ITPB3/4511-238/16-6/AD - PIT w zakresie obowiązku poboru przez wnioskodawcę zryczałtowanego podatku dochodowego od należności wypłacanych m.in. na rzecz artystów z Norwegii z tytułu ich uczestnictwa w organizowanym przez wnioskodawcę wydarzeniu artystycznym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2016 r. (data wpływu 17 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 czerwca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru przez Wnioskodawcę zryczałtowanego podatku dochodowego od należności wypłacanych m.in. na rzecz artystów z Norwegii z tytułu ich uczestnictwa w organizowanym przez Wnioskodawcę wydarzeniu artystycznym - jest prawidłowe.

W dniu 17 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru przez Wnioskodawcę zryczałtowanego podatku dochodowego od należności wypłacanych m.in. na rzecz artystów z Norwegii z tytułu ich uczestnictwa w organizowanym przez Wnioskodawcę wydarzeniu artystycznym.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 21 czerwca 2016 r. nr ITPB3/4511-238/16-2/AD wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 28 czerwca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.).

W ww. wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest instytucją kultury, wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzoną przez jej organizatora - jednostkę samorządu terytorialnego. Wnioskodawca działa na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz statutu nadanego przez organizatora. Wnioskodawca w ramach wykonywanej przez siebie statutowej działalności artystycznej jest organizatorem imprez kulturalnych, w tym m.in. koncertów, występów kabaretów, spektakli itd., stanowiących wydarzenia artystyczne i/lub kulturalne. Działalność Wnioskodawcy finansowana jest z:

W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca uznaje, że jego działalność finansowana jest ze środków publicznych. Dotacje celowe i dotacje podmiotowe z Urzędu miasta, które otrzymuje płatnik są środkami publicznymi zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o finansach publicznych.

Wykonawcami ww. wydarzeń kulturalnych, na podstawie umów zawieranych z Wnioskodawcą są także artyści zagraniczni. Wykonują oni w oparciu o powołane umowy autorskie dzieła muzyczne, teatralne itd.

Wykonawcy będą osobami fizycznymi mającymi miejsce zamieszkania - rezydencję podatkową - na terytorium Niemiec, Wielkiej Brytanii, Norwegii, Belgii, Francji, Włoch, Kanady, Japonii, Rosji, Ukrainy, Stanów Zjednoczonych oraz Białorusi.

Artyści z wyżej wymienionych państw będą posiadali certyfikaty rezydencji.

W celu uregulowania współpracy podpisywane będą umowy o dzieło bezpośrednio z artystami lub podmiotami reprezentującymi artystę, działającymi na rzecz muzyka. Wynagrodzenie jest przekazywane w całości na konto wskazane w umowie między Wnioskodawcą a wykonawcą lub podmiotem go reprezentującym. Umowa określać będzie m.in. zasady oraz wysokość wynagrodzenia.

Koszty koncertów pokrywane są z ww. środków pieniężnych, służących finansowaniu działalności Wnioskodawcy.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazuje, że:

* artyści lub podmioty reprezentujące artystów z Niemiec, Wielkiej Brytanii oraz Ukrainy nie będą osiągały dochodów na terenie Polski poprzez zakład w rozumieniu art. 5 umowy polsko - niemieckiej i konwencji polsko - angielskiej, a w przypadku Ukrainy poprzez stałą placówkę, o której mowa w art. 14 ust. 1 konwencji polsko - ukraińskiej;

* mające mieć miejsce autorskie dzieła muzyczne, teatralne, itp. - w przypadku takich państw jak Włochy, Belgia, Kanada, Francja oraz Japonia nie będą wykonywane w ramach programu wymiany kulturalnej uzgodnionym pomiędzy Polską a danymi państwami (Włochy, Kanada, Japonia) bądź w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez państwo, w którym artyści mają miejsce zamieszkania (Belgia i Francja);

* z praktyki wynika, że najprawdopodobniej artysta będzie uczestniczył w dochodach agencji reprezentującej artystę. W dotychczasowych umowach umieszczane były niekiedy zapisy, że jakaś część wynagrodzenia pobieranego przez agencję stanowi honorarium artysty. Przy czym wnioskodawca jeśli taki zapis nie będzie umieszczony w umowach, które będzie zawierał w przyszłości nie będzie znał zasad rozliczeń pomiędzy artystą i reprezentującą artystę agencją. Tym bardziej, że jest to objęte tajemnicą handlową i jeśli artysta i/lub agencja nie chcą, nie muszą zawrzeć w umowie takich zapisów;

* artyści ze Stanów Zjednoczonych Ameryki najczęściej nie przebywają w Polsce przez okres dłuższy niż 183 dni w ciągu roku podatkowego, aczkolwiek w przypadku np. trasy koncertowej takiego artysty w Polsce być może zaistnieć taka sytuacja.

W związku z powyższym opisem sformułowano m.in. następujące pytanie.

Czy w świetle umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy RP a Norwegią - powstaje obowiązek potrącania podatku dochodowego w Polsce od dochodów uzyskiwanych przez zagranicznych artystów z tytułu ich działalności artystycznej z osobiście wykonywanej działalności artystycznej na terenie Polski na rzecz Wnioskodawcy, organizującego imprezy artystyczne w ramach działalności statutowej?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest to ograniczony obowiązek podatkowy.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy, przychodów z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 tejże ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Imprezy artystyczne organizowane przez Wnioskodawcę, jako działalność widowiskowa, mieszczą się w katalogu ustalonym w art. 29 ust. 1 pkt 2, w związku z czym przychód osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania za granicą opodatkowuje się na zasadach ustalonych w ustawie, chyba że obowiązuje umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W umowie (powinno być: Konwencji) z Norwegią art. 16 ust. 3 wskazuje, że "Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodu uzyskanego z działalności wykonywanej przez artystę lub sportowca w Umawiającym się Państwie, jeżeli ich pobyt w tym Państwie jest całkowicie lub w głównej mierze finansowany z funduszy publicznych jednego lub obydwu Umawiających się Państw, ich jednostek terytorialnych lub organów władz lokalnych. W takim przypadku dochód podlega opodatkowaniu wyłącznie w tym Umawiającym się Państwie, w którym artysta lub sportowiec posiada miejsce zamieszkania".

Zgodnie z art. 16 ust. 3 umowy (powinno być: Konwencji) z Norwegią, w sytuacji w której pobyt artysty jest finansowany w całości lub w większej mierze ze środków publicznych dochód artysty podlega opodatkowaniu wyłącznie w tym Umawiającym się Państwie, w którym artysta lub sportowiec posiada miejsce zamieszkania. Powyższy przepis wyłącza zastosowanie art. 16 ust. 1 oraz 2. Dochód z działalności artystycznej, zgodnie z art. 16 ust. 3, będzie podlegał jedynie w państwie rezydencji podatnika, czyli Norwegii. W związku z powyższym w opisanym stanie faktycznym na organizatorze nie powstaje obowiązek potrącania podatku dochodowego w Polsce.

Przepis ma zastosowanie również w sytuacji, kiedy wynagrodzenie nie jest wypłacane bezpośrednio artyście, ale reprezentującej ją osobie (zarówno fizycznej, jak i agencji będącej osobą prawną). W takim przypadku również, Wnioskodawca jako płatnik nie będzie miał obowiązku potrącić podatku dochodowego, gdyż opodatkowanie będzie miało miejsce w państwie rezydencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy - uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 3 ust. 2a powołanej ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w wysokości 20% tych przychodów.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ustawy).

Zgodnie zaś z art. 5a pkt 21 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Płatnik może więc nie pobierać zryczałtowanego podatku w ogóle, bądź też pobierać go w niższej stawce wynikającej z umowy. Pobranie podatku w stawce wynikającej z umowy, bądź też odstąpienie od poboru zryczałtowanego podatku możliwe jest bowiem tylko pod warunkiem udokumentowania płatnikowi dla celów podatkowych siedziby podatnika (odbiorcy płatności) uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że w ramach wykonywanej przez siebie statutowej działalności artystycznej jest organizatorem imprez artystycznych na terytorium Polski. Wykonawcami ww. wydarzeń kulturalnych, na podstawie umów zawieranych z Wnioskodawcą są także artyści zagraniczni. Wykonują oni w oparciu o umowy autorskie dzieła muzyczne, teatralne itd. Wykonawcy będą osobami fizycznymi mającymi miejsce zamieszkania - rezydencję podatkową - m.in. na terytorium Norwegii. Artyści będą posiadali certyfikaty rezydencji. W celu uregulowania współpracy podpisywane będą umowy o dzieło bezpośrednio z artystami lub podmiotami reprezentującymi artystę. Wynagrodzenie jest przekazywane w całości na konto wskazane w umowie między Wnioskodawcą a wykonawcą lub podmiotem go reprezentującym. Umowa określać będzie m.in. zasady oraz wysokość wynagrodzenia. Koszty koncertów pokrywane są z ww. środków pieniężnych, służących finansowaniu działalności Wnioskodawcy. Działalność Wnioskodawcy finansowana jest ze środków publicznych. Dotacje celowe i dotacje podmiotowe z Urzędu miasta, które otrzymuje są środkami publicznymi zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o finansach publicznych.

W procesie kwalifikacji prawnopodatkowej dochodów uzyskiwanych w układzie transgranicznym (rozpatrując kwestię ograniczonego obowiązku podatkowego w odniesieniu do nierezydentów) należy przeprowadzić analizę:

W przedmiotowym przypadku pierwsza z wyżej wymienionych przesłanek jest w sposób oczywisty spełniona z uwagi na jednoznaczne brzmienie wyżej powołanego art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analizując drugą z ww. przesłanek należy przeanalizować postanowienia Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół od tej Konwencji z dnia 9 września 2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899).

Według art. 7 ust. 1 polsko-norweskiej Konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

Jeżeli zyski zawierają dochody, które stanowią przedmiot odrębnej regulacji w innych artykułach niniejszej Konwencji, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu (art. 7 ust. 6 Konwencji).

Zgodnie z dyspozycją art. 16 ust. 1 Konwencji polsko-norweskiej, bez względu na postanowienia artykułów 7 i 14 niniejszej Konwencji, dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, lub przez muzyka, lub sportowca, wykonujących działalność osobiście w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Natomiast, zgodnie z treścią ust. 2 tegoż artykułu jeżeli dochód związany z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca, nie przypada na rzecz tego artysty lub sportowca lecz innej osobie, wówczas dochód ten, bez względu na postanowienia artykułów 7 i 14 niniejszej Konwencji, może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. c Konwencji polsko-brytyjskiej, określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób.

W tym miejscu wskazać należy, że zawarte w art. 16 ust. 1 i ust. 2 Konwencji polsko-norweskiej sformułowanie, że dochód "może być opodatkowany" nie oznacza możliwości wyboru, w którym państwie dochód ten podlega opodatkowaniu. Sformułowanie to oznacza, że państwo, w którym działalność artysty jest wykonywana (tekst jedn.: Polska) ma prawo opodatkować takie dochody, jeżeli na podstawie polskich przepisów dochody te podlegają w Polsce opodatkowaniu. Używane w umowach bilateralnych słowo "mogą" należy zatem rozumieć jako prawo administracji skarbowej danego państwa do opodatkowania określonych rodzajów dochodów. Postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przyznają więc państwu będącemu stroną umowy prawo do opodatkowania danego rodzaju dochodu, jeżeli ustawodawstwo wewnętrzne nakłada podatek na taki rodzaj dochodu (przychodu) - a taki obowiązek nakłada art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże postanowienia ustępów 1 i 2 art. 16 Konwencji nie mają zastosowania do dochodu powstającego w związku z wykonywaniem działalności artysty lub sportowca w Umawiającym się Państwie, jeżeli pobyt w tym Państwie jest całkowicie lub w głównej mierze finansowany z funduszy publicznych jednego lub obu Umawiających się Państw, ich jednostek terytorialnej, lub organów władz lokalnych (art. 16 ust. 3 ww. umowy).

Zatem, na tle opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że skoro dochód artystów, posiadających miejsce zamieszkania na terytorium Norwegii, z tytułu wykonywania działalności artystycznej w Polsce na podstawie umowy o dzieło jest finansowany - jak wskazał Wnioskodawca - z funduszy publicznych, to w myśl art. 16 ust. 3 Konwencji polsko-norweskiej do tego rodzaju dochodu nie będą miały zastosowania ani przepisy ust. 1, ani przepisy ust. 2 tegoż artykułu. Tym samym dochód ten, jako, że jest uzyskiwany na podstawie umowy o dzieło będzie podlegał opodatkowaniu na zasadzie określonej w art. 7 ust. 1 umowy polsko-norweskiej, tj. tylko w państwie rezydencji, gdyż z wniosku nie wynika, aby rezydenci norwescy (artyści) uzyskiwali ten dochód za pośrednictwem stałej placówki posiadanej przez nich w Polsce. Taki sam sposób opodatkowania, tj. w miejscu rezydencji podatkowej, należy zastosować w przypadku, gdy wynagrodzenie artysty będzie wypłacane za pośrednictwem reprezentującej go agencji artystycznej. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku pobrania na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatku dochodowego od należności wypłacanych na rzecz artystów z Norwegii bądź na rzecz agencji artystycznej reprezentującej artystów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.