ITPB31/415-919/10/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2010 r. (data wpływu 29 września 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków ponoszonych na wynajem mieszkania - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków ponoszonych na wynajem mieszkania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest elektroradiologiem. Na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej świadczy usługi elektroradiologii, nr PKD 8690E. Prowadzi działalność od 2006 r., a siedziba firmy znajduje się w miejscu zamieszkania. Obecnie Wnioskodawca podpisał kontrakt na świadczenie usług ze Szpitalem Miejskim w miejscowości oddalonej od siedziby firmy o 130 km Zgodnie z zawartym kontraktem Wnioskodawca jest zobowiązany do pracy przez 5-7 dni w tygodniu po 6 godzin dziennie i z uwagi na charakter pracy w szpitalu zobowiązany jest być do dyspozycji w nagłych wypadkach po godzinach pracy. Wobec powyższego codzienny dojazd do pracy nie jest możliwy i Wnioskodawca zamierza wynająć mieszkanie w miejscowości, w której znajduje się Szpital Miejski. Obecną sytuację Wnioskodawca traktuje jako konieczność związaną z miejscem pracy w celach wyłącznie zarobkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można wliczyć w koszty działalności całą wartość opłaty za wynajem mieszkania, czy jedynie jej część.

Zdaniem Wnioskodawcy, pobyt w miejscowości, w której świadczyć będzie w ramach prowadzonej działalności usługi, traktowany jest wyłącznie przejściowo, jedynie w calach zarobkowych, a na wynajęcie mieszkania Wnioskodawca zdecydował się jedynie ze względu na koszty niższe, niż noclegi w hotelu.

Wnioskodawca uważa, iż na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione przez firmę na wynajęcie mieszkania stanowić będą koszt uzyskania przychodu, gdyż są ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodu.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Należy jednoznacznie stwierdzić, iż podpisując kontrakt na świadczenie usług ze Szpitalem Miejskim w miejscowości oddalonej od siedziby firmy (miejsca zamieszkania) o 130 km Wnioskodawca musiał się liczyć z faktem oddalenia miejsca zamieszkania od miejsca wykonywania działalności. Ponadto przedstawiony stan faktyczny nie uzasadnia twierdzenia, iż wynajem mieszkania nie ma charakteru osobistego. Podkreślenia wymaga fakt, iż Wnioskodawca nie będzie dojeżdżał z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania działalności. W związku z zawartym kontraktem będzie przebywać w Szpitalu przez 5-7 dni w tygodniu po 6 godzin dziennie, a także poza tymi godzinami - w razie nagłych wypadków. Będzie to więc podstawowa działalność wykonywana w tym miejscu. Z wniosku wynika więc, że pomimo czasowego charakteru zawartego kontraktu, na czas jego trwania Wnioskodawca przeniesie swoje miejsce zamieszkania do miejscowości, w której znajduje się szpital, w którym kontrakt będzie wykonywany. Zatem wynajmowane mieszkanie będzie służyło tylko i wyłącznie zaspokojeniu osobistych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy.

Reasumując, wydatków na wynajem mieszkania nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej bowiem stanowią one wydatki osobiste Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.