ITPB4/415-34a/13/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku Spółki z dnia 22 lipca 2013 r. (data wpływu 25 lipca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 września 2013 r. (data wpływu 24 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 25 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pracownik uprawniony do otrzymania świadczenia z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w formie dofinansowania do wypoczynku dziecka przedłożył rachunek wystawiony przez parafię potwierdzający dokonanie opłaty za kolonie letnie dziecka poniżej 18 roku życia. Jednocześnie pracownik nie przedstawił jakiegokolwiek dokumentu potwierdzającego, że wypoczynek był zorganizowany przez podmiot prowadzący działalność w tym zakresie.

Pracodawca poinformował pracownika o tym, aby dofinansowanie do wypoczynku dziecka organizowanego przez parafię zostało zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pracownik powinien dostarczyć jeszcze dodatkowy dokument, z którego wynikałoby, że organizatorem wypoczynku jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie. Pracodawca poinformował jednocześnie pracownika, że dokumentem takim może być kopia statutu parafii zawierająca zapis, że parafia jest podmiotem, który zajmuje się organizowaniem wypoczynku zorganizowanego.

Pracownik, mimo wezwania pracodawcy, nie dostarczył dokumentu potwierdzającego, że wypoczynek był zorganizowany przez podmiot prowadzący działalność w tym zakresie, twierdząc, że dokument taki nie ma znaczenia w kontekście uzyskania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano m.in. następujące pytania (oznaczone we wniosku nr 1, 2 i 4).

1. Czy w kontekście przedstawionego stanu faktycznego istnieje możliwość zastosowania przez pracodawcę zwolnienia od opodatkowania środków otrzymanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Na kim - pracodawcy czy pracowniku - spoczywa obowiązek dostarczenia dokumentu potwierdzającego, że organizatorem wypoczynku jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie, co tym samym uprawniałoby do zastosowania zwolnienia od opodatkowania środków otrzymanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

3. Czy obowiązek dostarczania dokumentu potwierdzającego, że organizatorem wypoczynku jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie, co kwalifikowałoby do zastosowania zwolnienia od opodatkowania środków otrzymanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istniałby również w sytuacji, gdyby organizatorem wypoczynku dla dziecka do 18 roku życia był inny, niż parafia, podmiot np. szkoła, biuro podróży, hufce harcerskie, agroturystyka, Towarzystwo Przyjaciół Dzieci.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma możliwości zastosowania przez pracodawcę zwolnienia od opodatkowania środków otrzymanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z powodu niedostarczenia przez pracownika jakiegokolwiek dokumentu potwierdzającego, że podmiot organizujący wypoczynek (parafia) jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie organizacji wypoczynku dla dzieci poniżej 18 roku życia, tj. ma prawo do organizowania tego typu wypoczynku.

Obowiązek dostarczenia dokumentu potwierdzającego, że organizatorem wypoczynku jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie, uprawniający do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, spoczywa na pracowniku.

W ocenie Wnioskodawcy, obowiązek dostarczania dokumentu potwierdzającego, że organizatorem wypoczynku jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie, co kwalifikuje do zastosowania zwolnienia od opodatkowania środków otrzymanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istniałby bez względu na rodzaj podmiotu organizującego wypoczynek dla dzieci do 18 roku życia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stan faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18:

Zatem, aby dopłaty do wypoczynku korzystały z przedmiotowego zwolnienia muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

Dopłaty do wypoczynku, które spełniają łącznie ww. warunki i są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych podlegają w całości zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym, natomiast w przypadku sfinansowania ich z innych źródeł zwolnienie przysługuje do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.

Wskazanie przez ustawodawcę w ww. przepisie czterech form wypoczynku oznacza, że nie każda dopłata do wypoczynku może korzystać ze zwolnienia, a tylko ta, która związana jest z wypoczynkiem zorganizowanym przybierającym postać wczasów, kolonii, obozu lub zimowiska. Ustawodawca jednoznacznie określił katalog zwolnień, a także wymóg dla organizatorów tego wypoczynku, co powoduje, że tylko dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa wyżej.

Wprowadzając obowiązek zorganizowania wypoczynku przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, ustawodawca nie sprecyzował bliżej tego pojęcia. Powołany przepis nie wskazuje, czy ma być to podmiot, który świadczy usługi organizacji wypoczynku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy podmiot zajmujący się statutowo tego typu działalnością.

Do podmiotów prowadzących działalność w zakresie wypoczynku zaliczyć można zarówno te podmioty, które świadczą usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, np. biura podróży jak również i te, które zajmują się statutowo tego rodzaju działalnością, np. podmioty prowadzące działalność agroturystyczną, szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne, a także jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, kościoły, stowarzyszenia, organizacje charytatywne, fundacje, których działalnością statutową może być organizowanie wypoczynku zorganizowanego.

Tak więc, zasadnicze znaczenie ma formalno prawne umocowanie danego podmiotu do wykonywania czynności związanych z organizowaniem wypoczynku, określone w dokumentach stanowiących podstawę funkcjonowania danego podmiotu, tj. czy podmiot organizujący wypoczynek statutowo zajmuje się tego typu działalnością czy też czyni to w ramach działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pracownik Wnioskodawcy uprawniony do otrzymania świadczenia z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w formie dofinansowania do wypoczynku dziecka przedłożył rachunek wystawiony przez parafię potwierdzający dokonanie opłaty za kolonie letnie dziecka poniżej 18 roku życia. Jednocześnie pracownik nie przedstawił jakiegokolwiek dokumentu potwierdzającego, że wypoczynek był zorganizowany przez podmiot prowadzący działalność w tym zakresie.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy podkreślić, że z dokumentu musi wynikać, że wypoczynek został zorganizowany przez podmiot uprawniony do organizacji wypoczynku zorganizowanego. Stąd też niewystarczającym jest aby wypoczynek dziecka potwierdzony był rachunkiem wystawionym przez parafię, który nie będzie zawierał informacji, z której będzie wynikało, że wystawca rachunku zajmuje się statutowo tego rodzaju działalnością.

Jednocześnie należy zauważyć, że warunek uprawniający do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który dotyczy umocowania danego podmiotu - niezależnie od tego kto jest jego organizatorem - do wykonywania czynności związanych z organizowaniem wypoczynku w ramach działalności gospodarczej, czy też określony w statucie powinien wynikać z dokumentacji przedstawionej przez osobę uprawnioną do otrzymania dofinansowania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nie posiada dokumentu, na podstawie którego można by stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie będzie miało zastosowanie zwolnienie wynikające z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w tak przedstawionym stanie faktycznym, aby Wnioskodawca mógł zastosować do dofinansowania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, przyznanego pracownikowi do wypoczynku dziecka organizowanego przez parafię, zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy, to pracownik winien przedstawić stosowny dokument, na podstawie którego możliwym będzie ustalenie, że parafia jest podmiotem, który zajmuje się organizowaniem wypoczynku określonego w ww. przepisie. Brak takiego dokumentu będzie skutkował zaliczeniem dofinansowania do przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy zauważyć, że obowiązek dostarczenia informacji o wykonywaniu czynności związanych z organizowaniem wypoczynku w ramach działalności gospodarczej, czy też wynikający ze statutu jest niezależny od tego kto jest organizatorem wypoczynku, albowiem jest to jeden z warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.