ITPB4/423-126/14/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2014 r. (data wpływu 6 października 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pobytem przedstawiciela handlowego w Polsce - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pobytem przedstawiciela handlowego w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką produkującą wyroby kosmetyczne. W sierpniu 2014 r. zawarł umowę z firmą mającą siedzibę w Szwecji, w której ustanowił ją wyłącznym Agentem do sprzedaży swoich wyrobów na rynku skandynawskim, upoważnił do wprowadzania na ten rynek swoich wyrobów oraz pozyskiwania nowych klientów. Wynagrodzeniem Agenta jest określona procentowo prowizja od rzeczywiście zrealizowanej sprzedaży.

Spółka dysponuje lokalem mieszkalnym przeznaczonym na cele mieszkaniowe. Lokal ten został wykończony i wyposażony w sprzęt i meble niezbędne do zamieszkania oraz przyjęty na stan środków trwałych. Spółka ponosi wszystkie opłaty związane z bieżącą eksploatacją lokalu (czynsz, energia elektryczna, usługi komunalne, media, woda itp.).

W postanowieniach umowy agencyjnej jest zapis, że:

* agent będzie miał możliwość do odwiedzania zakładu Zleceniodawcy w Polsce dwa razy w miesiącu, zaś wszelkie koszty podróży związane z tymi wizytami będą pokrywane przez Zleceniodawcę;

* oddania do wyłącznej dyspozycji Agenta wymienionego lokalu mieszkalnego w czasie jego pobytu w Polsce;

* korzystania przez Agenta w czasie przebywania w Polsce z samochodu osobowego Zleceniodawcy.

Poza powyższymi kosztami Spółka zobowiązała się do refundacji udokumentowanych kosztów reklamy i marketingu oraz pokrywania kosztów podróży i zakwaterowania związanych z targami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty powyżej wymienione związane z pobytem przedstawiciela Agenta w Polsce są dla Spółki (Zleceniodawcy) kosztem uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powyższe koszty ponoszone przez Spółkę są kosztami uzyskania przychodu, gdyż ich poniesienie związane jest bezpośrednio z utrzymaniem źródła przychodów, którym dla Spółki jest zrealizowana przez Agenta sprzedaż.

Spółce zależy na współpracy z Agentem - obrót z nim jest znaczący, dlatego oprócz prowizji Wnioskodawca zaproponował nieodpłatne korzystanie z jego majątku w czasie wizyt służbowych w Spółce. W tym czasie Agent załatwia bieżące sprawy związane z zamówieniami na produkcję określonych wyrobów, wymaganiami jakościowymi, technologicznymi, omawia sprawy dotyczące promocji i reklamy sprzedawanych wyrobów, warunki rynkowe, stan konkurencji itp.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) - dalej zwana "Ustawą" - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy Ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Tak więc, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 Ustawy,

* został właściwie udokumentowany.

W odniesieniu do podatników prowadzących działalność gospodarczą należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości wynikającą z art. 15 ust. 1 Ustawy. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 Ustawy można stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości - nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych. Tym samym, obowiązek poniesienia przez Spółkę określonych wydatków na podstawie zawartej z Agentem umowy nie przesądza automatycznie o możliwości ujęcia danego kosztu w rachunku podatkowym Spółki.

Rozważając zatem kwestię kwalifikacji podatkowej opisanych we wniosku wydatków związanych z pobytem przedstawiciela Agenta w Polsce (koszty podróży, wydatki wynikające z korzystania z samochodu osobowego Spółki) należy zauważyć, że wykonywane w ramach zawartej umowy przez przedstawicieli handlowych zadania (i ponoszone w związku z tym przez Spółkę koszty) - jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej - przejawiają związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością, stąd też wydatki przez niego ponoszone będą mogły zostać zakwalifikowane jako wypełniające dyspozycję art. 15 ust. 1 Ustawy, co przy spełnieniu wszystkich wyżej wymienionych warunków ustawowych, pozwoli je zaliczyć do kosztów podatkowych.

W odniesieniu natomiast do kosztów bieżącej eksploatacji lokalu mieszkalnego (środka trwałego), ich ponoszenia i kwalifikacji podatkowej nie można utożsamiać wyłącznie z pobytem przedstawiciela Agenta w Polsce, ponieważ ponoszone są na bieżąco.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że zaliczając określony wydatek do kosztów uzyskania przychodów podatnik stosuje przepis prawa podatkowego o charakterze materialnoprawnym uznając, że zaistniałe po jego stronie okoliczności wypełniają hipotezę określonej normy prawnej (mieszczą się w zakresie zastosowania danej normy prawnej/danego przepisu). Podejmując decyzję o zastosowaniu danego przepisu prawa podatkowego podatnik musi liczyć się jednak z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności, jaka może się pojawić na etapie ewentualnych postępowań podatkowych lub kontrolnych. Warunkiem niezbędnym ich kwalifikacji jest oczywiście wykazanie, że między tymi wydatkami a zamierzonym przychodem istnieje związek przyczynowy w tym znaczeniu, że są one uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a w rezultacie ich poniesienia Spółka oczekiwała zwiększenia swoich przychodów, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Skutkiem tego konieczne jest udokumentowanie, także w razie nie uzyskania przychodu w następstwie poniesienia tych wydatków, że były one - obiektywnie rzecz ujmując - racjonalne co do zasady i co do wysokości.

Podkreślenia ponadto wymaga, że zgodnie z poglądem wyrażonym w doktrynie oraz orzecznictwie sądów administracyjnych, pytanie (pytania) Wnioskodawcy zadane we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyznacza przedmiotowy zakres postępowania interpretacyjnego (por. J. Brolik, Urzędowe interpretacje prawa podatkowego, Warszawa 2010, s. 61). Pogląd ten został zaaprobowany przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 lipca 2010 r., sygn. akt II FSK 944/10 czy też w wyroku NSA z dnia 16 września 2011 r., sygn. akt II FSK 497/10.

W konsekwencji, z uwagi na zakres wniosku - tj. przedstawiony stan faktyczny oraz postawione pytanie - w ramach przedmiotowej interpretacji indywidualnej analizie poddano wyłącznie wydatki związane "z pobytem przedstawiciela Agenta w Polsce". Nie dokonano natomiast oceny kwestii możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych refundacji kosztów reklamy i marketingu oraz pokrywania kosztów podróży i zakwaterowania związanych z targami, jak również momentu ani sposobu ujęcia wskazanych przez Spółkę wydatków w kosztach uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.