wnioskodawczyni nie posiada części faktur) wyniosła ok. 75.000 zł. Po wybudowaniu budynku, znajdujący się w nim lokal Wnioskodawczyni i jej małżonka, wykorzystywany był przez jej męża w prowadzonej działalności gospodarczej.

W dniu 27 września 2013 r. przed notariuszem Wnioskodawczyni zawarła umowę majątkową małżeńską ustanawiającą z mężem rozdzielność majątkową. W tym samym roku 28 października Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem dokonali podziału majątku dorobkowego małżeńskiego między innymi przedmiotowego lokalu, w wyniku czego Wnioskodawczyni stała się jedynym właścicielem tej nieruchomości i przynależnego do lokalu udziału w prawie do wieczystego użytkowania gruntu. Poza wymienioną nieruchomością w wyniku podziału Wnioskodawczyni otrzymała samochody o wartości 4.000 zł oraz udział wynoszący 1/2 część w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego o wartości 60.000 zł. W wyniku podziału mąż otrzymał udział wynoszący 1/2 część w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego o wartości 60.000 zł. Dokonanemu podziałowi nie towarzyszyły żadne spłaty.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że:

* budynek niemieszkalny wybudowany został w 1997 r.,

* sprzedaż lokalu użytkowego wraz ze związanym z własnością tego lokalu udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntu nastąpiła w maju 2016 r.,

* Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej,

* sprzedaż lokalu użytkowego wraz ze związanym z własnością tego lokalu udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntu nie nastąpiła w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,

* wartość otrzymanych przez Wnioskodawczynię rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego przekracza udział jaki jej przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonanie przez Wnioskodawczynię sprzedaży lokalu użytkowego za kwotę 380.000 zł wraz ze związanym z własnością tego lokalu udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntu przed upływem pięciu lat od postanowienia sądowego o podziale majątku podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a jeśli tak to, w jakiej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, opodatkowaniu podlega osiągnięty przez nią dochód ze sprzedaży nieruchomości w proporcji odpowiadającej części udziału w nieruchomości nabytego w 2013 r. Do wyliczenia dochodów zastosowanie ma uwzględnienie kosztów nabycia tej nieruchomości i przynależnego mu prawa wieczystego użytkowania również w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2013 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli zbycie to nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości (i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli podział taki nie jest ekwiwalentny w naturze. Dokonany przez Wnioskodawczynię i jej męża podział nie był ekwiwalentny w naturze więc można uznać, że z datą dokonania podziału majątku Wnioskodawczyni dokonała nabycia udziału w przedmiotowej nieruchomości i towarzyszącego mu prawie wieczystego użytkowania przekraczający pierwotnie posiadany przez nią udział w majątku wspólnym.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawczyni przytoczyła uzasadnienie wyroku NSA z dnia 16 lipca 2015 r., II FSK 932/13 "Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (k.r.o.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany jest przez prawo jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 k.r.o. Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 k.r.o., oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Wiążący mnie ustrój majątkowy z mężem uległ zniesieniu w dniu ustanowienia rozdzielności majątkowej. Majątek, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Zgodnie z art. 50¹ k.r.o., w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe gdyż nie zawarliśmy umowy majątkowej małżeńskiej stanowiącej inaczej."

W dniu zawarcia umowy o rozdzielności współwłasność łączna posiadanego majątku przekształciła się we współwłasność w częściach ułamkowych.

Zgodnie z przepisami prawa cywilnego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Przedstawiony stan potwierdzają wyroki NSA: z dnia 28 stycznia 2016 r., II FSK 2119/13; z dnia 18 lutego 2014 r., II FSK 832/12.

Przychód uzyskany ze sprzedaży przypadający na udział którego Wnioskodawczyni stała się właścicielką w dniu 28 października 2013 r. podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 30e.

Skoro przychód ze sprzedaży lokalu z przynależnym mu prawem wieczystego użytkowania wyniósł 380.000 zł to wartość przychodu podlegająca opodatkowaniu wyniesie 190.000 zł.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę między przychodem z odpłatnego zbycia a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d tej ustawy.

Wydatki, jakie Wnioskodawczyni poniosła wraz z małżonkiem na nabycie lokalu i prawa wieczystego użytkowania w trakcie trwania wspólności majątkowej w pełnej wysokości stanowić będą koszt o którym mowa w art. 22 ust. 6c i 6d ww. ustawy. Skoro nabyty przez Wnioskodawczynię udział w przedmiotowej nieruchomości wyniósł 1/2 to ten sam udział ma zastosowanie do udokumentowanych kosztów nabycia.

Potwierdzeniem tego stanowiska jest między innymi wyrok NSA z 19 czerwca 2015 r., II FSK 1345/13 gdzie między innymi czytamy:

"To właśnie ten niepodzielny charakter majątku wspólnego małżonków (wspólność bezudziałowa) sprawia, że nie można w tym majątku określić ilości udziałów każdego z małżonków. Nie można wskazać w jakim udziale każdy z małżonków nabywa rzecz lub prawo do majątku wspólnego. Konsekwentnie, nie można też wskazać, w jakim udziale każdy z małżonków poniósł wydatek na nabycie składników majątku wspólnego. Wydatek został poniesiony niepodzielnie przez obojga małżonków. Nie zmienia tego późniejsze ustanie wspólności majątkowej małżeńskiej, a w dalszej kolejności zniesienie współwłasności rzeczy lub prawa poprzez przyznanie ich jednemu z małżonków. Są to zdarzenia następcze wobec poniesienia wydatku na nabycie składnika majątku wspólnego małżonków, który to wydatek miał charakter niepodzielny."

"Dlatego też należy zgodzić się z Sądem I instancji, że w razie podziału majątku wspólnego, koszty nabycia określonego przedmiotu poniesione w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej "dzielą los" tego przedmiotu po ustaniu tej wspólności. Słusznie przy tym Sąd I instancji stwierdził, że przyjmując odwrotne założenie należałoby uznać, że część wydatków na nabycie składników majątku wspólnego małżonków nigdy nie będzie stanowiło kosztów uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia tych składników, pomimo że składniki te zostały nabyte do majątku wspólnego, a więc faktycznie zostały poniesione wydatki (koszty) na ich nabycie."

Mimo iż w innego typu sprawie ale wskazujące na definicję kosztów uzyskania przychodów na uwagę zasługuje uzasadnienie wyrażone w wyroku NSA z 24 września 2015 r., II FSK 1500/13 wskazujące na zastosowanie zapisów art. 22 ww. ustawy.

"W świetle treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy za koszty uzyskania przychodów należy uznać wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz definitywnie poniesione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, o ile, jak wynika z art. 22 ust. 1 in fine, nie zostały one wymienione w katalogu kosztów (wydatków) zawartym w art. 23 Wykładnia językowa uregulowań zawartych w art. 22, a także w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi uwzględniać konstrukcję oraz wypływający z niej charakter podatku dochodowego od osób fizycznych. Konstrukcja ta polega na opodatkowaniu dochodu, jaki powstaje u podatnika, a niekiedy przychodu. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanymi w ustawie niestanowiącymi kosztów, wymaga indywidualnej oceny pod kątem istnienia związku z tymi przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu. Oznacza to, że podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych może zaliczyć w ciężar kosztów wszelkie faktycznie poniesione wydatki, które mają lub mogły mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu z wyłączeniem enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych."

Udokumentowanymi kosztami nabycia będą:

1. Kwota 10.125 zł stanowiąca pierwszą opłatę za prawo wieczystego użytkowania gruntu należnego Wnioskodawczyni i jej mężowi w 2006 r.

2. Kwota 75.000 zł to część udokumentowanych wydatków na wybudowanie przedmiotowej nieruchomości poniesionych w trakcie małżeńskiej wspólności majątkowej.

Do opodatkowania pozostanie kwota (190.000 zł - (10.125/2 + 75.000/2)= 147.437,50 zł.

Reasumując sprzedając przedmiotową nieruchomość z przynależnym mu udziałem w prawie wieczystego użytkowania zobowiązana będę do zapłaty podatku w wysokości 19% od osiągniętego dochodu w wysokości 147.437,50 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem, odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeśli nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu w rozumieniu powołanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości (prawa), jej części lub udziału w nieruchomości (w prawie) następuje po upływie tego okresu przychód uzyskany z tego tytułu w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd bądź w przypadku ustania małżeństwa między małżonkami ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast - w myśl art. 50¹ Kodeksu - w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Z przywołanych przepisów wynika zatem, że z chwilą ustania wspólności majątkowej między małżonkami współwłasność łączna zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy z podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Za datę nabycia nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko pod warunkiem, że podział taki jest ekwiwalentny w naturze i odbył się bez spłat i dopłat lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub w prawie, który przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego, nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat).

Bowiem wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (prawem) jak też stan jej majątku osobistego. W tej części bowiem, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Zatem nie ma wątpliwości, że nabycie własności nieruchomości lub praw w drodze podziału majątku wspólnego, w przypadku gdy wartość otrzymanego majątku jest nieekwiwalentna lub przekracza udział, jaki przysługiwał małżonkowi w majątku wspólnym, zawiera się w pojęciu "nabycie", jakim posługuje się przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że podział majątku dorobkowego Wnioskodawczyni i jej małżonka dokonany 28 października 2013 r. nie był ekwiwalentny w naturze dla obojga małżonków. O ekwiwalentnym podziale w naturze mówić bowiem można jedynie wówczas, gdy w wyniku podziału majątku wspólnego każdy z małżonków otrzymuje na wyłączną własność majątek o tej samej wartości. Tymczasem na mocy umowy z 2013 r. Wnioskodawczyni stała się wyłącznym właścicielem budynku niemieszkalnego dwulokalowego wraz z prawem użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, samochodów, udziału wynoszącego 1/2 części w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego bez spłat i dopłat. Małżonek Wnioskodawczyni otrzymał jedynie udział wynoszący 1/2 części w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego. Powyższa okoliczność jednoznacznie przesądza o braku ekwiwalentnego podziału majątku wspólnego małżonków.

W przedmiotowej sprawie w zakresie powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży lokalu użytkowego, będącego częścią budynku wybudowanego na nieruchomości gruntowej objętej prawem użytkowania wieczystego istotne znaczenie ma moment wybudowania tego budynku. W związku z tym w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni sprzedała lokal użytkowy wraz ze związanym z własnością tego lokalu udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntu, będący częścią budynku wybudowanego na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste - okres 5 lat określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku kalendarzowego w którym oddano budynek do użytkowania.

W świetle powyższych okoliczności stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nabyła lokal użytkowy wraz ze związanym z własnością tego lokalu udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntu w różnym czasie i w różny sposób:

Zatem aby ustalić, jaki dokładnie udział Wnioskodawczyni nabyła w 2013 r., tj. w dacie zawarcia umowy, na mocy której doszło do podziału majątku dorobkowego małżeńskiego w pierwszej kolejności należy ustalić wartość majątku nabytego w wyniku podziału i odnieść go do wartości tego udziału (połowy majątku dorobkowego). Różnica będzie stanowiła wartość nabytego udziału, następnie należy wyliczyć w jakiej wartości procentowej pozostaje wartość tego udziału do wartości nabytego majątku. Tak obliczony wskaźnik procentowy będzie wyznaczał udział nabyty przez Wnioskodawczynię.

Z uwagi na to, że nabycie opisanego lokalu użytkowego nastąpiło w 1997 r. oraz w 2013 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 należy oddzielnie liczyć w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawczyni nabyła.

Dochód ze sprzedaży w 2016 r. nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w trakcie trwania małżeństwa, nie podlega w ogóle opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału przez Wnioskodawczynię upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym sprzedaż tego udziału nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie dochód z tytułu odpłatnego zbycia przypadający na udział w nieruchomości nabyty w 2013 w wyniku podziału majątku, ponieważ zbycie nastąpiło w 2016 r., a więc dokonane zostało przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto udział.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, wynagrodzenie dla biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie itp., o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Podkreślić jednak należy, że poniesione przez Wnioskodawczynię koszty odpłatnego zbycia dotyczą całego sprzedanego lokalu użytkowego wraz ze związanym z własnością tego lokalu udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntu czyli również przychodu, który przypada na udział nabyty w 1997 r. niestanowiący źródła przychodu. Skoro sprzedaż udziału nabytego w 1997 r. nie jest źródłem przychodu i nie podlega opodatkowaniu, to odliczeniu nie podlegają też koszty przypadające na ten udział. Wnioskodawczyni może zatem poniesione koszty odpłatnego zbycia uwzględnić w wysokości proporcjonalnie przypadającej na udział w lokalu użytkowym wraz ze związanym z własnością tego lokalu udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntu który nabyła w 2013 r.

Z kolei ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie. W niniejszej sprawie nabycie miało charakter nieodpłatny, gdyż odbyło się bez spłat lub dopłat na rzecz małżonka Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy - za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Jak wynika z art. 22 ust. 6e ww. ustawy - wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę w 2016 r. lokalu użytkowego wraz ze związanym z własnością tego lokalu udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntu w części nabytej w 2013 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego ponad udział przysługujący Wnioskodawczyni w tym majątku stanowić będzie źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskany z tego tytułu dochód podlegał będzie opodatkowaniu 19% podatkiem, o czym stanowi art. 30e tej ustawy.

Jak już wyżej wyjaśniono, opodatkowaniu podatkiem dochodowym będzie podlegał wyłącznie udział nabyty w 2013 r. W związku z tym przychód podlegający opodatkowaniu może zostać obniżony o koszty odpłatnego zbycia w proporcji do nabytego w 2013 r. przez Wnioskodawczynię udziału. Ponieważ udział podlegający opodatkowaniu Wnioskodawczyni nabyła nieodpłatnie zastosowanie znajdzie wyłącznie regulacja art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji nie ma możliwości uznania za koszt uzyskania przychodu wydatków na budowę oraz opłaty za prawo wieczystego użytkowania gruntu.

Warto zaznaczyć, że funkcją indywidualnej interpretacji nie jest dokonywanie wyliczeń kwot przysługujących ulg lub zobowiązań podatkowych, a wyjaśnianie wątpliwości w zakresie znaczenia przepisów prawa podatkowego.

Odnosząc się natomiast do wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej orzeczeń sądu administracyjnego należy stwierdzić, iż jakkolwiek wyroki sądów kształtują linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Ponadto informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w O. po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.