ITPB4/4511-389/15/RH - Ustalenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.), uzupełnionym w dniu 14 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 7 września 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 14 grudnia 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 17 czerwca 2014 r. na mocy aktu notarialnego, wspólnie z byłym partnerem, Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość gruntową będącą w wieczystym użytkowaniu wraz z posadowionym na niej budynkiem.

Działka została nabyta w 2009 r., natomiast budowa domu zakończona została w 2012 r.

Udziały wynosiły po 1/2 w prawie użytkowania wieczystego działki oraz po 1/2 w posadowionym na tej działce budynku mieszkalnym stanowiącym odrębny od gruntu przedmiot własności.

Na budowę domu w 2010 r. Wnioskodawczyni i jej były partner wzięli wspólnie kredyt hipoteczny. Przed zaciągnięciem kredytu, były partner wydatkował pewną kwotę własnych środków pieniężnych na budowę domu, poniósł więc większe wydatki w związku z budową. Posiada on również większość faktur za materiały budowlane.

Mając na względzie powyższy fakt, za obopólną zgodą, udziały sprzedane zostały za kwoty: Wnioskodawczyni A zł, były partner B zł, łącznie za kwotę C zł.

W dniu 29 kwietnia 2015 r. Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym PIT-39 wskazując jako przychód kwotę A, zgodnie z aktem notarialnym.

W akcje notarialnym dotyczącym sprzedaży nieruchomości wskazano kwoty za poszczególne udziały oraz kwotę, całościową (cenę nieruchomości).

Wnioskodawczyni wskazała, że w akcie notarialnym widnieje zapis, że swój udział sprzedała za kwotę A, a drugi współwłaściciel za kwotę B zł, co łącznie stanowi kwotę C zł.

Kwota A zł jest ceną za udział Wnioskodawczyni w nieruchomości, jest wprost wskazana w akcie notarialnym jako cena sprzedaży udziału Wnioskodawczyni.

Kwota za udział Wnioskodawczyni nie wynika jedynie z ustaleń z drugim współwłaścicielem, jest ona wprost zapisana w akcie notarialnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką kwotę Wnioskodawczyni powinna przyjąć w zeznaniu PIT-39 jako przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości. Czy kwotę A zł, jak wynika z aktu notarialnego, czy D zł jak wskazują na to udziały (1/2 kwoty C zł).

Zdaniem Wnioskodawczyni w zeznaniu PIT-39 powinna ona przyjąć kwotę przychodu A zł, ponieważ większość pieniędzy otrzymanych ze sprzedaży nieruchomości została przeznaczona na spłatę kredytu hipotecznego, który wspólnie zaciągnęła z byłym partnerem. Natomiast pozostałą część pieniędzy otrzymał jej były partner, z racji tego, że poniósł większe wydatki na budowę domu. Posiada on również większość faktur, które są wystawione na niego, co zwiększa jego koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

W myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, iż przychodem Wnioskodawczyni ze zbycia przedmiotowego udziału w nieruchomości jest kwota wynikająca z zawartej umowy sprzedaży (aktu notarialnego), tj. kwota wskazana w akcie notarialnym jako należna za jej udział w nieruchomości (w niniejszej sprawie jest to jak wskazała Wnioskodawczyni A zł).

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Przy czym organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności (art. 199a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.