ITPB4/4511-239/15/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2015 r. (data wpływu do tut. organu 6 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 6 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W kwietniu 2000 r. Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość gruntową niezabudowaną, czego potwierdzeniem jest zawarty akt notarialny. W 2001 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła na tej nieruchomości budowę domu jednorodzinnego. Budowa trwała 13 lat. Decyzja o pozwoleniu na użytkowanie budynku wydana została we wrześniu 2014 r. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać nieruchomość i środki uzyskane z tej sprzedaży chciałaby przeznaczyć na zakup domu lub mieszkania w Wielkiej Brytanii, wyłącznie na własne cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy mając na uwadze art. 10 ust. 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, okres 5 lat uprawniający do zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych liczy się dla nieruchomości Wnioskodawczyni od końca roku kalendarzowego, w którym nabyła ona niezabudowaną nieruchomość gruntową, tj. od roku 2000, a nie od końca roku kalendarzowego, w którym oddano do użytku wybudowany na tej nieruchomości dom jednorodzinny, co oznacza, że Wnioskodawczyni byłaby zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku chęci sprzedaży zabudowanej działki.

W przypadku uznania przez organ podatkowy, iż okres 5 lat liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym na nieruchomości wybudowano dom jednorodzinny, a nie od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto niezabudowaną nieruchomość:

2. Czy mając na uwadze art. 21 ust. 131 ww. ustawy, Wnioskodawczyni będzie zwolniona od obowiązku opłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych, jeżeli środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży swojej nieruchomości przeznaczy na zakup innej nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii wyłącznie na własne cele mieszkaniowe.

3. Kiedy upływa 2 letni termin, w okresie którego Wnioskodawczyni mogłaby uzyskane ze sprzedaży ww. nieruchomości środki pieniężne przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe, jeżeli sprzedaż nastąpi w 2015 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Odnośnie pytania nr 1:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rozgraniczają sprzedaży gruntu od sprzedaży budynku stanowiącego jego część składową. Nie można więc traktować odrębnie sprzedaży gruntu oraz sprzedaży znajdującego się na nim budynku. Wnioskodawczyni uważa, iż dokonanie sprzedaży nieruchomości nabytej w 2000 r. nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do postanowień art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia nieruchomości, sięgnąć więc należy do definicji nieruchomości zawartej w kodeksie cywilnym, w szczególności w art. 46 § 1 kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości. Bowiem własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Oznacza to, iż sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Od tej ogólnej zasady przepisy szczególne przewidują wyjątki. W niektórych bowiem wypadkach niektóre trwale z gruntem związane budynki lub ich części stanowić mogą odrębny od gruntu przedmiot własności. Określa się je jako nieruchomości budynkowe. W rozpatrywanej sprawie nie mamy do czynienia z nieruchomością budynkową. W świetle przedstawionego stanu prawnego zauważyć należy, iż zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest sprzedaż nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości. Przepis ten nie rozdziela więc sprzedaży gruntu od sprzedaży budynku stanowiącego jego część składową, a tym bardziej gruntu z rozpoczęta budową budynku. Nie wymienia ponadto sprzedaży budynku jako odrębnego źródła przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych. W rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również kodeksu cywilnego, nie można traktować odrębnie sprzedaży gruntu oraz sprzedaży znajdującego się na nim budynku. Należy zatem stwierdzić, iż bieg terminu pięcioletniego nie może być liczony odrębnie dla nabycia własności gruntu oraz dla wybudowanego na tym gruncie budynku, stanowiącego jego część składową. Przyjąć zatem należy, iż bieg terminu liczony jest od daty nabycia własności gruntu, a data wybudowania budynku nie ma znaczenia. W przedmiotowej sprawie termin pięcioletni liczony będzie od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie gruntu, tj. od 2000 r. a więc Wnioskodawczyni chcąc sprzedać nabytą w 2000 r. działką zabudowaną w późniejszym terminie będzie zwolniona od zapłaty podatku dochodowego.

Wnioskodawczyni przedstawiła również stanowisko odnoszące się do kwestii poruszonych w pytaniu drugim i trzecim.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w 2000 r. nabyła działkę, na której został wybudowany jednorodzinny dom mieszkalny. Decyzja o pozwoleniu na użytkowanie domu została wydana w 2014 r., a Wnioskodawczyni zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość.

Zatem dla ustalenia, czy w przedstawionej we wniosku sytuacji sprzedaż nieruchomości będzie źródłem przychodów, istotne jest przede wszystkim prawidłowe określenie daty jej nabycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, w związku z tym należy się odnieść do przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Natomiast stosownie do art. 47 ww. ustawy, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

W myśl art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. W związku z tym sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku.

W art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy wskazano tylko na sprzedaż nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości. Przepis ten nie rozdziela sprzedaży gruntu od sprzedaży budynku stanowiącego jego część składową. Ponadto nie wymienia sprzedaży budynku jako odrębnego źródła przychodu w podatku dochodowym. W związku z tym nie można traktować, zarówno w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i Kodeksu cywilnego, odrębnie sprzedaży gruntu oraz sprzedaży wybudowanego na nim budynku.

W sytuacji zatem, gdy najpierw dochodzi do nabycia gruntu, a dopiero później wybudowany zostanie budynek, istotnym z punktu widzenia ustalenia początku biegu terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest moment nabycia gruntu.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż sprzedaż przez Wnioskodawczynię nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie gruntu nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tak dokonaną oceną zagadnienia przedstawionego w pytaniu pierwszym, odpowiedź na pytania drugie i trzecie stała się bezprzedmiotowa, tak jak i ocena stanowiska Wnioskodawczyni do tych pytań sformułowanego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.